DOI Heft:
Rozprawy
DOI Artikel:Bernatowicz, Piotr: Picasso w Polsce zaraz po wojnie
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.28179#0172
170
PIOTR BERNATOWICZ
Ogarnięci wizją formy, uprzytomnionej przez Picassa, nawiązujemy duchową
łączność z rzeźbą katedry romańskiej, z wyobraźnią średniowiecznego kamienia-
rza - rzemieślnika z Notre Damę de Paris, z żartobliwym wyrafinowaniem koptyj-
skiego tkacza, z monumentalną potęgą fresków i kamiennych posągów starego
Egiptu44.
Powyższą relację dopełnia pięć reprodukcji obrazów Picassa: Kobieta
na kanapie i Portret damy z 1940, Kosz owoców i garnek z kwiatami i Ko-
bieta z kapeluszem i rybą z 1942 oraz Gołębie i dziecko z 1943 roku. Nato-
miast nie zamieszczono ani jednej reprodukcji Matisse’a.
O tym, że polska prasa z uwagą śledzi zagraniczne wystawy Picassa,
świadczą kolejne artykuły w „Przekroju”. W nr. 85 tego pisma odnajduje-
my artykuł pt. Picasso, burza i kabaret. Autor opisuje wydarzenia towa-
rzyszące wystawie malarstwa francuskiego w Londynie, w ramach której
została pokazana także Guernica. Obraz Picassa wywołał burzę i podzie-
lił londyńską publiczność na dwa obozy - relacjonuje autor.
Sprawa znalazła swój wesoły finał w kabarecie, w którym pewna popularna pieś-
niarka jęła parodiować Picasso... występując z trzema nogami i jedną piersią40.
Do tekstu dołączono reprodukcję Guerniki Picassa oraz zdjęcie paro-
diującej ją artystki. Jest to bodajże pierwsza prezentacja tego słynnego
obrazu Picassa w prasie polskiej. Rok później reprodukcję Guerniki za-
mieściło „Odrodzenie”.
Wzmiankę o sensacji, jaką wywołała londyńska wystawa, odnajduje-
my w artykule Mieczysława Wejmana pt. Picasso zamieszczonym w wiel-
kanocnym, podwójnym numerze „Przekroju”46. Jak pisze autor, wystawa
londyńska wzbudziła duże kontrowersje, podzieliła publiczność na zwo-
lenników i przeciwników. Artykuł ten jest jednak istotny przede wszyst-
kim ze względu na ilość reprodukowanych dzieł Picassa. Jest ich kilkanaś-
cie i przedstawiają obrazy z różnych okresów jego twórczości. Tekst
otwiera prawie całostronicowa Martwa natura z czerwonym szalem, po-
przedzona pisanym kapitalikami tytułem: PICASSO. Artysta został przed-
stawiony jako heros nowej sztuki, został zaakcentowany także jego akces
do surrealistów.
Interesującym zamknięciem i podsumowaniem powyższych sygnałów
popularności i zarazem kontrowersyjności Picassa są dwa artykuły be-
nedyktyńskiego mnicha Jeana Mesny zamieszczone w „Przeglądzie Arty-
stycznym”:
Natężenie sporu o Picassa - czytamy w krótkim komentarzu redakcji - nabrało po
wojnie formy niespotykane przedtem w postaci znanych manifestacji londyńskich
44 Ibidem.
45 Picasso, burza i kabaret, „Przekrój” 1947, nr 85.
46 M. Wejman, Picasso, „Przekrój” 1947, nr 103-104.
PIOTR BERNATOWICZ
Ogarnięci wizją formy, uprzytomnionej przez Picassa, nawiązujemy duchową
łączność z rzeźbą katedry romańskiej, z wyobraźnią średniowiecznego kamienia-
rza - rzemieślnika z Notre Damę de Paris, z żartobliwym wyrafinowaniem koptyj-
skiego tkacza, z monumentalną potęgą fresków i kamiennych posągów starego
Egiptu44.
Powyższą relację dopełnia pięć reprodukcji obrazów Picassa: Kobieta
na kanapie i Portret damy z 1940, Kosz owoców i garnek z kwiatami i Ko-
bieta z kapeluszem i rybą z 1942 oraz Gołębie i dziecko z 1943 roku. Nato-
miast nie zamieszczono ani jednej reprodukcji Matisse’a.
O tym, że polska prasa z uwagą śledzi zagraniczne wystawy Picassa,
świadczą kolejne artykuły w „Przekroju”. W nr. 85 tego pisma odnajduje-
my artykuł pt. Picasso, burza i kabaret. Autor opisuje wydarzenia towa-
rzyszące wystawie malarstwa francuskiego w Londynie, w ramach której
została pokazana także Guernica. Obraz Picassa wywołał burzę i podzie-
lił londyńską publiczność na dwa obozy - relacjonuje autor.
Sprawa znalazła swój wesoły finał w kabarecie, w którym pewna popularna pieś-
niarka jęła parodiować Picasso... występując z trzema nogami i jedną piersią40.
Do tekstu dołączono reprodukcję Guerniki Picassa oraz zdjęcie paro-
diującej ją artystki. Jest to bodajże pierwsza prezentacja tego słynnego
obrazu Picassa w prasie polskiej. Rok później reprodukcję Guerniki za-
mieściło „Odrodzenie”.
Wzmiankę o sensacji, jaką wywołała londyńska wystawa, odnajduje-
my w artykule Mieczysława Wejmana pt. Picasso zamieszczonym w wiel-
kanocnym, podwójnym numerze „Przekroju”46. Jak pisze autor, wystawa
londyńska wzbudziła duże kontrowersje, podzieliła publiczność na zwo-
lenników i przeciwników. Artykuł ten jest jednak istotny przede wszyst-
kim ze względu na ilość reprodukowanych dzieł Picassa. Jest ich kilkanaś-
cie i przedstawiają obrazy z różnych okresów jego twórczości. Tekst
otwiera prawie całostronicowa Martwa natura z czerwonym szalem, po-
przedzona pisanym kapitalikami tytułem: PICASSO. Artysta został przed-
stawiony jako heros nowej sztuki, został zaakcentowany także jego akces
do surrealistów.
Interesującym zamknięciem i podsumowaniem powyższych sygnałów
popularności i zarazem kontrowersyjności Picassa są dwa artykuły be-
nedyktyńskiego mnicha Jeana Mesny zamieszczone w „Przeglądzie Arty-
stycznym”:
Natężenie sporu o Picassa - czytamy w krótkim komentarzu redakcji - nabrało po
wojnie formy niespotykane przedtem w postaci znanych manifestacji londyńskich
44 Ibidem.
45 Picasso, burza i kabaret, „Przekrój” 1947, nr 85.
46 M. Wejman, Picasso, „Przekrój” 1947, nr 103-104.