DOI Heft:
Nr. 1
DOI Artikel:Henneberg, Wilhelm Karol: Kościół św. Idziego w Inowłodzu
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.37718#0013
(5)
KOŚCIÓŁ W INOWŁODZU
5
badań należało jednak poświęcić
jego nową zewnętrzną szatę
i odbić tynki na całej powierzchni
murów. Odbicie przedwstępne
w paru miejscach zaprawy wapien-
nej uzasadniło tę decyzję, bo-
wiem spod odbitego tynku na
wewnętrznej północnej ścianie
nawy, pod chórem i przy otworze
ambony wyjrzało regularne, choć
mocno uszkodzone kamienne wią-
zanie o wątku romańskim.
Toteż w niespełna 2—3 ty-
godnie cały budynek został z tyn-
ków uwolniony przez uważne
zbicie młotkami murarskimi.
Ostrożność jaką stosowano przy
tych robotach była wskazaną
ze względu na przypuszczalną,
a jak się okazało istotną, wątłość
powierzchni kamieni użytych
przed blisko 850 laty. Powie-
rzchnię ich oczyszczono przez
mycie wodą i szorowanie szczot-
kami ryżowymi i drucianymi.
Uwolnione od tynkÓW mury Fot. M. MOraczewska.
ukazały W pełni swoje wartości. Ryc. 4- Narożnik północno-zachodni.
Około 2 50/o murów pierwotnych
wylicowanych przy zastosowaniu kamienia obrabianego, a do 5o°/0 wszystkich
dawnych, zgodnie z przyjętymi zasadami wzmocniło przekonanie o możli-
wościach odbudowy tego zabytku.
Na ścianach pod chórem muzycznym ujawniły się wyraźne ślady dwu
krzyżowych sklepień empory, które wspierały się na jednym słupie, podtrzy-
mującym jednocześnie łuki lica empory. Pozostawianie przykrywającego te
ślady i odbudowanego niedawno, z cegły nowej, chóru muzycznego, stało się
zbędne. Postanowiono więc zburzyć cały chór muzyczny, przy zastosowaniu
najdalej idących ostrożności, aby nie naruszyć ewentualnie zawartych w nim
resztek murów romańskich. Postanowiono również zburzyć wewnętrzne obudo-
wanie przyziemia wieży, stanowiące kruchtę, wejście do niej z zewnątrz i przej-
ście z niej pod chórem do nawy. Obudowanie to wykonane było częściowo
zachowanych węgarów i 3 kamieni stanowiących fragment przesklepienia otworu
KOŚCIÓŁ W INOWŁODZU
5
badań należało jednak poświęcić
jego nową zewnętrzną szatę
i odbić tynki na całej powierzchni
murów. Odbicie przedwstępne
w paru miejscach zaprawy wapien-
nej uzasadniło tę decyzję, bo-
wiem spod odbitego tynku na
wewnętrznej północnej ścianie
nawy, pod chórem i przy otworze
ambony wyjrzało regularne, choć
mocno uszkodzone kamienne wią-
zanie o wątku romańskim.
Toteż w niespełna 2—3 ty-
godnie cały budynek został z tyn-
ków uwolniony przez uważne
zbicie młotkami murarskimi.
Ostrożność jaką stosowano przy
tych robotach była wskazaną
ze względu na przypuszczalną,
a jak się okazało istotną, wątłość
powierzchni kamieni użytych
przed blisko 850 laty. Powie-
rzchnię ich oczyszczono przez
mycie wodą i szorowanie szczot-
kami ryżowymi i drucianymi.
Uwolnione od tynkÓW mury Fot. M. MOraczewska.
ukazały W pełni swoje wartości. Ryc. 4- Narożnik północno-zachodni.
Około 2 50/o murów pierwotnych
wylicowanych przy zastosowaniu kamienia obrabianego, a do 5o°/0 wszystkich
dawnych, zgodnie z przyjętymi zasadami wzmocniło przekonanie o możli-
wościach odbudowy tego zabytku.
Na ścianach pod chórem muzycznym ujawniły się wyraźne ślady dwu
krzyżowych sklepień empory, które wspierały się na jednym słupie, podtrzy-
mującym jednocześnie łuki lica empory. Pozostawianie przykrywającego te
ślady i odbudowanego niedawno, z cegły nowej, chóru muzycznego, stało się
zbędne. Postanowiono więc zburzyć cały chór muzyczny, przy zastosowaniu
najdalej idących ostrożności, aby nie naruszyć ewentualnie zawartych w nim
resztek murów romańskich. Postanowiono również zburzyć wewnętrzne obudo-
wanie przyziemia wieży, stanowiące kruchtę, wejście do niej z zewnątrz i przej-
ście z niej pod chórem do nawy. Obudowanie to wykonane było częściowo
zachowanych węgarów i 3 kamieni stanowiących fragment przesklepienia otworu