DOI issue:
Nr. 1
DOI article:Skalska-Miecik, Lija: Wystawa monograficzna Władysława Ślewińskiego w Muzeum Narodowym w Warszawie
DOI article:Nowak, Zofia Aleksandra: Wystawa monograficzna Marcina Zaleskiego w Muzeum Narodowym w Warszawie
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.48709#0142
KRONIKA
II. 3. Władysław Słowiński, Stara Bretonka w żalobie,
ok. 1896. Muz. Narodowe w Poznaniu.
11. 4. Władysław Plewiński, Kobieta z rudymi włosami,
ok. 1896. Własność Samuela Josefowitza w Lozannie
„Stolica", nr 33, „Zycie Literackie", nr 33; „Walka Młodych",
nr 36; „Kobieta i Zycie", nr 36).
Po zamknięciu ekspozycji w Muzeum Narodowym
w Warszawie wystawa Władysława Plewińskiego (bez obra-
zów wypożyczonych z zagranicy) została przeniesiona do
Muzeum Narodowego w Poznaniu, gdzie była prezentowana
w dniach 30 września — 27 listopada 1983 roku.
Lija Skalska-Miecik
WYSTAWA MONOGRAFICZNA MARCINA ZALESKIEGO
W MUZEUM NARODOWYM W WARSZAWIE
Na początku naszego stulecia, w roku 1908, Komitet
Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknycn zainicjował organizo-
wanie wystaw retrospektywnych artystów „minionej epoki".
Jedną z pierwszych miała być ekspozycja dzieł Marcina
Zaleskiego, w dalszej kolejności planowano wystawę Piotra
Michałowskiego1.
Pokaz prac Zaleskiego zorganizowano w lutym 1909 roku.
Z tej okazji Komitet Zachęty wydał spis eksponowanych
obrazów, opatrzony wstępem pióra Henryka Piątkowskiego,
który stwierdzał: Postać artystyczna Zaleskiego mało jest znana
ogółowi — urządzenie wystawy dzieł jego jest poniekąd koniecz-
nością, wskrzesi ona artystę, który miał sławę wśród współ-
czesnych, a zasługuje ze wszech miar na uznanie potomności2.
Od pierwszej wystawy upłynęło już siedemdziesiąt pięć
lat, ale wiedza o Zaleskim i jego sztuce niewiele posunęła się
naprzód, ani nie przybliżyła artysty szerszym kręgom publicz-
ności.
Obecna wystawa zorganizowana przez Galerię Sztuki
Polskiej Muzeum Narodowego w Warszawie ma na celu
możliwie pełne zaprezentowanie dzieł tego interesującego
malarza (w możliwie najszerszym zakresie), co niewątpliwie
nie tylko przyczyni się do spopularyzowania jego sztuki, ale
jednocześnie pozwoli na skonfrontowanie nie zawsze słusznych
o niej opinii.
Marcin Zaleski pochodził z Krakowa, ale już jako osiem-
nastoletni młody człowiek przybył do Warszawy, z którą
związał się do końca swego życia, tu mieszkając i pracując.
Wśród współczesnych cieszył się zasłużoną popularnością,
obrazy jego byly podziwiane i chętnie kupowane; zdarzyło
się nawet, że jeden z widoków Łazienek nabył szach perski
1 Sprawozdanie Komitetu Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, za
rok 1908, Warszawa 1909, s. 4; za rok 1909, Warszawa 1910, s. 3.
2 H. PIĄTKOWSKI, [wstęp w:] Marcin Zaleski 1796—1877, (ka-
talog wystawy retrospektywnej) Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych
w Królestwie Polskim, Warszawa 1909, bez paginacji,
136
II. 3. Władysław Słowiński, Stara Bretonka w żalobie,
ok. 1896. Muz. Narodowe w Poznaniu.
11. 4. Władysław Plewiński, Kobieta z rudymi włosami,
ok. 1896. Własność Samuela Josefowitza w Lozannie
„Stolica", nr 33, „Zycie Literackie", nr 33; „Walka Młodych",
nr 36; „Kobieta i Zycie", nr 36).
Po zamknięciu ekspozycji w Muzeum Narodowym
w Warszawie wystawa Władysława Plewińskiego (bez obra-
zów wypożyczonych z zagranicy) została przeniesiona do
Muzeum Narodowego w Poznaniu, gdzie była prezentowana
w dniach 30 września — 27 listopada 1983 roku.
Lija Skalska-Miecik
WYSTAWA MONOGRAFICZNA MARCINA ZALESKIEGO
W MUZEUM NARODOWYM W WARSZAWIE
Na początku naszego stulecia, w roku 1908, Komitet
Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknycn zainicjował organizo-
wanie wystaw retrospektywnych artystów „minionej epoki".
Jedną z pierwszych miała być ekspozycja dzieł Marcina
Zaleskiego, w dalszej kolejności planowano wystawę Piotra
Michałowskiego1.
Pokaz prac Zaleskiego zorganizowano w lutym 1909 roku.
Z tej okazji Komitet Zachęty wydał spis eksponowanych
obrazów, opatrzony wstępem pióra Henryka Piątkowskiego,
który stwierdzał: Postać artystyczna Zaleskiego mało jest znana
ogółowi — urządzenie wystawy dzieł jego jest poniekąd koniecz-
nością, wskrzesi ona artystę, który miał sławę wśród współ-
czesnych, a zasługuje ze wszech miar na uznanie potomności2.
Od pierwszej wystawy upłynęło już siedemdziesiąt pięć
lat, ale wiedza o Zaleskim i jego sztuce niewiele posunęła się
naprzód, ani nie przybliżyła artysty szerszym kręgom publicz-
ności.
Obecna wystawa zorganizowana przez Galerię Sztuki
Polskiej Muzeum Narodowego w Warszawie ma na celu
możliwie pełne zaprezentowanie dzieł tego interesującego
malarza (w możliwie najszerszym zakresie), co niewątpliwie
nie tylko przyczyni się do spopularyzowania jego sztuki, ale
jednocześnie pozwoli na skonfrontowanie nie zawsze słusznych
o niej opinii.
Marcin Zaleski pochodził z Krakowa, ale już jako osiem-
nastoletni młody człowiek przybył do Warszawy, z którą
związał się do końca swego życia, tu mieszkając i pracując.
Wśród współczesnych cieszył się zasłużoną popularnością,
obrazy jego byly podziwiane i chętnie kupowane; zdarzyło
się nawet, że jeden z widoków Łazienek nabył szach perski
1 Sprawozdanie Komitetu Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, za
rok 1908, Warszawa 1909, s. 4; za rok 1909, Warszawa 1910, s. 3.
2 H. PIĄTKOWSKI, [wstęp w:] Marcin Zaleski 1796—1877, (ka-
talog wystawy retrospektywnej) Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych
w Królestwie Polskim, Warszawa 1909, bez paginacji,
136