Deltion archaiologikon: ekdidomenon apo tēs genikēs ephoreias tōn archaiotētōn (5.1889)

ΑΡΧΑΙΟΛ. ΔΕΛΤΙΟΝ. — ΕΤΟΣ 1889. — ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 237

σθεν εξοχήν ενθετον έκ πηλοϋ, δΓ §ν τδ άθυρμα μεταβάλλεται εις
σύριγγα (!) πιθανώτατα κίβδηλον. (Εΰρ. Γεν. Έφορ. 1188).

53. ΧαλκοΟν Αιγυπτιακόν άγαλμάτιον υψ. 0,16. Είκονίζει
γυναικείαν μορφήν καθημένην καί έπί των γονάτων εχουσαν μικρόν
παιδίον. (Εΰρ. Γεν. Έφορ. 1191).

54. Είδώλιον πήλινον ( υψ. 0,15) παριστών Πάνα κρατούντα
φόρμιγγα, κοινόν και άτεχνον. (Εΰρ. Γεν. Έφορ. 1189).

55. Λίχνος πήλινος εις σχήμα δύω ποδών συγκεκολλημένων και
ΰποδεδημένων (ελλείπει τό στόμιον ένθα ή θρυαλλίς ). (Εΰρ. Γεν.

Έφορ. 1190).

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ'.

ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ

ΔΙΑΤΡΙΒΑΙ

ΆναβχαφαΙ καί ερευναε έν Α.εγελεοε (Άντικυθήροις).

Τά Αντικύθηρα κελνται ώς γνωστόν εις ΐσην περίπου άπόστα-
σιν μεταξύ Κυθήρων καί Κρήτης, βορειοδυτικώς μεν ταύτης νο-
τιοανατολικής δε εκείνων. Τό πάλαι εκαλούντο Αΐγιλία ’).
( Πλουτ. Κλεο. 31), άλλα και κατά πληθυντικόν: Αίγιλίαι *)
(Πλουτ. Κλεο. 32). Παρά Στεφ. τω Βυζαντίω Οπό την λέξιν
«Αίγιαλία» άπαντά : Έστι καί νήσος μεταξύ Κρητης καί Πελο-
πόννησου: Α’ίγιλα. Ό οϊκήτωρ Αΐγύλιος ώς Κυθηριος κτλ. ΓΗ όνο-

(1) ’Εν ταΐς σημειώσεσι τον Κοραή εύρίσχομεν !>πό τό όνομα τοϋτο τά έξης ;
ΑΙγιλίαν] ε'ξ ΗΔ, ΑΤ ΑΙγιαλίαν, ί'στι δέ νήσος ή Αίγυλία ή ΑΙγιλλία, μετά
τά Κύθηρα πρός βορραν τής Κρήτης κειμίνη Η δέ Αίγιαλία έτέρα νήσος έστι
πρό τής Αιτωλίας χειμένη, ώς φησι Πλινιος (Δ, 12). ϋ δέ περιηγητής Διονύσιος
(ατιχ. 499) Αιγυλαν διά του ΰ χαί τρισσυλλαβως την Αίγιλιαν ονομάζει.

(2) .Αίγιλίαι Ιστι γάρ νήσος ή αΰτή ήν χα'ι άνωτέρω ΑΙγιλίαν (άντί τοΰ ΑΙ-
γιαλίαν) γραπτέον είναι είρήχαμεν. ’Ενήλλαξε δέ τον Αριθμόν, κατά τό Θή6η καί
Θήδαι, Πλάταια χαί Πλαταιάι, χαί άλλα πλεΤστα.» Ενθ. άνωτ.