Zakład Architektury Polskiej i Historii Sztuki <Warschau> [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki i Kultury (6.1938)

KOŚCIÓŁ W INOWŁODZU

219

(12)



BOK
il
Ryc. 142. Inowłódz — ceramika podłogowa — wykopaliska 1937 r.
Dotychczasowe studia porównawcze nad dekoracją płytek inowłodzkich
pozwalają mi doszukiwać się jej źródeł, po przez Europę Zachodnią w mo-
tywach maurytańskich dekoracji ściennych, oraz w dekoracjach pochodnych
od sztuki sasanickiejx).
Poza płytkami ozdobnymi przedstawionymi na załączonych rycinach
w zbiorze wykopalisk znajduje się jeszcze licznie reprezentowany typ płytek
gładkich tegoż wymiaru, trójkątnych — jako przepołowienie po przekątni poprze-
dnich oraz połówek, wreszcie ozdobionych poprzednimi wzorami lecz połówek
trójkątnych.
Na zakończenie notatki o badaniach inowłodzkich godzi się zanotować,
że studium wymiarów planu i szczegółów architektonicznych kościoła pozwala
przypuszczać iż jednostką miary użytą przez średniowiecznych mistrzów była
,,piędź" — ówczesna ,,palma romana", wynosząca około 24 cm długości. Takie
wymiary jak szerokość nawy: 528 cm, grubość murótv podłużnych nawy oraz
wieży u pdstawy: 120 cm, średnica wieży: 504 cm, szerokość strzelnic w wieży
16 cm, ich wysokość: 56 cm, rozpiętość sklepień krzyżowych pod emporą: 252 cm,
szerokość pilastrów pod emporą: 56 cm, ich grubość 24 cm, średnica arkadek
fryzu arkadkowego: 48 cm i wiele innych które stanowią wielokrotność 24 cm

b Por. ryc. 139 z płytkami w St. Gabriel w Prowancji — DEHIO u. BEZOLD t. II;
ryc. 141 — PAUL KLETLER w Handbuch d. Kulturgeschichte, tabl. X.