Roth, Eberhard Rudolph; Cramer, Johann: Discussio Quarundam Quaestionum Illustrium Historico-Ethicarum (Ulm, [1687]) [VD17 16:730835H]

Cl?) . .

vange!>ea,soUlegenatur* juftssicaroieirj dicamui, Potiu? ci:sctndiraa»7ss*. I. *p.
iGsententiatncotmntioiiGennzniaeiPiieceptoris, Phiüppi MeUnckthoni* ,p, + is,
qui congrue ac prsciarc inhanc rem scdbit, Qjtareilli, «sui sinptnt, Arißi-
<Lm &fitniles propter difciplinarn justossuijse,& heredes Dei, & ecdefis adjmgUAt
maltitudinemfine vece Evangelii & sine vocatione, nen reclejndicant. Etsiemm
tiefciivus, qui߻t gradus ta!ium poft mortem, & valdemirum videtur humanis
judiciis tantamhcittinum mnltitudinem rejeEl.tm esse a Deo, tamrn nos neceße eß
ex voce EvangeliijuSicare, Qui credit in Filium, hahet vitam aternam. Oui
toen creditFilio,non habebit vitamsed iraDei manehit fupereum. Consulacur hic
eruditisTsma diiTercado de qusstioae; andudu luminis natur* sive prin-
cipiorumrationis hotno advitam aternam perdngere possit? subtilUGmi
quondamTheoiogiDn. D. Joancii Mus*i» Hospitii mei ac Pracceptorii
longe dexterrimi.

Quzstio VII.

Quid diccndum de illa H. Grotii sententia, quando scribit;

Deum nimium coiere non pvjsumusl

UT Hugo Grotius doÄrinam Aristotelis de mediocritate virtutis mora»

iis everteret, post alia etiam hoc protulit, quod rei&s ratio in quibus- /« Erole-
dammodum sequendurn didljtet, in quibujdam ad summa incitet. Wi a£
Nam Deum, inquit, nimium celeremnpojsumus. Grotioadstipulantur Crel- Eib.de I.B.
Liusin Ethicis <5cLud. Wolzogen, Cujos posterioris inter alia hsecsuat^ psi.^s^
verbat aliquando lattdabile est rnedium fupersiitiofe tson anenderc, fedexilire a Resons.ad.
mcdio,mpcrtingasad fammumvtrtutisapicem. Sed, ucreÄe nsonet beatus Seblicbttn-
nosterDürrius, hsc Aristoteiem satigare poiTunt, expugnare non possunt, niumanot,
Nam primumexemplumhoc est virtutismoralislsxicresertsu, quam ab A- ^ ,

eiftoteie sumitur, Nam vocabuSum virtutis denotat ir, striciiori significa-Inftst.Sihic.
tusola officiaversushominemautnosipsosjuci Thoma- p,2,si.c.7.

fiusdocet. DeindecuItusOei eftaiHo nonindifferens,sed inoraliter bona ,^0i
& debita, At Aristoteli nunquam mens fuit, in ejusraodi acHones medi- mta 32.in
ocriuteminduci. Et reste quidem: quippe si msxiroe ia objeftum deter- Tab.FLE-
minatsjam moralicats* agere jubeatur virtus, nontamen sataget sn illud thic.p,?,
mediocritatem sive temperamentum aiiqübd introducerc, sed ilJud aut pia-
ise tollere v. g. inordinatamcibi potusve cupiditatem, autininfinitum au.
gere, si bonum est, V. g, amorem honesti. At qui cum Aristotele medi-
ocritatem omnis virtHtis moralisesieajunt, ejusmodi objeftttm materiale
eonstituunt, in quod virtusformam mediocntads inter nimium & pa-
tam cqnsistens introducere cogitat. Denique si vocabulum divini

C 2, «uhui