DOI Heft:
Rozprawy
DOI Artikel:Leszkowicz, Paweł: Libidalne alegorie
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.28180#0289
LIBIDALNE ALEGORIE
287
kwiatów, ich zapachu, barwy, miękkości i bujności, pisarz koncentruje się
na ich wewnętrznym splamieniu i zanieczyszczeniu. Kwiat znajduje się
bowiem na granicy rozkwitu i rozkładu, wzniesiony ku górze w stronę
światła, ma korzenie w brudnej glebie, jego piękno wyrasta z organicznej
dekompozycji i błyskawicznie wraz z więdnięciem do niej powraca. Dla
Bataille’a nie oznacza to jednak negacji uroku kwiatów, ale jego przyczy-
nę. Kwiaty dlatego są piękne, że są splamione, mają w sobie piękno
śmierci, piękno gnicia93, „piękno abjectu”. Podobnym rodzajem ambiwa-
lencji przesycone są kwiaty-dzieła sztuki wykreowane przez Chadwick,
wyhodowane w jej sztucznym ogrodzie94. Z ich powabnej powierzchni wy-
dzielają się przeróżne „zapachy” (detergentów, mięsa, moczu, błota, mdlą-
cej słodyczy) spychające ku somatycznym korzeniom wizualności.
Katalog wystawy „Effluvia” dokumentuje obsesyjne studia artystki,
niemal klasyfikacyjne, nad stanami materii związanymi z fizycznością
i organicznością. Języki, futra, mięso, organy, robaki, kwiaty, owoce, cze-
kolada, naturalne i sztuczne płyny są przestrzennie aranżowane w abs-
trakcyjne dekoracyjne struktury, które funkcjonują jako haptyczne
rzeźby-instalacje lub zostają uwiecznione na świetlistych cibachromo-
wych fotografiach. W kreacji tych dzieł najważniejsza była czynność czy-
sto rzeźbiarskiej kompozycji wybranych substancji, nadanie im formy czy
ułożenie ich w odpowiednie układy. Niekiedy wystarczał sam gest zesta-
wienia, jak w „Bad Blooms”, „Meat Abstracts”, innym razem konieczne
było ukształtowanie materii, jak w „Cacao” i „Piss Flowers”. Nacisk na
rzeźbiarskie podłoże, cielesne zaangażowanie artystki w tworzenie został
nawet podkreślony w fotografiach, którym nadano formy fotorzeźb, trój-
wymiarowych obiektów, świetlnych instalacji, o industrialno-ornamen-
talnych ramach, gdzie fotografia pełni funkcję zewnętrznej płaszczyzny
całego dzieła. Podkreślenie przez artystkę fundacyjnej techniki rzeźbiar-
skiej wiąże się nie tylko z pracą przy pomocy bliskiego jej ciała, ale rów-
nież z kreacją w realnej przestrzeni, w horyzontalnym polu, które na róż-
ne sposoby akcentują jej kreacje. Motyw fontanny polega właśnie na
podkreśleniu siły grawitacji95, wytrysku, acz i ciążenia w dół; by fotogra-
fować aranżowane przez nią ulotne płynne układy z serii „Bad Blooms”
93 G. Bataille, The Language of Flowers, (w:) G. Bataille, Visions of Excess. Selec-
ted Writings 1927-1939, edited and with an introduction by A. Stoekl, Theory and History
of Literaturę, Vol. 14, University of Minnesota Press, Minneapolis 1996, s. 10-15.
94 Ta dwoistość „Bad Blooms” („Złych Kwiatów”), kryjących pułapki pod swą piękną
powierzchnią, wpłynęła na wykorzystywanie ich w ulotkach poświęconych prewencji
AIDS.
95 Forma fontanny i jej symboliczne skojarzenia są często wykorzystywane w sztuce
Chadwick, nie tylko w galeryjnych rzeźbach: „Cacao” , „Glossolalia”, ale i w publicznych
projektach. W 1994 roku artystka przemieniła dwie miejskie fontanny w Madrycie, zabar-
wiając wodę jednej z nich na czerwono, a drugiej na błękitno.
287
kwiatów, ich zapachu, barwy, miękkości i bujności, pisarz koncentruje się
na ich wewnętrznym splamieniu i zanieczyszczeniu. Kwiat znajduje się
bowiem na granicy rozkwitu i rozkładu, wzniesiony ku górze w stronę
światła, ma korzenie w brudnej glebie, jego piękno wyrasta z organicznej
dekompozycji i błyskawicznie wraz z więdnięciem do niej powraca. Dla
Bataille’a nie oznacza to jednak negacji uroku kwiatów, ale jego przyczy-
nę. Kwiaty dlatego są piękne, że są splamione, mają w sobie piękno
śmierci, piękno gnicia93, „piękno abjectu”. Podobnym rodzajem ambiwa-
lencji przesycone są kwiaty-dzieła sztuki wykreowane przez Chadwick,
wyhodowane w jej sztucznym ogrodzie94. Z ich powabnej powierzchni wy-
dzielają się przeróżne „zapachy” (detergentów, mięsa, moczu, błota, mdlą-
cej słodyczy) spychające ku somatycznym korzeniom wizualności.
Katalog wystawy „Effluvia” dokumentuje obsesyjne studia artystki,
niemal klasyfikacyjne, nad stanami materii związanymi z fizycznością
i organicznością. Języki, futra, mięso, organy, robaki, kwiaty, owoce, cze-
kolada, naturalne i sztuczne płyny są przestrzennie aranżowane w abs-
trakcyjne dekoracyjne struktury, które funkcjonują jako haptyczne
rzeźby-instalacje lub zostają uwiecznione na świetlistych cibachromo-
wych fotografiach. W kreacji tych dzieł najważniejsza była czynność czy-
sto rzeźbiarskiej kompozycji wybranych substancji, nadanie im formy czy
ułożenie ich w odpowiednie układy. Niekiedy wystarczał sam gest zesta-
wienia, jak w „Bad Blooms”, „Meat Abstracts”, innym razem konieczne
było ukształtowanie materii, jak w „Cacao” i „Piss Flowers”. Nacisk na
rzeźbiarskie podłoże, cielesne zaangażowanie artystki w tworzenie został
nawet podkreślony w fotografiach, którym nadano formy fotorzeźb, trój-
wymiarowych obiektów, świetlnych instalacji, o industrialno-ornamen-
talnych ramach, gdzie fotografia pełni funkcję zewnętrznej płaszczyzny
całego dzieła. Podkreślenie przez artystkę fundacyjnej techniki rzeźbiar-
skiej wiąże się nie tylko z pracą przy pomocy bliskiego jej ciała, ale rów-
nież z kreacją w realnej przestrzeni, w horyzontalnym polu, które na róż-
ne sposoby akcentują jej kreacje. Motyw fontanny polega właśnie na
podkreśleniu siły grawitacji95, wytrysku, acz i ciążenia w dół; by fotogra-
fować aranżowane przez nią ulotne płynne układy z serii „Bad Blooms”
93 G. Bataille, The Language of Flowers, (w:) G. Bataille, Visions of Excess. Selec-
ted Writings 1927-1939, edited and with an introduction by A. Stoekl, Theory and History
of Literaturę, Vol. 14, University of Minnesota Press, Minneapolis 1996, s. 10-15.
94 Ta dwoistość „Bad Blooms” („Złych Kwiatów”), kryjących pułapki pod swą piękną
powierzchnią, wpłynęła na wykorzystywanie ich w ulotkach poświęconych prewencji
AIDS.
95 Forma fontanny i jej symboliczne skojarzenia są często wykorzystywane w sztuce
Chadwick, nie tylko w galeryjnych rzeźbach: „Cacao” , „Glossolalia”, ale i w publicznych
projektach. W 1994 roku artystka przemieniła dwie miejskie fontanny w Madrycie, zabar-
wiając wodę jednej z nich na czerwono, a drugiej na błękitno.