Zakład Architektury Polskiej i Historii Sztuki <Warschau> [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki i Kultury (6.1938)

Fot. M. MOraczewska
Ryc. 126. Kapitel.

WILHELM KAROL HENNEBERG
KOŚCIÓŁ ŚW. IDZIEGO W INOWŁODZU
II
Drugi etap badań kościółka dokonany został w r. 1937/38 przy rozebraniu
ścian niewątpliwie nowych, powstałych już po 1914 r. oraz przy przekopaniu
otaczającego terenu. W rozebranych murach z kamienia nieformowanego zna-
leziono kilkanaście różnych typów fragmentów architektonicznych, których
różnorodność, obróbka oraz forma pozwalają na stwierdzenie, że kościółek
św. Idziego w Inowłodzu był wyposażony bogato w szczegóły architektoniczne,
a płytki ceramiczne, dotychczas nie znalezione w takiej różnolitości nigdzie na
terenie Polski, zwłaszcza w obiekcie tak małych wymiarów, wspierają to twier-
dzenie. Oczywiście, bogactwo tych form architektonicznych w porównaniu
z innymi kościołami tej epoki uznać należało by raczej za umiarkowane.
Opierając się na studiach porównawczych architektury z tej epoki, znale-
zione fragmenty szereguję w następujące grupy:
I — kamień: 1. Fryzy arkadkowe; 2. Okna bliźniacze; 3. Kapitele;
4. Kolumny; 5. Gzymsy; 6. Płyty formowane; 7. Struktura murów.
II — c eramika: Płytki podłogowe ozdobne i gładkie.