DOI Heft:
Rozprawy
DOI Artikel:Piotrowski, Piotr: Krytyka obrazu: w stronę neoawangardy Europy Środkowej lat sześćdziesiątych XX wieku
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.28180#0220
218
PIOTR PIOTROWSKI
37. Stano Filko, Uniwersalne otoczenie, 1967; repr. wg: S. Filko, op. cit.
(przeźrocza, dźwięki, efekty wywołane lustrzaną podłogą, pomalowanymi
draperiami itp.), stanowiły element szerszej artystycznej strategii prze-
kraczania granic dzieła sztuki, granic wyznaczonych przez tradycję arty-
styczną i kultywowanych w symultanicznie wówczas rozwijającym się
w Czechosłowacji malarstwie modernistycznym. To rozbijanie ram dzieła
odbywało się w imię współczesności i technicznych możliwości, jakie ona
niosła, w imię zbudowanie „całości”, uniwersalnego i totalnego doznania,
połączenia wszystkich środków przekazu. Powstały też inne realizacje ty-
pu eiwironment jak Katedra humanizmu (1968), stanowiąca pewnego ro-
dzaju mutację pracy poprzedniej, gdzie w częściowo (podobnie jak poprze-
dnia realizacja) z luster zbudowanej przestrzeni (lustrzana była podłoga),
pozwalającej widzom przyglądać się sobie i innym „od spodu”, wmonto-
wano również odbiorniki radiowe oraz rzutniki przeźroczy, które prezen-
towały fotografie dotyczące otaczającej rzeczywistości tego znamiennego
dla Czechosłowacji (i nie tylko) roku. Ta realizacja pozwala sformułować
tezę o wyraźnych politycznych odniesieniach pracy Filko69.
69
R. Matuśtik, op. cit., s. 68.
PIOTR PIOTROWSKI
37. Stano Filko, Uniwersalne otoczenie, 1967; repr. wg: S. Filko, op. cit.
(przeźrocza, dźwięki, efekty wywołane lustrzaną podłogą, pomalowanymi
draperiami itp.), stanowiły element szerszej artystycznej strategii prze-
kraczania granic dzieła sztuki, granic wyznaczonych przez tradycję arty-
styczną i kultywowanych w symultanicznie wówczas rozwijającym się
w Czechosłowacji malarstwie modernistycznym. To rozbijanie ram dzieła
odbywało się w imię współczesności i technicznych możliwości, jakie ona
niosła, w imię zbudowanie „całości”, uniwersalnego i totalnego doznania,
połączenia wszystkich środków przekazu. Powstały też inne realizacje ty-
pu eiwironment jak Katedra humanizmu (1968), stanowiąca pewnego ro-
dzaju mutację pracy poprzedniej, gdzie w częściowo (podobnie jak poprze-
dnia realizacja) z luster zbudowanej przestrzeni (lustrzana była podłoga),
pozwalającej widzom przyglądać się sobie i innym „od spodu”, wmonto-
wano również odbiorniki radiowe oraz rzutniki przeźroczy, które prezen-
towały fotografie dotyczące otaczającej rzeczywistości tego znamiennego
dla Czechosłowacji (i nie tylko) roku. Ta realizacja pozwala sformułować
tezę o wyraźnych politycznych odniesieniach pracy Filko69.
69
R. Matuśtik, op. cit., s. 68.