Zakład Architektury Polskiej i Historii Sztuki <Warschau> [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki i Kultury (6.1938)

JÓZEF GÓROWICZ (Lipinki k. Biecza)
BUDOWNICTWO WSI LUTYŃSK1).
Za czasów pańszczyzny wieś Lutyńsk liczyła 44 gospodarstw, które do dzi-
siejszego dnia rozdrobniły się bardzo i jest ich obecnie 314. Obszar gruntu wy-
nosi 1403,31 ha, z czego 2/3 przypada na grunta orne i łąki, a f/3 na nieużytki
(jeziora, błota, piaski).
Wieś rozbudowała się na lewym brzegu Horynia, na wzgórzu piaszczystym,
którego wzniesienie nad poziomem morza waha się od 140 ■— 148 m. Jego część
południowa tworzy od strony zachodniej stromą ścianę; najwyższe miejsce wzgó-
rza — Cygańska Góra dominuje nad całą okolicą.
Na granicy wsi, w stronie wschodniej, płyną dwie większe rzeki, Horyń
i Słucz. Brzegi mają niskie, lecz strome, dno piaszczyste, dochodzące w niektó-
rych miejscach do 8 m głębokości. Płyną leniwie, tworząc liczne zakręty i stałe
podmywają brzegi, zmieniając prawie każdego roku koryto. Rzeki te wskutek
ciągłych wylewów potworzyły liczne zagłębienia wśród łąk, tak w stronie za-
chodniej, jak i wschodniej. Zagłębienia te biegną równolegle i spełniają rolę

ń Fragment monografii wsi poleskiej Lutyńsk gm. Wysockiej, pow. stolińskiego.