DOI Heft:
Nr. 2
DOI Artikel:Henneberg, Wilhelm Karol: Kościół św. Idziego w Inowłodzu
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.37718#0223
(i6)
KOŚCIÓŁ W INOWŁODZU
213
leziony na Wawelu. Po bokach tego
motywu wyrastają łodygi pastorałek,
wspierając na narożach płytkę kapitelu.
Na narożnikach przywarły pionowo,
lekko odchylone podłużne liście.
Drugiego kapitelu ocalał jedynie
szczątek o powierzchni niespełna 3 dcm2.
Powierzchnię jego dekoruje motyw
liściasty, wykonany tą samą techniką,
co kapitel poprzedni. Liście o formie
wydłużonej modelowane są drobnymi cięciami kamienia, skierowanymi do
żyłki środkowej, ponadto widoczny jest jakiś motyw, jakby prostej łodygi.
4. Grupa kolumn reprezentowana jest kilkoma szczątkami, z których
z łatwością określić można średnicę górną i dolną kolumny. Resztka górnej
części kolumny opatrzona jest obiegającym wokoło prostokątnym profilem
wysokości około 2,5 cm, o wysunięciu 1,5 cm, obrobionym techniką drobnych
nacięć. Część należąca do kolumny właściwej posiada u góry średnicę 16 cm,
co odpowiada podstawie znalezionego kapitela.
Fragment dolnej części kolumny o średnicy 18 cm posiada wałek o pro-
filu zbliżonym do półkola przy wysokości 4,5 cm i wysunięciu 1,9 cm. Powyżej
opisane kamienie, jak również inne fragmenty kolumny wykonane są techniką
podłużnych, równolegle do osi podłużnej kolumny oraz wzdłuż wałka (dolnego),
krótkich uderzeń spiczastym narzędziem.
5. Zgrupowane w dziale gzymsów profilowane kamienie posiadają rozmaitą
przynależność, jako fragmenty dekoracji architektonicznej.
Jednym z nich znalezionym, ostatnio przy badaniu wątku nadbudowanej
w XX w. części wieży — jest gzyms profilowany i uformowany jako fragment
koła o promieniu 35—40 cm. Jego okrój jest podobny do niżej opisanych gzym-
sów profilowanych. Przy ogólnej wysokości około 23 cm i wysunięciu 9,4 cm
posiada górną płytkę grubości 8 cm, wysuniętą 0,7 cm, poniżej wałek wysokości
około 4 cm, płytkę wspierającą go grubości 0,7 cm, a cofniętą w stosunku do
górnej o 2,2 cm i wreszcie wklęsłą powierzchnię wysokości 10,3 cm, zakończoną
u dołu wciśniętą płytką 0,7 X 0,7 cm. Zarówno na górnej jak i na dolnej po-
wierzchni znajdują się resztki dawnej zaprawy. Forma kamienia tego stwierdza,
że był to kapitel słupa pokaźnej średnicy, bo 70—80 cm, słup ten nie mógł być
gdzie indziej ustawiony, jak pod emporą, której ślady tak niewątpliwe znale-
ziono w pierwszym okresie badań. Gzyms ten w znacznym stopniu pokrewny
jest profilem górnej części (tzn. płyta górna i wałek) wspornikowi młotowemu
bardziej wykształconemu. Obróbka jest podobna jak w wykopanych oraz znalezio-
nych w murach, gzymsach prostych i do cyrkla obrobionych, będących częścią
KOŚCIÓŁ W INOWŁODZU
213
leziony na Wawelu. Po bokach tego
motywu wyrastają łodygi pastorałek,
wspierając na narożach płytkę kapitelu.
Na narożnikach przywarły pionowo,
lekko odchylone podłużne liście.
Drugiego kapitelu ocalał jedynie
szczątek o powierzchni niespełna 3 dcm2.
Powierzchnię jego dekoruje motyw
liściasty, wykonany tą samą techniką,
co kapitel poprzedni. Liście o formie
wydłużonej modelowane są drobnymi cięciami kamienia, skierowanymi do
żyłki środkowej, ponadto widoczny jest jakiś motyw, jakby prostej łodygi.
4. Grupa kolumn reprezentowana jest kilkoma szczątkami, z których
z łatwością określić można średnicę górną i dolną kolumny. Resztka górnej
części kolumny opatrzona jest obiegającym wokoło prostokątnym profilem
wysokości około 2,5 cm, o wysunięciu 1,5 cm, obrobionym techniką drobnych
nacięć. Część należąca do kolumny właściwej posiada u góry średnicę 16 cm,
co odpowiada podstawie znalezionego kapitela.
Fragment dolnej części kolumny o średnicy 18 cm posiada wałek o pro-
filu zbliżonym do półkola przy wysokości 4,5 cm i wysunięciu 1,9 cm. Powyżej
opisane kamienie, jak również inne fragmenty kolumny wykonane są techniką
podłużnych, równolegle do osi podłużnej kolumny oraz wzdłuż wałka (dolnego),
krótkich uderzeń spiczastym narzędziem.
5. Zgrupowane w dziale gzymsów profilowane kamienie posiadają rozmaitą
przynależność, jako fragmenty dekoracji architektonicznej.
Jednym z nich znalezionym, ostatnio przy badaniu wątku nadbudowanej
w XX w. części wieży — jest gzyms profilowany i uformowany jako fragment
koła o promieniu 35—40 cm. Jego okrój jest podobny do niżej opisanych gzym-
sów profilowanych. Przy ogólnej wysokości około 23 cm i wysunięciu 9,4 cm
posiada górną płytkę grubości 8 cm, wysuniętą 0,7 cm, poniżej wałek wysokości
około 4 cm, płytkę wspierającą go grubości 0,7 cm, a cofniętą w stosunku do
górnej o 2,2 cm i wreszcie wklęsłą powierzchnię wysokości 10,3 cm, zakończoną
u dołu wciśniętą płytką 0,7 X 0,7 cm. Zarówno na górnej jak i na dolnej po-
wierzchni znajdują się resztki dawnej zaprawy. Forma kamienia tego stwierdza,
że był to kapitel słupa pokaźnej średnicy, bo 70—80 cm, słup ten nie mógł być
gdzie indziej ustawiony, jak pod emporą, której ślady tak niewątpliwe znale-
ziono w pierwszym okresie badań. Gzyms ten w znacznym stopniu pokrewny
jest profilem górnej części (tzn. płyta górna i wałek) wspornikowi młotowemu
bardziej wykształconemu. Obróbka jest podobna jak w wykopanych oraz znalezio-
nych w murach, gzymsach prostych i do cyrkla obrobionych, będących częścią