Cartier, Gallus; Veith, Ignaz A. [Bearb.]; Veith, Franz Anton [Bearb.]: Series Sublimium Disciplinarum Et Sacrarum Scientiarum: Viris Ecclesiæ Ministerio Deputatis Utilium Et Necessariarum In Commodum Et Utilitatem Quorumlibet Monasteriorum Et Virorum Ecclesiasticorum Ex Probatissimis Celeberrimorum Nostræ Ætatis Theologorum ... Necnon Philosophorum Operibus Concinnata Ac Digesta ... Et in Quatuor Partes Distincta ... (Pars 2 = Complectens Theologiam Universalem, Tomus II): Complectens Theologiam Universalem (Augustæ Vindelicorum: Sumptibus Ignatii Adami & Francisci Antonii Veith, Bibliopolarum, 1757) [VD18 90796322]

126 Tratt. III. De
veni in mundum'. iterum relinquo mun-
dum j vado ad Patrem. Luc. 24. v.
yi. Recessit ab eis , & ferebatur in c te-
lum. Neque etiam in statu gloriae & exal-
tationis Christus corporaliter ubique est,
sed in coelo. Joan. 17..V. 11. Jam non
sum in mundo , ait Christus : hoc est ,
Brevi discesturus Cum a mundo. Relin-
quo mundum, ut mox dixerat, & vado
ad Patrem. Ad. 3- v. 21. Quem (Chri-
stum ) oportet c telum fulcipere , ufque in
tempora reftitutionis omnium. Denique
Heb.g. v.q.Si ergo effet fuper terram,nec
esfet Sacerdos, cum effent, qui osserrent
fecundum Legem munera.
Prob. ado.ex SS. Patribus. S. Ambro-
sius, lib. 2. de Fide, c. 4. in hxc Chri-
sti verba , Surgite eamus , sic loquitur:
In eo ergo vadit & venit, quod eftcom-
mune nobiscum. S. Chrylbstomus , in
haec Evangelii verba : Filius hominis qui
eft in coelo haec ait : Non de carne loqui-
tur , sed d humana subftantia feiplum de-
nominat. S. Cyrillus Alexandrinus, lib.
11. in Joan. c. 21. Quare, ait, ciim
Deus & homo Christus vere Jit, oportuit
( Apostolum j intellexijje inessabili Dei
poteftate und cum eis femper suturum ,
etiamfi carne abeffet. S. Augustinus, Ep.
187. alias $7. ad Dardanum ,ubi deChri-
sto ait : Secundum hanc sormam ( huma-
nitatis ) non eft putandus ubique dissu-
fus ...... una enim per/ona Deus &
homo eft ... . ubique per id quod Deus
est,-..: Calo autem per id quod homo. S. Leo
Magnus , Serm. 2. de Ascensione. Inef-
sabili , ait , modd per ascensione m coepit
esse divinitate prcefentior , qui factus eft
humanitate longinquior.
Prob. 3 tio. Quia Ubiquitatis dodri-
na pugnat cum multis fidei ac Religio-
nis Christianae articulis : cum nativita-
te Christi ex utero Virginis Beatae: cum
ejus morte , lepuitura , ad inferos de-
scensti, resurredione a mortuis, Quip-

Incarnatione Verbi.
pe si ubicunque Verbum est, ibi est Chri-
sti humanitas , quomodo ex utero B.
Virginiv in lucem exire potuit ? Quo-
modo mortuus, si anima semper cum
corpore perinde ac cum Verbo unita
fuit ? Quomodo jacuit in lepulchro cor-
pus exanime, cum totus ibi Christus fo-
ret ? Quomodo descendit ad inferos, ubi
jam erat ? ascendit in Coelum, quod
non deseruerat ?
Prob. 4to. Rationibus Theologicis,
imo. Sicut natura: dux in Christo di-
stindae sunt, nec de le invicem in ab-
strado prxdicari poliunt , ita & in eo
lunt distindx proprietates ; nec una de
altera praedicari potest. Sic dici non
potest, Divinitas eji passibilis, humani-
tas eft impassibilis.
2da. Aut omnes divinae naturae pro-
prietates poliunt humanitati communi-
cari , aut nullx. Atqui ne Lutherani
quidem concedunt, omnes divina na-
tura proprietates eidem communicari
polie. Ergo nulla poliunt ei commu-
nicari : non enim potior ratio est pro
una quam pro altera ; cur v. g. ubiqui-
tas potius quam aternitas communice-
tur.
jtia. Non magis proprietates divina
poliunt homini communicari, quam hu-
mana Deo. Atqui fatentur Lutherani,
proprietates humanas, v. g. passibilita-
tem , mutabilitatem, &c. Deo conve-
nire non posfe. Ergo fateantur etiam
necesie est, divinas proprietates huma-
nitati communicari non polie.
4ta. Implicat corpus , quod in suo
statu naturali circumlcribitur , esie ubi-
que. Atqui corpus Christi , dum in ter-
ris degebat, in suo naturali statu erat,
ac loco circumscriptum. Ergo.

Sol-