Zakład Architektury Polskiej i Historii Sztuki <Warschau> [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki i Kultury (6.1938)

(3)

SZYMBARK

161


Fot. S. Radomski
Ryc. 86. Dwór w Szymbarku. Widok od północo-wschodu.

cokół najozdobniejszej fasady północnej. Dziś do sieni zamkowej schodzi się
w dół po trzech stopniach,
Mury zameczku wykonano z miejscowego łamanego kamienia (piaskowca)
z dodatkiem cegły. Cegła użyta do pierwotnej konstrukcji pochodzi z epoki
renesansowej. Wymiary jej, zbliżone do dzisiejszych, wynoszą 6.5 x 15 X 26—28.
Cegłę taką spotyka się już w najniższej kondygnacji, jako materiał pomocniczy
do wypełnienia wolnych przestrzeni między wielkimi bryłami kamieni, stano-
wiącymi wątek muru. Im wyżej, tym więcej cegły. Do murów attyki kamień
bywa używany tylko sporadycznie. Spotyka się także inną cegłę, typową gotycką
,,palcówkę" o wym. około 10 X 14 X 30 cm. Wzięto ją do przemurowań i częściowo
do murów pochodzących z XVIII wieku, zapewne więc pochodzi z jakiegoś
rozebranego wówczas budynku.
Dwór wzniesiono na rzucie prostokąta, w którego każdym narożniku umie-
szczono kwadratowy wykusz (ryc. 87).