DOI Heft:
Nr. 1
DOI Artikel:Henneberg, Wilhelm Karol: Kościół św. Idziego w Inowłodzu
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.37718#0016
8
W. K. HENNEBERG
(8)
zlasowanego wapna, z charak-
terystycznymi małymi ziarnami
węgla, bez dodania pyłu cegla-
nego; ma twardość normalną.
Piasek ostry, drobnoziarnisty.
Równolegle do badań murów
oczyszczonych z tynków i przy-
stawek późniejszych, dokonano
badania fundamentów oraz grun-
tu budowlanego, na którym zbu-
dowano kościół. Po odkopaniu
terenu do głębokości stopy fun-
damentów okazało się, że kościół
w części zachodniej stoi na para-
metrowej grubości skale — złożu
tegoż twardego piaskowca, z któ-
rego został wybudowany. Grunt
zbadany na głębokość io metrów
okazał się dużej mocy. Tak głę-
bokie badania spowodowane zo-
stały powszechnym w Inowłodzu
przekonaniem, że ruinę wschod-
niej części kościoła spowodowało
osunięcie się wzgórza w związku z zapadnięciem się podziemnego korytarza
kopalni rudy żelaznej, czynnej tutaj do końca XIX w. Dla zbadania istotnych
przyczyn usuwania się wschodniej części kościoła, wykopano studnię głębo-
kości io metrów. Na tej głębokości i w tym miejscu żadnych obsunięć
gruntu nie znaleziono, toteż usunięcia się murów części wschodniej kościoła
tłumaczyć można albo obsunięciem się kilkudziesięciu metrów grubości war-
stwy wzgórza, albo co jest prawdopodobniejsze, po prostu zbyt małą głębo-
kością dawnych fundamentów. Zbyt mała głębokość fundamentów pod mu-
rami części wschodniej kościółka, widoczna dotychczas na odcinku ściany
południowej nawy spowodowana widocznie została w czasie budowy, nie-
znajomością głębokości przemarzania gruntu w naszym klimacie, powodującej
unoszenie fundamentów i dewastację murów.
Przy kopaniach wewnątrz kościoła znaleziony został „mały grobek muro-
wany imc. Koryckiego". Jest on w połowie wschodniej wymurowany z kamie-
nia nie formowanego, połowa zaś zachodnia jego wykuta jest w skale, na której
stoi kościół. Cały niemal kościół pod poziomem posadzki wypełniony był
szkieletami ludzkimi; tu i ówdzie znaleziono resztki trumien drewnianych,
najprostszych; części ubrań łub broni nie znaleziono. Najcenniejszym od-
W. K. HENNEBERG
(8)
zlasowanego wapna, z charak-
terystycznymi małymi ziarnami
węgla, bez dodania pyłu cegla-
nego; ma twardość normalną.
Piasek ostry, drobnoziarnisty.
Równolegle do badań murów
oczyszczonych z tynków i przy-
stawek późniejszych, dokonano
badania fundamentów oraz grun-
tu budowlanego, na którym zbu-
dowano kościół. Po odkopaniu
terenu do głębokości stopy fun-
damentów okazało się, że kościół
w części zachodniej stoi na para-
metrowej grubości skale — złożu
tegoż twardego piaskowca, z któ-
rego został wybudowany. Grunt
zbadany na głębokość io metrów
okazał się dużej mocy. Tak głę-
bokie badania spowodowane zo-
stały powszechnym w Inowłodzu
przekonaniem, że ruinę wschod-
niej części kościoła spowodowało
osunięcie się wzgórza w związku z zapadnięciem się podziemnego korytarza
kopalni rudy żelaznej, czynnej tutaj do końca XIX w. Dla zbadania istotnych
przyczyn usuwania się wschodniej części kościoła, wykopano studnię głębo-
kości io metrów. Na tej głębokości i w tym miejscu żadnych obsunięć
gruntu nie znaleziono, toteż usunięcia się murów części wschodniej kościoła
tłumaczyć można albo obsunięciem się kilkudziesięciu metrów grubości war-
stwy wzgórza, albo co jest prawdopodobniejsze, po prostu zbyt małą głębo-
kością dawnych fundamentów. Zbyt mała głębokość fundamentów pod mu-
rami części wschodniej kościółka, widoczna dotychczas na odcinku ściany
południowej nawy spowodowana widocznie została w czasie budowy, nie-
znajomością głębokości przemarzania gruntu w naszym klimacie, powodującej
unoszenie fundamentów i dewastację murów.
Przy kopaniach wewnątrz kościoła znaleziony został „mały grobek muro-
wany imc. Koryckiego". Jest on w połowie wschodniej wymurowany z kamie-
nia nie formowanego, połowa zaś zachodnia jego wykuta jest w skale, na której
stoi kościół. Cały niemal kościół pod poziomem posadzki wypełniony był
szkieletami ludzkimi; tu i ówdzie znaleziono resztki trumien drewnianych,
najprostszych; części ubrań łub broni nie znaleziono. Najcenniejszym od-