DOI issue:
Nr. 2
DOI article:Henneberg, Wilhelm Karol: Kościół św. Idziego w Inowłodzu
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.37718#0222
212
W. K. HENNEBERG
(i5)
wszystkich innych znalezionych fra-
gmentów dekoracji architektonicznych
w ogólnej liczbie kilkudziesięciu.
Drugi wspornik ,,młotowy" nie ma
zaokrąglenia części frontowej toteż przy-
należność jego należy wyznaczyć, wo-
bec innych wymiarów wysokości i sze-
rokości do innej kondygnacji okien bliź-
niaczych wieży, przy czym fragment
ten mógł należeć do tylnej, od strony
wnętrza wieży, części wspornika.
W grupie wsporników należy wspo-
mnieć jeszcze jeden, który nie wydaje
się współczesnym budowie murów ko-
ścioła, a choć wynikająca z analizy jego
funkcja wiąże się z całością, data jego wykonania powinna być przesunięta
dalej, na drugą połowę XII w. Kamień ten ukształtowany jest jako klin, a forma
ta umiejscawia go w zewnętrznej ścianie okrągłej wieży (ryc. 131). Wymiary
jego są następujące: w części górnej na przedzie 13,5 cm, z tyłu 12 cm, w części
dolnej na przedzie 8 cm, z tyłu 5 cm. Jego boczne ścianki są wklęsłe i ufor-
mowane do promienia wymiaru ściśle 36 cm. Część obrobiona jako widoczna
w całej długości kamienia posiadającego wymiar około 40 cm zajmuje głębo-
kość około 10,2 cm. Górna część widoczna, od środka na boki spadzista, tworzy
wyraźny ślad łożyska dwu rozpoczynających się w tym miejscu łuków skierowa-
nych w przeciwnie od siebie strony. Jego obróbka oraz ukształtowanie profilu
dolnej części zdradza technikę kamieniarską późniejszą niż np. wsporniki mło-
towe, zaś profil dolny posiada jakby tchnienie gotyku. Mógł być to więc
kamień wymieniony w czasie późniejszym jako zastępczy.
3. Bezpośrednią łączność strukturalno-wymiarową z opisanymi wyżej
wspornikami młotowymi ma znaleziony w tym samym terenie kapitel (ryc. 126).
Wysokość jego wynosi 23 cm, odległość od osi pionowej do krańca płytki o gru-
bości 5 cm, jest 11 cm, cała więc górna szerokość jego posiadała 22 cm, co odpo-
wiada szerokości obydwu dolnych powierzchni wsporników młotowych.
Dolna część kapitelu posiada, od osi pionowej wymiar 8 cm, co z kolei odpowiada
znowu średnicy znalezionej w jego bliskości górnej części kolumny. Kapitel
ten o rysunku wczesnoromańskim, wykonany misternie spiczastym dłutem,
przedstawia po środku pionowo umieszczony ornament sznurowy plecionkowy,
z dwu obok siebie biegnących sznurów w formie ósemki. Sposób ułożenia tego
ornamentu żywo przypomina ornament trójsznurowy1) zdobiący kapitel zna-
Ryc. 131. Wspornik.
x) A. S Z Y S Z K O-B O H U S Z. Z historii romańskiego Wawelu, RK XIX (1923), 4.
W. K. HENNEBERG
(i5)
wszystkich innych znalezionych fra-
gmentów dekoracji architektonicznych
w ogólnej liczbie kilkudziesięciu.
Drugi wspornik ,,młotowy" nie ma
zaokrąglenia części frontowej toteż przy-
należność jego należy wyznaczyć, wo-
bec innych wymiarów wysokości i sze-
rokości do innej kondygnacji okien bliź-
niaczych wieży, przy czym fragment
ten mógł należeć do tylnej, od strony
wnętrza wieży, części wspornika.
W grupie wsporników należy wspo-
mnieć jeszcze jeden, który nie wydaje
się współczesnym budowie murów ko-
ścioła, a choć wynikająca z analizy jego
funkcja wiąże się z całością, data jego wykonania powinna być przesunięta
dalej, na drugą połowę XII w. Kamień ten ukształtowany jest jako klin, a forma
ta umiejscawia go w zewnętrznej ścianie okrągłej wieży (ryc. 131). Wymiary
jego są następujące: w części górnej na przedzie 13,5 cm, z tyłu 12 cm, w części
dolnej na przedzie 8 cm, z tyłu 5 cm. Jego boczne ścianki są wklęsłe i ufor-
mowane do promienia wymiaru ściśle 36 cm. Część obrobiona jako widoczna
w całej długości kamienia posiadającego wymiar około 40 cm zajmuje głębo-
kość około 10,2 cm. Górna część widoczna, od środka na boki spadzista, tworzy
wyraźny ślad łożyska dwu rozpoczynających się w tym miejscu łuków skierowa-
nych w przeciwnie od siebie strony. Jego obróbka oraz ukształtowanie profilu
dolnej części zdradza technikę kamieniarską późniejszą niż np. wsporniki mło-
towe, zaś profil dolny posiada jakby tchnienie gotyku. Mógł być to więc
kamień wymieniony w czasie późniejszym jako zastępczy.
3. Bezpośrednią łączność strukturalno-wymiarową z opisanymi wyżej
wspornikami młotowymi ma znaleziony w tym samym terenie kapitel (ryc. 126).
Wysokość jego wynosi 23 cm, odległość od osi pionowej do krańca płytki o gru-
bości 5 cm, jest 11 cm, cała więc górna szerokość jego posiadała 22 cm, co odpo-
wiada szerokości obydwu dolnych powierzchni wsporników młotowych.
Dolna część kapitelu posiada, od osi pionowej wymiar 8 cm, co z kolei odpowiada
znowu średnicy znalezionej w jego bliskości górnej części kolumny. Kapitel
ten o rysunku wczesnoromańskim, wykonany misternie spiczastym dłutem,
przedstawia po środku pionowo umieszczony ornament sznurowy plecionkowy,
z dwu obok siebie biegnących sznurów w formie ósemki. Sposób ułożenia tego
ornamentu żywo przypomina ornament trójsznurowy1) zdobiący kapitel zna-
Ryc. 131. Wspornik.
x) A. S Z Y S Z K O-B O H U S Z. Z historii romańskiego Wawelu, RK XIX (1923), 4.