DOI Heft:
Nr. 2
DOI Artikel:Kronika
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.37718#0233
(2)
KRONIKA
223
Ratusz w Zamościu
Ryc. 144 — w r. 1936 Ryc. 145—w końcu 1937 r.
baczniejszych oględzinach pełnej dzisiaj frontowej ściany zauważono na rzekomej murłacie,
a w istocie podciągu, ślady dawnych zastrzałów. Po usunięciu mieszkańców, wyburzono więc
część przednią budynków przywracając w ten sposób dawny ich układ. Wciągu miesięcy jesiennych
i zimowych ub.r. odbudowano konstrukcję podsieni, a obecnie przeprowadza się całkowity remont
wnętrz i dachów obu domów. W ten sposób odzyskają one całkowicie swój wygląd z XVIII w.
Na rok bieżący przewiduje się otwarcie i odsłonięcie podsieni w kamienicach pod śś. Miko-
łajem i Krzysztofem w Rynku. Roboty prowadzi arch. K. Siciński przy udziale konserwatora.
Brukowanie rynku kostką z kamienia rachowieckiego z wyrównaniem spadków i archi-
tektonicznym rozwiązaniem różnic poziomów posuwa się w dalszym ciągu dzięki subsydium
Funduszu Pracy.
LUBLIN. W dalszym ciągu robót konserwatorskich prowadzonych w obrębie starego
miasta w Lublinie, na uwagę zasługują rezultaty prac wykopaliskowych prowadzonych w celu
odkrycia fundamentów kościoła św. Michała. W obecnym stadium robót odkryto już całkowicie
prezbiterium z zakrystią, nawę, wieżę i jedną z kaplic południowych. Fundamenty budowane
są z wapienia lubelskiego tz. ,,opoki". Zarys ich da się uzgodnić z rysunkami Lerue’go z lat
czterdziestych XIX w., jak i z zachowanymi starszymi opisami. Charakteryzuje go wydłużo-
ne •— wielokątnie zakończone prezbiterium, •— szeroka i bardzo krótka, jakby poprzecznie do
prezbiterium usytuowana nawa z potężną czworoboczną wieżą na osi od frontu — otoczona
siedmioma kaplicami. Rzut ten, bardzo interesujący architektonicznie, wiąże się stylowo z epoką
gotyku. Jakkolwiek według świadectwa wizytacji z r. 1603 — kościół miał być wzniesiony przez
Leszka Czarnego w r. 1282 od razu z muru, to prawdopodobnie w latach 1444—1447 uległ on
w czasie pożaru zniszczeniu i bezpośrednio po tym został gruntownie przebudowany (Ks.
J. A. WADOWSKI, Kościoły Lubelskie, Kraków 1907 str. 172). Ponowny pożar i rozbudowa
w pierwszych latach XVII w. nie pociągnęły za sobą już większych zmian. Pozostałe więc fun-
damenty odnieść można do czasu pierwszej przebudowy kościoła tj. do poł. XV w. Czy zacho-
wały się resztki fundamentów pierwotnej świątyni Leszka? Trudno odpowiedzieć. Być może
dalsze roboty zdołają rozświetlić to zagadnienie.
KRONIKA
223
Ratusz w Zamościu
Ryc. 144 — w r. 1936 Ryc. 145—w końcu 1937 r.
baczniejszych oględzinach pełnej dzisiaj frontowej ściany zauważono na rzekomej murłacie,
a w istocie podciągu, ślady dawnych zastrzałów. Po usunięciu mieszkańców, wyburzono więc
część przednią budynków przywracając w ten sposób dawny ich układ. Wciągu miesięcy jesiennych
i zimowych ub.r. odbudowano konstrukcję podsieni, a obecnie przeprowadza się całkowity remont
wnętrz i dachów obu domów. W ten sposób odzyskają one całkowicie swój wygląd z XVIII w.
Na rok bieżący przewiduje się otwarcie i odsłonięcie podsieni w kamienicach pod śś. Miko-
łajem i Krzysztofem w Rynku. Roboty prowadzi arch. K. Siciński przy udziale konserwatora.
Brukowanie rynku kostką z kamienia rachowieckiego z wyrównaniem spadków i archi-
tektonicznym rozwiązaniem różnic poziomów posuwa się w dalszym ciągu dzięki subsydium
Funduszu Pracy.
LUBLIN. W dalszym ciągu robót konserwatorskich prowadzonych w obrębie starego
miasta w Lublinie, na uwagę zasługują rezultaty prac wykopaliskowych prowadzonych w celu
odkrycia fundamentów kościoła św. Michała. W obecnym stadium robót odkryto już całkowicie
prezbiterium z zakrystią, nawę, wieżę i jedną z kaplic południowych. Fundamenty budowane
są z wapienia lubelskiego tz. ,,opoki". Zarys ich da się uzgodnić z rysunkami Lerue’go z lat
czterdziestych XIX w., jak i z zachowanymi starszymi opisami. Charakteryzuje go wydłużo-
ne •— wielokątnie zakończone prezbiterium, •— szeroka i bardzo krótka, jakby poprzecznie do
prezbiterium usytuowana nawa z potężną czworoboczną wieżą na osi od frontu — otoczona
siedmioma kaplicami. Rzut ten, bardzo interesujący architektonicznie, wiąże się stylowo z epoką
gotyku. Jakkolwiek według świadectwa wizytacji z r. 1603 — kościół miał być wzniesiony przez
Leszka Czarnego w r. 1282 od razu z muru, to prawdopodobnie w latach 1444—1447 uległ on
w czasie pożaru zniszczeniu i bezpośrednio po tym został gruntownie przebudowany (Ks.
J. A. WADOWSKI, Kościoły Lubelskie, Kraków 1907 str. 172). Ponowny pożar i rozbudowa
w pierwszych latach XVII w. nie pociągnęły za sobą już większych zmian. Pozostałe więc fun-
damenty odnieść można do czasu pierwszej przebudowy kościoła tj. do poł. XV w. Czy zacho-
wały się resztki fundamentów pierwotnej świątyni Leszka? Trudno odpowiedzieć. Być może
dalsze roboty zdołają rozświetlić to zagadnienie.