148
ΑΡΧΑΙΟΛ. ΔΕΛΤΙΟΝ.- ΕΤΟΣ 1889.— ΙΟΥΛΙΟΣ
ν® τοΐ; άγωνισ[αμένοι; κατά τα έψηφισμένα τώι δήμωι σπουδή;
οΰθέν έλλείπων, παρεσ-
10 χεύασεν [δέ καί ταϊς φυλαΤ; ταΐς νιχώσαι; άθλα των Ιππέων
καί των έπιλέκτων,
ομοίως 8έ κα[ΐ το"; ε’κ των έθνών τάγμασιν και ταϋτα άνέθηκεν,
ίδωχεν δέ καί τεΐ βουλεΤ
χα0έσιμο]ν δ[ραχμά; κτλ.
Ή επιγραφή ανήκει άναμφιβόλως εις τάς εις την εορτήν των Θη-
σείων άναφερομένας έπιγραφάς, ών αί μ.έχρι τοΰδε γνωσταί γενόμεναι
έδημοσιεύθησαν έν τώ 0. I. Α. Ι[ ύπ’ άρ. 444 λ. ε. ’Ανεγράφη-
σαν δέ αΰται περί τδ πρώτον ήμισυ τής δευτέρας έκατονταετηρίδος
πρ. Χρ., τδ δέ νυν δημοσιευόμενου τεαάχιον σύγχρονον περίπου Θά
είναι τή ΰπ’άρ. 446, ώς άποδεικνύει ή όμοιότης τής γραφής. (Εύρετ.
Γεν. Εφορείας 1031).
Κ3 - Αί εξής ύπ’ άριΘ. 53 — 54 εΰρεΘε'ϊσαι ύπδ τοϋ κτί-
στου Κ. Καλούδη παρά τν) όδώ Άγιου Κοίνσταντίνου, ένθα λήγει
ή όδδς Νικηφόρου, πλησίον δηλ. τής έξωτερικής γραμ,ριής τοΰ βο-
ρείου τείχους των Αθηνών, ήτοι :
53. Πλάζ έκ Πεντελησίου μαρμάρου, κεκοσμημ.ένη δΓ άνθεμίου
καλής εργασίας. Μήκ. 0,77, πλ. 0,25 - 0,28, πάχ. 0,08. Ό
πρώτος στίχος τής επιγραφής επί τοΰ επιστυλίου, οΐ τρεις επόμε-
νοι επί τοΰ άνοι άκρου τοΰ κυρίου μ,έρους τής πλακός, κάτιοθεν αυ-
τών χώρος κενός, μήκ. 0,26, έφ’ ου υπήρχε πιθανώς γραπτή τις
παράστασις, οί τέσσαρες τελευταίοι στίχοι παρά τώ κάτω άκρω
τοΰ λίθου.
Η νΰν έπί τοΰ λίθου ΰπάρχουσα επιγραφή δεν προέρχεται άρε -
δήλως έκ τής πρώτης χρήσειος τοΰ λίθου, άλλ’ έκ δευτέρας ή μ.άλ-
λον τρίτης. Καί πρώτον μέν φαίνεται ότι έκοσμήθη ή πλάξ διά
τοΰ άνθεμίου καί τής γραπτής εΐκόνος μετ’ έπιγραφής έπίσης έζω-
γραφισμ.ένης, δεύτερον δέ ένεχαράχθη έν τώ μέσω τοΰ χώρου, όν
κατέχει νΰν δ δεύτερος στίχος τδ όνομα «Εύπάλεια» οΰ ίχνη τινά
είσέτι διακρίνονται, τελευταίου δέ μετετέθη αυτή ή λέξις εις τδ
έπιστύλιον, προσετέθησαν δέ καί άλλα ονόματα μελών τινοον τής
αυτής οικογένειας.
Ή έπιγραφή εχει νΰν ούτως ;
ΑΡΧΑΙΟΛ. ΔΕΛΤΙΟΝ.- ΕΤΟΣ 1889.— ΙΟΥΛΙΟΣ
ν® τοΐ; άγωνισ[αμένοι; κατά τα έψηφισμένα τώι δήμωι σπουδή;
οΰθέν έλλείπων, παρεσ-
10 χεύασεν [δέ καί ταϊς φυλαΤ; ταΐς νιχώσαι; άθλα των Ιππέων
καί των έπιλέκτων,
ομοίως 8έ κα[ΐ το"; ε’κ των έθνών τάγμασιν και ταϋτα άνέθηκεν,
ίδωχεν δέ καί τεΐ βουλεΤ
χα0έσιμο]ν δ[ραχμά; κτλ.
Ή επιγραφή ανήκει άναμφιβόλως εις τάς εις την εορτήν των Θη-
σείων άναφερομένας έπιγραφάς, ών αί μ.έχρι τοΰδε γνωσταί γενόμεναι
έδημοσιεύθησαν έν τώ 0. I. Α. Ι[ ύπ’ άρ. 444 λ. ε. ’Ανεγράφη-
σαν δέ αΰται περί τδ πρώτον ήμισυ τής δευτέρας έκατονταετηρίδος
πρ. Χρ., τδ δέ νυν δημοσιευόμενου τεαάχιον σύγχρονον περίπου Θά
είναι τή ΰπ’άρ. 446, ώς άποδεικνύει ή όμοιότης τής γραφής. (Εύρετ.
Γεν. Εφορείας 1031).
Κ3 - Αί εξής ύπ’ άριΘ. 53 — 54 εΰρεΘε'ϊσαι ύπδ τοϋ κτί-
στου Κ. Καλούδη παρά τν) όδώ Άγιου Κοίνσταντίνου, ένθα λήγει
ή όδδς Νικηφόρου, πλησίον δηλ. τής έξωτερικής γραμ,ριής τοΰ βο-
ρείου τείχους των Αθηνών, ήτοι :
53. Πλάζ έκ Πεντελησίου μαρμάρου, κεκοσμημ.ένη δΓ άνθεμίου
καλής εργασίας. Μήκ. 0,77, πλ. 0,25 - 0,28, πάχ. 0,08. Ό
πρώτος στίχος τής επιγραφής επί τοΰ επιστυλίου, οΐ τρεις επόμε-
νοι επί τοΰ άνοι άκρου τοΰ κυρίου μ,έρους τής πλακός, κάτιοθεν αυ-
τών χώρος κενός, μήκ. 0,26, έφ’ ου υπήρχε πιθανώς γραπτή τις
παράστασις, οί τέσσαρες τελευταίοι στίχοι παρά τώ κάτω άκρω
τοΰ λίθου.
Η νΰν έπί τοΰ λίθου ΰπάρχουσα επιγραφή δεν προέρχεται άρε -
δήλως έκ τής πρώτης χρήσειος τοΰ λίθου, άλλ’ έκ δευτέρας ή μ.άλ-
λον τρίτης. Καί πρώτον μέν φαίνεται ότι έκοσμήθη ή πλάξ διά
τοΰ άνθεμίου καί τής γραπτής εΐκόνος μετ’ έπιγραφής έπίσης έζω-
γραφισμ.ένης, δεύτερον δέ ένεχαράχθη έν τώ μέσω τοΰ χώρου, όν
κατέχει νΰν δ δεύτερος στίχος τδ όνομα «Εύπάλεια» οΰ ίχνη τινά
είσέτι διακρίνονται, τελευταίου δέ μετετέθη αυτή ή λέξις εις τδ
έπιστύλιον, προσετέθησαν δέ καί άλλα ονόματα μελών τινοον τής
αυτής οικογένειας.
Ή έπιγραφή εχει νΰν ούτως ;