Zakład Architektury Polskiej i Historii Sztuki <Warschau> [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki i Kultury (6.1938)

210

W. K. HENNEBERG

(13)


a

e b f c
Ryc. 128. Fragmenty architektoniczne

d
Fot. M. MOraczewska

Dwa wsporniki o formie analogicznej do opisanych powyżej i należące do
fryzu arkadowego ze ścian nawy, są charakterystycznie przycięte u spodu do
promienia długości około 56 cm, w celu umieszczenia ich w murze przy osa-
dzeniu na łuku i stanowią dolne elementy fryzu arkadowego na nich uło-
żonego (ryc. 1280)
Umieszczenie tak ukształtowanych wsporników na ścianach zewnętrznych
prezbiterium lub nawy jest wykluczone ponieważ okna nawy w budownictwie
romańskim nie sięgały fryzu, a ewentualne okna absydy ze względów konstruk-
cyjnych były zawsze założone poniżej oporów półkopuły, toteż na tych po-
wierzchniach ścian tak ukształtowane wsporniki założone być nie mogły.
Arkadka wykonana do promienia oraz wsporniki arkadkowe, znaleziono
pod ziemią na głębokości od 150 do 200 cm, opodal wieży. Wraz z nimi
pośród gruzów zwalonej górnej części wieży znaleziono szereg innych obrobio-
nych kamieni, stanowiących niewątpliwie fragmenty okien bliźniaczych, które
umieszczone były w wieży.
2. Do grupy tej należą dwa typy zachowanych w częściach, wsporników
,,młotowych“ (ryc. 128 c, d, 130). Jeden z nich o profilu bogatszym, wysokości
ogólnej 18,1 cm, ma z góry płytkę wysokości 7 cm, wałek grubości 4 cm oraz
powierzchnię wypukłą, spływającą do miejsca osadzenia kapitelu; szerokość
jego, wspierająca łuki okienne, wynosi około 347 cm zwężając się w podstawie
posiadającej niską płytkę 8 cm do 22 cm, co odpowiada górnemu wymiarowi
znalezionego kapitela. Wysunięcie wspornika poza linię opory (kapitelu) wynosi
24,6 cm. Boki wspornika posiadają lekką wypukłość. Drugi typ wspornika