Zakład Architektury Polskiej i Historii Sztuki <Warschau> [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki i Kultury (6.1938)

30

T. MAKOWIECKI

(14)


Fot. J. Bulhakówna
Ryc. 20. Fragment dekoracji sklepienia.

Te główne stiuki, równie jak bardzo ciekawe rzeźby stiukowe na ołtarzach,
są najprawdopodobniej dziełem Franciszka Maino, twórcy stiuków u Paulinów
warszawskich. Geometryczne ramy stiukowe w prezbiterium są już dziełem
późniejszym innego stiukatora, który był raczej rzemieślnikiem, niż artystą.
Próby niektórych autorów wiązania stiuków czerniakowskich z pracami wło-
skich stiukatorów kościoła św. Piotra i Pawła na Antokolu (z lat 1670—1683),
bądź z dziełami Baltazara Fontany w kościele św. Anny w Krakowie (około
r. 1700) nie dadzą się utrzymać.
III
FRESKI
Freski w kościele czerniakowskim zajmują 60 pól, dając tyleż różnych
scen. Opis wszystkich doprowadziłby do zagubienia się w szczegółach. Dlatego
rozbijemy całość na cykle i omawiać je będziemy oddzielnie.
Pierwszą grupę tworzy 8 dużych fresków ściennych, przedstawiających
życie św. Antoniego Padewskiego, mieszczą się one na ścianach ramion koś-
cielnych. Przedstawiają m. in. jak: Św. Antoni ucisza burzę na morzu; leczy
chorych 1 kaleki; przepowiada kobiecie upadłej, że syn jej będzie świętym; po-
ciesza niewolników itd.
Wszędzie tu Święty i zakonnicy odziani są w grube szarobrunatne
habity, przepasane sznurem; szaro-żółto-brudny ton dominuje w tych freskach.
Postaci malowane niedbale są ciężkie i bezkształtne; ruchy gwałtowne i po-
spolite, tak jakby malarz starał się tylko uchwycić gest przy pomocy naj-
prostszych efektów, bez chęci ich wykończenia. Obnażone ciała są martwoblade