Zakład Architektury Polskiej i Historii Sztuki <Warschau> [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki i Kultury (6.1938)

(29)

GRODNO

233


Ryc. 151. Część luku okiennego i narożnik z rozetą — wykusza narożnego.

szerokości (stanowi to prawie połowę szerokości okna I piętra ■— p.
str. 35).
Szerokość odtworzonej ścianki wykusza = 1,32 m, rozpiętość przyczepienia
ścianek wykusza na narożniku = 3 m. Przy sześciu widocznych ściankach
wykusza odpowiada tym danym tylko figura dziewięciokąta, zbudowa-
nego na promieniu koła opisanego, wynoszącym R = 2 m. Wykusz zatem
był zakreślony na zewnątrz sześcioma bokami dziewięciokąta, co potwierdza
kąt zachowanego filarka międzyokiennego, wynoszący 1400 (kąt wewn. dzie-
więciokąta). Gdy dodamy że zachował się fragment jego gzymsu wieńczącego,
a inny gzyms należący do wykusza środkowego, odpowiada swym profilem
profilowi gzymsu dolnego wykuszy narożnych; że poziom posadzki wykusza
był równy z poziomem posadzki piętra, na co wskazuje próg wymienionych
wyżej drzwi wykusza, 1 wreszcie, że spód okien wykuszy leżał na poziomie
spodu okien piętra oraz posiadał taką samą ławę okienną — dane do odtworzenia
całości ścianek wykusza będą kompletne (ryc. 152).
A teraz jeszcze jeden szczegół. Na część okienną ścianki wykusza składają
się następujące kamienie: dwa razy wzięty filarek międzyokienny + kapitel +
łuk z plecionką + część z rozetką + gzyms wieńczący; wysokość tak zesta-
wionej całości wynosi 2,35 m, a odłożona od wierzchu ławy okiennej, daje
poziom gzymsu wykusza równy z poziomem poprzeczki krzyża kamiennego
(kimfra) okna I piętra, odtworzonego na podstawie innych zupełnie danych
1 zupełnie od wykusza niezależnie. Szczegół to bardzo ważny, świadczy bowiem
o prawidłowości mojej rekonstrukcji. Dwie są bowiem tylko możliwości archi-
tektonicznego rozwiązania przy kompozycji wykuszy renesansowych: albo
gzyms wykusza równa się z gzymsem okien danej kondygnacji, jeśli wszystkie