DOI issue:
Nr. 4
DOI article:Woźniak, Michał: Małgorzata Kaganiec, W odpowiedzi Bogusławowi Czechowiczowi na recenzje̜ ksia̜żki Silber und Gold, Augsburger Goldshcmiedekunst für die Höfe Europas, Bayerisches Nationalmuseum w Monahcium, 23 lutego - 29 maja 1994
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.48917#0438
RECENZJE I POLEMIKI
cia z krzyża Albrechta von Horna ok. 1625-30 (odpowiednio
kat. 65, 68, 70), wreszcie lavabo Petera Kicka ok. 1712-15,
ob. w Monachium, używane od 1723 w nuworyszewskiej
hrabiowskiej (w Rzeszy) a także magnackiej (na Węgrzech)
rodzinie v. Huldenburg (kat. 145).
Wprawdzie jest na tej wystawie kilka poloników, i to
dobrej klasy, żal jednak, że nie sięgnięto po żaden z zabytków,
znajdujących się w polskich zbiorach, mogących wykazać się
pochodzeniem i fundacją z kręgu dworu monarszego i rodziny
królewskiej. Z drugiej jednakże strony: korzystano wpraw-
dzie obficie z zasobów rezydencji monachijskiej, jednak po-
został tam szereg znakomitych dzieł, mogących - kto wie? -
w istotny sposób wzbogacić omawianąprezentację złotnictwa
augsburskiego w służbie europejskich dworów, choćby reta-
bulum ks. Wilhelma V, wykonane przez Abrahama I Lottera
i Ulricha Eberla ok. 1567-80, kaseta ks. Albrechta V wykona-
na przez Annibale Fontanę w Mediolanie (kryształ górski) i
Eberla? (złota oprawa), ok. 1570, serwis herbaciany Georga
Sigmunda Kohlera, pocz. XVIH w., puchar myśliwski Johan-
na Jakoba Adama, 1753-55 (w części barokowej wystawy
szczególnie brak naczyń toastowych!).
Wystawa poświęcona jest zasadniczo dworskiemu obie-
gowi sreber augsburskich, formom i typom naczyń i sprzętów
służących dworskiej reprezentacji. Jednak stawia ona ponow-
nie, wciąż, jak się okazuje żywe pytania o fenomen złotnictwa
augsburskiego, o jego specyfikę i styl w Europie środkowej i
wschodniej XVII-XVni w., o jego wpływy i oddziaływanie
na tym dużym obszarze, o jego poziom, o jego żywotność, o
specyficzne stosunki wytwórcze, o walory plastyczne,
rzeźbiarskie, o przejmowanie i przetwarzanie nowinek styli-
stycznych, o zgodną z oczekiwaniami, a może je przewyższa-
ją i kongenialną z konceptami scenograficznymi realizację
zamówień dworskich.
Na sukces wystawy złożyła się tematyka, pomysł i jego
realizacja, wysoki poziom naukowy, czysta, klarowna aran-
żacja, bez efekciarstwa, a także - co niezwykle istotne —
odpowiednie konserwatorskie przygotowanie eksponatów.
Wreszcie, co nie bez znaczenia dla zwiedzających, a było ich
bardzo wielu - po opuszczeniu sal wystawy można się było
zatrzymać w warsztacie zaimprowizowanym w Muzeum
przez dwóch współczesnych złotników monachijskich, wyko-
nujących różne przedmioty tradycyjną technologią.
418
cia z krzyża Albrechta von Horna ok. 1625-30 (odpowiednio
kat. 65, 68, 70), wreszcie lavabo Petera Kicka ok. 1712-15,
ob. w Monachium, używane od 1723 w nuworyszewskiej
hrabiowskiej (w Rzeszy) a także magnackiej (na Węgrzech)
rodzinie v. Huldenburg (kat. 145).
Wprawdzie jest na tej wystawie kilka poloników, i to
dobrej klasy, żal jednak, że nie sięgnięto po żaden z zabytków,
znajdujących się w polskich zbiorach, mogących wykazać się
pochodzeniem i fundacją z kręgu dworu monarszego i rodziny
królewskiej. Z drugiej jednakże strony: korzystano wpraw-
dzie obficie z zasobów rezydencji monachijskiej, jednak po-
został tam szereg znakomitych dzieł, mogących - kto wie? -
w istotny sposób wzbogacić omawianąprezentację złotnictwa
augsburskiego w służbie europejskich dworów, choćby reta-
bulum ks. Wilhelma V, wykonane przez Abrahama I Lottera
i Ulricha Eberla ok. 1567-80, kaseta ks. Albrechta V wykona-
na przez Annibale Fontanę w Mediolanie (kryształ górski) i
Eberla? (złota oprawa), ok. 1570, serwis herbaciany Georga
Sigmunda Kohlera, pocz. XVIH w., puchar myśliwski Johan-
na Jakoba Adama, 1753-55 (w części barokowej wystawy
szczególnie brak naczyń toastowych!).
Wystawa poświęcona jest zasadniczo dworskiemu obie-
gowi sreber augsburskich, formom i typom naczyń i sprzętów
służących dworskiej reprezentacji. Jednak stawia ona ponow-
nie, wciąż, jak się okazuje żywe pytania o fenomen złotnictwa
augsburskiego, o jego specyfikę i styl w Europie środkowej i
wschodniej XVII-XVni w., o jego wpływy i oddziaływanie
na tym dużym obszarze, o jego poziom, o jego żywotność, o
specyficzne stosunki wytwórcze, o walory plastyczne,
rzeźbiarskie, o przejmowanie i przetwarzanie nowinek styli-
stycznych, o zgodną z oczekiwaniami, a może je przewyższa-
ją i kongenialną z konceptami scenograficznymi realizację
zamówień dworskich.
Na sukces wystawy złożyła się tematyka, pomysł i jego
realizacja, wysoki poziom naukowy, czysta, klarowna aran-
żacja, bez efekciarstwa, a także - co niezwykle istotne —
odpowiednie konserwatorskie przygotowanie eksponatów.
Wreszcie, co nie bez znaczenia dla zwiedzających, a było ich
bardzo wielu - po opuszczeniu sal wystawy można się było
zatrzymać w warsztacie zaimprowizowanym w Muzeum
przez dwóch współczesnych złotników monachijskich, wyko-
nujących różne przedmioty tradycyjną technologią.
418