DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.24772#0141
ΑΡΧΑΙΟΛ. ΔΕΛΤΙΟΝ. — ΕΤΟΣ 1889. — ΙΟΥΛΙΟΣ
135
σκευή της επιγραφής, τή; λέξεως «ανθύπατος» άτημελώς δίς γε
γραμμένης.
Το δνομα Τβνβηδ η Τβ1)βηδ — διότι ούτως φαίνεται ότι φθέγ-
γεται ή ονομαστική—φαίνεται πρωτοφανές καί παράδοςον. Καί ή
γραφή Μηνουκιανός (Μβηιιοίβηυδ ) ι), μεθ’ής παραβλητέα ή γραφή
Μινίκιος ( Μπιϊοϊιΐδ), πείθει, ότι ή έν λόγω επιγραφή δεν άνεγρά-
φη έν προγενέστερα εποχή. »
Ο,τι αφορά δέ τον Μινουκιανόν, προσθέτει ό Μοπιπίδβη το έςής·
« Ο Σουί'δα ς αναφέρει σοφιστήν τινα Άθηναϊον Μινουκιανόν γε-
γονότα έπί Γαλιηνοΰ, υιόν του Νικαγόρου *). Διεσώθη ήμϊν μικρόν
τι ρητορικόν σύγγραμμα, όπερ ή ΰπό τοϋ πατρός ή ΰπό τοΰ υΐοΰ
συνετάχθη. Οΰδέν κουλόει νά παραδεχθώμεν, ότι ό παρά τω Σουί'δα
Μινουκιανός αυτός είνε, βν αναφέρει καί ή έπιγραφή, επειδή τ°
μεν όνομα σπανίο>ς πως άπαντα, ή δέ εποχή περίπου ή αύτή είνε. »
Ί’ούτο)ν δέ ούτως έχόντων δυνάι/,εθα νά εϊκάσωμεν, οτι ό Ίλλυ-
ριός έπεμελήθη τής έπί Οΰαλεριάνοΰ γενομένης διορθώσεους των
οχυρωμάτων τής πόλεως, ότε έπεκειντο αΐ κατά τής πόλεως έπι-
δρομ,αί των γερμανικών καί σλαβικών στιφών ((όλ. τάς Τν £ ο ι τούτων
μαρτυρίας παρά τω δΥίίοΙίδηιαίΙ) Ϊ5ΐ;Μΐ ΑΐΙιεη ί. Α. I σ. 705 κ. έ.).
['Α. Λόλλιγκ].
1 1 - Άναακαφαέ τάφων έν ΆΟήνοιες.
ΓΤπό Δ. Γιαγιά έγένετο άδεια τοΰ Υπουργείου μικρά τις άνα-
σκαφή τάφοιν έν Άθήναις έν ίδιοιτικω άγρω, κατά τήν οδόν τήν
άγουσαν άπό Θησείου εις τήν όδόν Πειραιώς, πλησίον τής γεφυ-
οας τοΰ σιδηροδρόμου. Όπωσοΰν δ’ άζιον λόγου εΰρέθη μόνον άγ-
γείον ληφθέν διά τό έθν. Μουσεΐον (ϊδ, σ. 143 άρ. 27).
(1) Τό πρότερον ίπ\ τοϋ λίθου γεγραμμένον Μηνουχιανός διωρθώθη ΰπ’ αΰτοΰ
τοΰ χαράκτου είς Μινουκιανόν.
(2) Σουίδας υ. τ. λ. Μινουκιανός, Νικαγόρου τυΰ σοφιστοΰ, ΆΟηναΤος, σοφι-
στής, γεγονώς Γαλιηνοΰ. Τέχνην Ρητορικήν, και προγυμνάσματα, και λόγους
διαφόρους. Πρβ. ύ. τ, λ. ΙΙαγκράτιος.
135
σκευή της επιγραφής, τή; λέξεως «ανθύπατος» άτημελώς δίς γε
γραμμένης.
Το δνομα Τβνβηδ η Τβ1)βηδ — διότι ούτως φαίνεται ότι φθέγ-
γεται ή ονομαστική—φαίνεται πρωτοφανές καί παράδοςον. Καί ή
γραφή Μηνουκιανός (Μβηιιοίβηυδ ) ι), μεθ’ής παραβλητέα ή γραφή
Μινίκιος ( Μπιϊοϊιΐδ), πείθει, ότι ή έν λόγω επιγραφή δεν άνεγρά-
φη έν προγενέστερα εποχή. »
Ο,τι αφορά δέ τον Μινουκιανόν, προσθέτει ό Μοπιπίδβη το έςής·
« Ο Σουί'δα ς αναφέρει σοφιστήν τινα Άθηναϊον Μινουκιανόν γε-
γονότα έπί Γαλιηνοΰ, υιόν του Νικαγόρου *). Διεσώθη ήμϊν μικρόν
τι ρητορικόν σύγγραμμα, όπερ ή ΰπό τοϋ πατρός ή ΰπό τοΰ υΐοΰ
συνετάχθη. Οΰδέν κουλόει νά παραδεχθώμεν, ότι ό παρά τω Σουί'δα
Μινουκιανός αυτός είνε, βν αναφέρει καί ή έπιγραφή, επειδή τ°
μεν όνομα σπανίο>ς πως άπαντα, ή δέ εποχή περίπου ή αύτή είνε. »
Ί’ούτο)ν δέ ούτως έχόντων δυνάι/,εθα νά εϊκάσωμεν, οτι ό Ίλλυ-
ριός έπεμελήθη τής έπί Οΰαλεριάνοΰ γενομένης διορθώσεους των
οχυρωμάτων τής πόλεως, ότε έπεκειντο αΐ κατά τής πόλεως έπι-
δρομ,αί των γερμανικών καί σλαβικών στιφών ((όλ. τάς Τν £ ο ι τούτων
μαρτυρίας παρά τω δΥίίοΙίδηιαίΙ) Ϊ5ΐ;Μΐ ΑΐΙιεη ί. Α. I σ. 705 κ. έ.).
['Α. Λόλλιγκ].
1 1 - Άναακαφαέ τάφων έν ΆΟήνοιες.
ΓΤπό Δ. Γιαγιά έγένετο άδεια τοΰ Υπουργείου μικρά τις άνα-
σκαφή τάφοιν έν Άθήναις έν ίδιοιτικω άγρω, κατά τήν οδόν τήν
άγουσαν άπό Θησείου εις τήν όδόν Πειραιώς, πλησίον τής γεφυ-
οας τοΰ σιδηροδρόμου. Όπωσοΰν δ’ άζιον λόγου εΰρέθη μόνον άγ-
γείον ληφθέν διά τό έθν. Μουσεΐον (ϊδ, σ. 143 άρ. 27).
(1) Τό πρότερον ίπ\ τοϋ λίθου γεγραμμένον Μηνουχιανός διωρθώθη ΰπ’ αΰτοΰ
τοΰ χαράκτου είς Μινουκιανόν.
(2) Σουίδας υ. τ. λ. Μινουκιανός, Νικαγόρου τυΰ σοφιστοΰ, ΆΟηναΤος, σοφι-
στής, γεγονώς Γαλιηνοΰ. Τέχνην Ρητορικήν, και προγυμνάσματα, και λόγους
διαφόρους. Πρβ. ύ. τ, λ. ΙΙαγκράτιος.