DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.24586#0385
358 KUNSTENAARS EN KUNSTWERKEN.
zijn afkomstig van de abdij Waulsort. Zij zijn van
verguld koper en bevatten verscheidene kunstig uitge-
voerde versieringen. Op de laatste tentoonstelling te
Brussel (i) trokken zij menigmaal de aandacht tot zieh,
hoofdzakelijk wegens de bijzondere wijze waarop die
versieringen op het koper zijn aangebracht. Deze bij-
-zonderheid was dan ook de reden waarom een bekwaam
kunstkenner, de heer Alfr. Bequet, ze waardig keurde
om ze> tot voorwerp te kiezen van eene afzonderlijke
bespreking (2). Op het einde van zijn interessant verslag
komt hij tot dit merkwaardig besluit : « II nous parait
donc etabli que jusqu’au milieu du i3e sch, existait ä
Waulsort une ecole d'orfevrerie, dont les productions
se repandirent dans les contrees voisines. A la meine
epoque et ä quelques kilometres de distance, florissaient
des ateliers qui avaient acquis un immense renom dans
le travail de cuivre; les dinanderies s'exportaient jusqu'en
Angleterre , nos eglises possedent encore des lutrins,
des fonts baptismaux, des chandeliers, qui nous donnent
.une ide'e du degre d’habilite qu’avaient acquis les ouvriers
dinantais. N’y a-t-il pas un rapprochement bien curieux
entre ces deux ateliers voisins, ou d’un cote se fabri-
quaient ces pieces d’orfevrerie precieuses par leur
matiere et la de'licatesse du travail, et cet autre d’oü
sortaient ces belles et grandes pieces de cuivre qui meu-
blaient nos e'glises du Moyen-Age? » — Er bestond dus,
volgens het gevoelen van den heer Bequet, eene kunst-
school te Waulsort. Dit gevoelen, dat reeds in de
i8e eeuw, door de geleerde Benedictijner-monniken der
Congregatie van St-Maur, die de « Histoire Litteraire
(-1) Exposition Retrosp. d'aft Indust. Catal-officiel. N° 99, 100.
(2) Annales de la Societe Archeologique de Namur. X1E
351-199 (a° 1873).
zijn afkomstig van de abdij Waulsort. Zij zijn van
verguld koper en bevatten verscheidene kunstig uitge-
voerde versieringen. Op de laatste tentoonstelling te
Brussel (i) trokken zij menigmaal de aandacht tot zieh,
hoofdzakelijk wegens de bijzondere wijze waarop die
versieringen op het koper zijn aangebracht. Deze bij-
-zonderheid was dan ook de reden waarom een bekwaam
kunstkenner, de heer Alfr. Bequet, ze waardig keurde
om ze> tot voorwerp te kiezen van eene afzonderlijke
bespreking (2). Op het einde van zijn interessant verslag
komt hij tot dit merkwaardig besluit : « II nous parait
donc etabli que jusqu’au milieu du i3e sch, existait ä
Waulsort une ecole d'orfevrerie, dont les productions
se repandirent dans les contrees voisines. A la meine
epoque et ä quelques kilometres de distance, florissaient
des ateliers qui avaient acquis un immense renom dans
le travail de cuivre; les dinanderies s'exportaient jusqu'en
Angleterre , nos eglises possedent encore des lutrins,
des fonts baptismaux, des chandeliers, qui nous donnent
.une ide'e du degre d’habilite qu’avaient acquis les ouvriers
dinantais. N’y a-t-il pas un rapprochement bien curieux
entre ces deux ateliers voisins, ou d’un cote se fabri-
quaient ces pieces d’orfevrerie precieuses par leur
matiere et la de'licatesse du travail, et cet autre d’oü
sortaient ces belles et grandes pieces de cuivre qui meu-
blaient nos e'glises du Moyen-Age? » — Er bestond dus,
volgens het gevoelen van den heer Bequet, eene kunst-
school te Waulsort. Dit gevoelen, dat reeds in de
i8e eeuw, door de geleerde Benedictijner-monniken der
Congregatie van St-Maur, die de « Histoire Litteraire
(-1) Exposition Retrosp. d'aft Indust. Catal-officiel. N° 99, 100.
(2) Annales de la Societe Archeologique de Namur. X1E
351-199 (a° 1873).