DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.49014#0025
EMMANVEL M AR
TINVS,
Decanus ecclesite Aloncnsis.
Vm de erigendo viris meritis in rem literariam illustribus monumento, deque
exhibendis Ledori benevolo eorum imaginibus in praslenti pinacotheca cogita-
mus, exteros hodie in literis celeberrimos, quorum veram vitae historiam atque
imaginem hadenusnancisci licuit, intuentibus EMMANUEL MARTINVS ec-
cleliae Alonenlis apud Hilpanos decanus jure suo primus occurrit. Tanta enim
viri incomparabilis de antiquitatibus deque elcgantioribus literis merita sunt,
ut ex unanimi orbis literati lententia, iis a adnumerari mereatur viris quorum
in hoc eruditionis genere immortalis est gloria. Illis vero cum se literis totum tradiderit, de
quarum elegantia & utilitate nemo dubitat, qui eruditioni pretium statucre, & quid redum sit,
quid decorum, judicare novit, nulli dubitamus fore, ut redenos fecisse cenleamur, quod hoc ejus
imaginem loco exhibuerimus, brevemque hislorte ejus erudita: conlpedum dare constitueri-
mus. Qua in re vadem nobis se quali sistit eruditissimus Majansius, dignus tali praeceptore dilci-
pulus, cui elegantem accuratamque enarrationem vitae Emmanuelis Martini debemus. Eam
enim cum avide legerint & collaudaverint viri eruditissimi, huic lane pinacothecae quoque or-
namento futurum esfe virum in his literis nemini postponendum, merito Iperamus.
Natus estEmmanuel Martinus Oropesse, quod oppidum est regni Valentiae XIV. KaL
Aug. anni cioioclxiii. parentibus generis honestate vitaeque innocentia laudatissimis, quorum re-
ditus ex re pecuaria agrorumque proventu latis erant lauti. Quamvis autem in distribuendis
animi dotibus naturam expertus esletfaventissimam, occatio tamen ei in hac angusta patria de-
fuit, eas ita excolendi, ut in usum verti potient commodum & ad frudus suo tempore maturos
referri, quod tine diligenti cultura prudentique institutione fieri haud potest. Igitur infantia do-
mi transada, puer sexennis ad aviam maternam mitius est, ut elementa literarum ab avunculo
dilceret; decimo aetatis anno Castilonem translatus, ut grammaticae praeceptis imbueretur. 'Ni-
mis tamen angusti erant hi limites, quam ut capere potient ingenium literarum amore ardentis-
limum, & exsatiare summum, quo Martinus ssagrabat, discendi desiderium. Grammaticae ita-
que regulas edodus anno aetatis decimo tertio Valentiam, regni metropolim, abiit, ut philo-
Ibphiae mysteriis initiaretur. Quarum praematuro quoque tempore addilcendorum Ipem exci-
tabant judicium ultra annos grave & acutum ingeniumque vigore siipra modum ssorens, quae
in tam fertili agro largissimam messem pollicebantur, modo accederet, qui jadis lapientia: semi-
nibus eum prudenter coleret. Talis autem cum deesset, mirum non est, ingenium tam praecox
eos frudus non edidisse, quos poterat. Nugis enim & quisquiliis detentus Martinus hoc unum
discebat, de levissimis quaestiunculis cum condiscipulis invida voce contendere. Nec multo lae-
tiora offerebant adolescenti, elegantiam literarum jam tum adamanti, theologorum cathedra,
ex quibus sandioris dodrinae praecepta apud Dominicanos hauriebat. Cum enim more gentis,
scholastica iis in locis theologia sola perlbnaret, non potuit incomta docendi discendique ratio,
animum ingenuum & ad verum literarum nitorem contendentem latiare, & satisfacere juvenis
elegantissimi desideriis. Qui tamen Ipinoso dodrinae genere ita non offensus est, ut, quod ere-
dioribus animis haud raro contingere solet, velipsas disciplinas omnemque eruditionem con-
temneret, vel novam viam sedando in devia delaberetur, led a dumetis ad amcenissima virida-
ria conversus austeritatem theologiae scholasticae humanitatis studiis mitigare constituit, cumque
a naturae benevolentia iis se ingenii viribus instrudum deprehenderet, quibus haud infeliciter
ea assequi licet, iis totum se tradidit. Inter humariores autem literas fingendi primo quidem ars
Nostro vehementer arridebat: quam mira propensione animi jam adolelcens excoluit. Qua in
re multum confirmatus est, cum duarum, quae Valentiae tum obtinebant, societatum literariarum
aemulatione laudabili & honesta accenderetur, ut de alsequenda in arte poetica gloria, quantis
pollet viribus, contenderet. Ita enim, qua: a natura ei aderat, ingenii comti & vigentis vis
quaedam ignea in ssammas erupit, juvenemque poetam natum, non fadtim, ad eam artis hujus
elegantiam & perfedionem perduxit, ut veterum carminum pulchritudinem mira felicitate attin-
geret, & vix ododecim annos natus verius scriberet Latinos, ne ab invidis quidem contemnen-
dos, quorum specimina haud pauca Amalthea ejus geographica continet, in Vernacula autem
extemplo de re quavis verilculos funderet jucundissimos.
Ita quidem ipla studiorum initia Martinus habuit selicllsima, progressibus autem gavisus
est non minus prolperrimis & mature ad perfedionem quandam emergentibus. Vidit juvenis
acri judicio praeditus, humaniores literas aeque poscere haud vulgarem Graecae linguas quam
Pinae. Dec, 1. Martinus. Lati-
TINVS,
Decanus ecclesite Aloncnsis.
Vm de erigendo viris meritis in rem literariam illustribus monumento, deque
exhibendis Ledori benevolo eorum imaginibus in praslenti pinacotheca cogita-
mus, exteros hodie in literis celeberrimos, quorum veram vitae historiam atque
imaginem hadenusnancisci licuit, intuentibus EMMANUEL MARTINVS ec-
cleliae Alonenlis apud Hilpanos decanus jure suo primus occurrit. Tanta enim
viri incomparabilis de antiquitatibus deque elcgantioribus literis merita sunt,
ut ex unanimi orbis literati lententia, iis a adnumerari mereatur viris quorum
in hoc eruditionis genere immortalis est gloria. Illis vero cum se literis totum tradiderit, de
quarum elegantia & utilitate nemo dubitat, qui eruditioni pretium statucre, & quid redum sit,
quid decorum, judicare novit, nulli dubitamus fore, ut redenos fecisse cenleamur, quod hoc ejus
imaginem loco exhibuerimus, brevemque hislorte ejus erudita: conlpedum dare constitueri-
mus. Qua in re vadem nobis se quali sistit eruditissimus Majansius, dignus tali praeceptore dilci-
pulus, cui elegantem accuratamque enarrationem vitae Emmanuelis Martini debemus. Eam
enim cum avide legerint & collaudaverint viri eruditissimi, huic lane pinacothecae quoque or-
namento futurum esfe virum in his literis nemini postponendum, merito Iperamus.
Natus estEmmanuel Martinus Oropesse, quod oppidum est regni Valentiae XIV. KaL
Aug. anni cioioclxiii. parentibus generis honestate vitaeque innocentia laudatissimis, quorum re-
ditus ex re pecuaria agrorumque proventu latis erant lauti. Quamvis autem in distribuendis
animi dotibus naturam expertus esletfaventissimam, occatio tamen ei in hac angusta patria de-
fuit, eas ita excolendi, ut in usum verti potient commodum & ad frudus suo tempore maturos
referri, quod tine diligenti cultura prudentique institutione fieri haud potest. Igitur infantia do-
mi transada, puer sexennis ad aviam maternam mitius est, ut elementa literarum ab avunculo
dilceret; decimo aetatis anno Castilonem translatus, ut grammaticae praeceptis imbueretur. 'Ni-
mis tamen angusti erant hi limites, quam ut capere potient ingenium literarum amore ardentis-
limum, & exsatiare summum, quo Martinus ssagrabat, discendi desiderium. Grammaticae ita-
que regulas edodus anno aetatis decimo tertio Valentiam, regni metropolim, abiit, ut philo-
Ibphiae mysteriis initiaretur. Quarum praematuro quoque tempore addilcendorum Ipem exci-
tabant judicium ultra annos grave & acutum ingeniumque vigore siipra modum ssorens, quae
in tam fertili agro largissimam messem pollicebantur, modo accederet, qui jadis lapientia: semi-
nibus eum prudenter coleret. Talis autem cum deesset, mirum non est, ingenium tam praecox
eos frudus non edidisse, quos poterat. Nugis enim & quisquiliis detentus Martinus hoc unum
discebat, de levissimis quaestiunculis cum condiscipulis invida voce contendere. Nec multo lae-
tiora offerebant adolescenti, elegantiam literarum jam tum adamanti, theologorum cathedra,
ex quibus sandioris dodrinae praecepta apud Dominicanos hauriebat. Cum enim more gentis,
scholastica iis in locis theologia sola perlbnaret, non potuit incomta docendi discendique ratio,
animum ingenuum & ad verum literarum nitorem contendentem latiare, & satisfacere juvenis
elegantissimi desideriis. Qui tamen Ipinoso dodrinae genere ita non offensus est, ut, quod ere-
dioribus animis haud raro contingere solet, velipsas disciplinas omnemque eruditionem con-
temneret, vel novam viam sedando in devia delaberetur, led a dumetis ad amcenissima virida-
ria conversus austeritatem theologiae scholasticae humanitatis studiis mitigare constituit, cumque
a naturae benevolentia iis se ingenii viribus instrudum deprehenderet, quibus haud infeliciter
ea assequi licet, iis totum se tradidit. Inter humariores autem literas fingendi primo quidem ars
Nostro vehementer arridebat: quam mira propensione animi jam adolelcens excoluit. Qua in
re multum confirmatus est, cum duarum, quae Valentiae tum obtinebant, societatum literariarum
aemulatione laudabili & honesta accenderetur, ut de alsequenda in arte poetica gloria, quantis
pollet viribus, contenderet. Ita enim, qua: a natura ei aderat, ingenii comti & vigentis vis
quaedam ignea in ssammas erupit, juvenemque poetam natum, non fadtim, ad eam artis hujus
elegantiam & perfedionem perduxit, ut veterum carminum pulchritudinem mira felicitate attin-
geret, & vix ododecim annos natus verius scriberet Latinos, ne ab invidis quidem contemnen-
dos, quorum specimina haud pauca Amalthea ejus geographica continet, in Vernacula autem
extemplo de re quavis verilculos funderet jucundissimos.
Ita quidem ipla studiorum initia Martinus habuit selicllsima, progressibus autem gavisus
est non minus prolperrimis & mature ad perfedionem quandam emergentibus. Vidit juvenis
acri judicio praeditus, humaniores literas aeque poscere haud vulgarem Graecae linguas quam
Pinae. Dec, 1. Martinus. Lati-