DOI issue:
Nr. 4
DOI article:Artykuły
DOI article:Baliszewski, Mikołaj: Polski artysta w tempio del vero gusto: Uwagi do rzymskiej biografii Franciszka Smuglewicza
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.71009#0769
Polski artysta w „tempio del vero gusto"
753
38. Franciszek Smuglewicz,
Apollo Belwederski,
przed 1783, czarna kredka.
Warszawa, Gabinet Rycin
BUW
O ile ryzykowne wydawać się powinno porównywanie w celach atrybucyjnych obrazu
olejnego z grafiką rytowaną na podstawie rysunku, warto jednak zestawić płótno przed-
stawiające posąg Flory Farnese z rycinami wykonanymi według rysunków Smuglewicza
z Sala delle Muse w Museo Pio-Clementino151, by przekonać się, że w obu przypadkach
mamy do czynienia z artystą sugestywnie portretującym, czy wręcz interpretującym ka-
mienną rzeźbę. Akwaforty Carloniego raczej dobrze oddają malarski charakter oryginal-
nego rysunku poprzez silne efekty światłocieniowe, co szczególnie dobrze zaobserwować
można na draperiach chitonu podwiązanego pod biustem tzw. Euterpe (il. 36). Podobień-
stwo w sposobie opracowania twarzy i oka posągu wykazuje natomiast porównanie z głową
tzw. Polihymni (il. 37). Bezpośrednią analogią do obrazu przedstawiającego Apolla Belwe-
derskiego w ouevre Franciszka Smuglewicza jest opracowany w identycznym ujęciu okaza-
ły rysunek rzeźby wysłany do króla Stanisława Augusta z Rzymu i przechowywany obecnie
w Bibliotece Uniwersyteckiej w Warszawie (il. 38). Obok szeregu podobieństw w ujęciu
posągu, takich jak kontur ust czy plastyczność brzucha, uwagę zwraca bardzo zbieżne ujęcie
uwypuklonego mięśnia tuż nad prawym kolanem Apolla. W królewskim zbiorze oprócz
tego rysunku Smuglewicza zachowały się, jak już wspomnieliśmy, jeszcze przedstawienia
151 Plansze oznaczone numerami III, XI, XVIII, XXIII, XXIV, XXVIII, XLI.
753
38. Franciszek Smuglewicz,
Apollo Belwederski,
przed 1783, czarna kredka.
Warszawa, Gabinet Rycin
BUW
O ile ryzykowne wydawać się powinno porównywanie w celach atrybucyjnych obrazu
olejnego z grafiką rytowaną na podstawie rysunku, warto jednak zestawić płótno przed-
stawiające posąg Flory Farnese z rycinami wykonanymi według rysunków Smuglewicza
z Sala delle Muse w Museo Pio-Clementino151, by przekonać się, że w obu przypadkach
mamy do czynienia z artystą sugestywnie portretującym, czy wręcz interpretującym ka-
mienną rzeźbę. Akwaforty Carloniego raczej dobrze oddają malarski charakter oryginal-
nego rysunku poprzez silne efekty światłocieniowe, co szczególnie dobrze zaobserwować
można na draperiach chitonu podwiązanego pod biustem tzw. Euterpe (il. 36). Podobień-
stwo w sposobie opracowania twarzy i oka posągu wykazuje natomiast porównanie z głową
tzw. Polihymni (il. 37). Bezpośrednią analogią do obrazu przedstawiającego Apolla Belwe-
derskiego w ouevre Franciszka Smuglewicza jest opracowany w identycznym ujęciu okaza-
ły rysunek rzeźby wysłany do króla Stanisława Augusta z Rzymu i przechowywany obecnie
w Bibliotece Uniwersyteckiej w Warszawie (il. 38). Obok szeregu podobieństw w ujęciu
posągu, takich jak kontur ust czy plastyczność brzucha, uwagę zwraca bardzo zbieżne ujęcie
uwypuklonego mięśnia tuż nad prawym kolanem Apolla. W królewskim zbiorze oprócz
tego rysunku Smuglewicza zachowały się, jak już wspomnieliśmy, jeszcze przedstawienia
151 Plansze oznaczone numerami III, XI, XVIII, XXIII, XXIV, XXVIII, XLI.