DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.48283#0588
A NTHOLOGI/E P A L A TJ N2E
F58
CXCII. Ap. Murat, p. 150, ubi alterum distichum exci-
dit, ob όμοιοτέλευτον. — 1 πρός γε Cod.; πρός τε Mur.,
correxit Jacobs. In Codice nqtatur insolens productio primae
vocalis in λιτάζομαι, ob quam Jac. etiam ξενίου σε λιτάζομαι
proponebat, sed altera emendatio potior. — 2. « Male
corripuit penultimam in δράσας. Sic peccavit in Tollianis
p 10 : Τί μοι παρεϊται μή δέον; τί δ’ έδρασα; et ρ. 86 : εί
δέ θε'λεις ΪΙολλοΐς λαλεΐν με, Νους μέγας, τί χοή δράσαι,
Scribendum saltem erit δράσαι. Sed si erravit circa vocales
natura dubias, in iis quae sunt natura constantes, regulae
paruisse opinor. Inde non scripsisse putandus est versum
sic a Tollio editum p. 4 : Αύτός δέ μικρώ τούς έμούς λόγω
πλήξω Φονεϊς. Leunclavius πλέξω conjecit, sententia repu-
gnante. Lego transpositione facta πλήξω λόγω. Obiter
emendare liceat Molierium sic editum Depit IV, sc. 2 :
La pariie brulale aiors veut prendre empire
Vessus la semitive. »
Vitium animadvertit Martinus et putat legi posse : la
pariie animale. Sed mendum vel calami vel typorum
corrigam sacilius, vocabulis transpositis : la brutale
partie. » B.
CXCIII. Ap. Murat, p. 150.—4 ταύτ’ εί λειίξηι Cod.;
ταύτα λελαιομένω Mur. « quod emendanti librario deberi
videtur. Legendum suspicor ·. ταύτά τε ληίξη, si quis ad-
venerit, corpusque sepultum et defuncti iram sibi rapere
voluerit, libenter dabimus. » Jac. Boiss. : « Apographum
ειλει ίζη. Inde seci, εί ληίζει. »
CXCIV. Ap. Murat, p. 150. — 1 et 2 sic Boiss. cum
Mur. Jacobs. sine interrogandi signo post εΐλήφεις, ή (as-
sirmative) κακός ήσθ’ αν άγαν, et ούδ’ έφύλασσες corrigens.
— 2 literae ταύθ’ δ ex cod. Medie, supplete, a Palatino
absunt, qui ή praebere videtur, non ή. — 4 είπε Cod.
CXCV. Ap. Murat, p. 151.
CXCVI. Ap. Murat, p. 151. —2λέξει θαρσ. Cod. vitiose;
άγκαλέσει cod. Mur., qui edidit άγκαλίσεις. — 4. Intellige
τά τής δίκης τάλαντα.
CXCVII. Ap. Murat, p. 151, sed primo disticho adhae-
rente praecedenti epigrammati, altero sequenti. ■— 1 δίκης
cod. Mur. — 3. Desunctus respondet Justitiae. — 4 ε'ίνεκα
τούτον έχω Cod., quae Jacobsio felicius correxit Boiss. :
« Distinxi post ε'ίνεκα, et έχε scripsi. »
CXCVI1I. Ap. Murat, p. 152. — 1 πρόσθετα δ’ Mur. —
2 όψέθ’ (sic) Cod.
CXCIX. An. Murat, p. 153. In Codice praecedenti adhae-
rens.
CC. Ap. Murat, p. 153, in duo epigrammata divisum.
— 1 ναι om. cod. Mur. — 2 κεύθω et τυμβολέται Cod. et
liber Medie.; utrumque correxit Salvinius. — 3. « Sensus
hujus distichi mihi non expeditus. Suspicari licet ·. Νε-
κρό κόμων τάδε γ’ έστΐ σοφ. Sed vereor ut hoc sussiciat. »
Jac. Imo valde probabilis, ni sallor, conjectura. Boiss. :
« Forsan σοφίσμ,ατα in mendo cubat. Bene vertisse vix
opinor. Conf. tamen ep. 212. »
CCI. Ap. Murat, p. 153. — 1 in sine άντιγόοντος Mur.
Ducta haec ex epigrammate Platonis VII, 268 : τόσσον
άγος τόσσου κέρδεος άράμενος. » Jac.
CCII. Ap. Murat, p. 153. — 3 htc lemma in Codice :
πρός τούς αυτούς, et sigla initialis. Idem om. τάφον, ex Mur.
supplet.
DCIIL Ap. Murat, p, 154. Sine lemmate Codex, et in
duo epigrammata divisum, — 4 έπειχειρολήθη Cod., et
puncta imposita literis ληθ.
CCIV. Ap. Murat, p. 154. — 1 πνικα, primae literae
superposito η, Codex. « Gregor. Opp. t. II, p. 203 :
Σκείρων τις ούτος ή Τυφωεύς ή Γίγας
ήκει τυράννων νερτέρους τύμβον τ’ έμόν. » B.
— 2 ώς pro πώς Cod. — 3 ως δ’ εΐδ’ έστώς Cod. « Unde
Jac. fecit ώς ο’ είδες πώς. Murat. ·. ώς έσιδες πώς. Plus est
vis in repetitione Muratoriani libri. » B. In line Codex ή
τάχα κεΐν σε, Mur. ή τάχα μέν σε, correxit Jac. — 4 τί σχ.
Cod.
CCV. Ap. Murat, ρ. 155. — 3 τίννυσθε θεός Cod.; δ;
Mur. —4 ήμϊν Cod. « Initio Murat, τών δέ, quod praetuli
edito τώνδε. » B.
CCVI. Ap. Murat, p. 155.— 3 ήκω et πύμα τήγορος
άντία χειρών Codex; πυμάτης οπός Murat.; άντιαχείτω cod.
Medie., quod verum. 'Γστερόφωνον Ήχώ ex alio loco
Gregorii memorat Jac. — 4 κτιόνων syllabae absunt a Co-
dice, supplete ex cod. Medie.
CCV1I. Ap. Murat, p. 155. — 2 έτι σχήσει cod. Medie.,
quod sortasse verum. —3 χρυσού cod. Medie., χρυσός
Palat. — 4 έπέχει cod. Medie.; έπ’ έχεις Mur.
I
CCVIII. Ap. Murat, p. 156· — 3 τούτον τις Cod.
CC1X. Ap. Murat, p. 156. — 2 τήσδ’ cod. Medie., etiam
in Palatino τησ o’, literai η superposito t, et rursus trans-
sixo. — 5, 6 in Codice novum epigramma cum novo lem-
mate. Idem καμέ (Mur. καί με) et πέρι καλλέα. — 6 πάντα
οίκοι; Cod.; άπανθ’ άδίκοις Mur.
CCX. Ap. Murat, ρ. 156, praecedenti adhaerens. —
1 ναυηγού Cod. — 3 novum lemma in Codice.
CCXL Ap. Murat, p. 157. — 1 "Ω Boiss.; ώ codd.;
έπλετο άνηλοΐς cod. Medie.; έπλετ’ άνηλούς Salvinius.
<s Vulgo έπλεο , θνητοϊς ζώσι καί φθιμένοις χ. Duce Mora-
torio melius distinxi. In άνηλοΐς nihil quaerendum nisi
θνητοϊς. » B. — 2. Sic χεϊρα φέρειν τινί etiam ep. 235. Jn
tine αδίκων cod. Medie., άδικον Mur., quod praeserre vi-
detur Boiss. ■— 4 ταΐς άλιτραΐς cod. Medie. « Deinde ex
Palat, editum έξελόμην. Murat, έξολόμην, quod sumsi. » B
CCXII. Ap. Murat, p. 157. — 1 παντό θανές cum signis
τού ύφέν Codex; πάντ’ έθανεν’ νεκύεσσιν έπαίζομεν cod.
Medie. « Quid nugamur et ludimus, sepulcra erigentes,
vano et inutili labore? Cons. ep. 200. » B. Deinde οϋ τί
σ’ έτ’αίδ’ ώς Codex.
CCX1IL Ap. Murat, p. 158.·— 1 ήέ Cod. — 2. « Αάψατε
■ vi transitiva : consumendum dale. Alibi slamma dicitur
j δάπτειν. Vide an suerit πυρί θάψατε. >■ Jac., exempla citans,
I et hoc ipsum nostro exemplo intulit. Sed Boiss. : « Pro
δάψατε proposita suit conjectura θάψατε, quam probabilem
: sacit permutatio literarum δ et 0 non infrequens. Sed est
I θάπτω in inseriarum ritibus verbum honestum; ac sen-
tentia postulat sacta quae sint violenta, non legitima,·
F58
CXCII. Ap. Murat, p. 150, ubi alterum distichum exci-
dit, ob όμοιοτέλευτον. — 1 πρός γε Cod.; πρός τε Mur.,
correxit Jacobs. In Codice nqtatur insolens productio primae
vocalis in λιτάζομαι, ob quam Jac. etiam ξενίου σε λιτάζομαι
proponebat, sed altera emendatio potior. — 2. « Male
corripuit penultimam in δράσας. Sic peccavit in Tollianis
p 10 : Τί μοι παρεϊται μή δέον; τί δ’ έδρασα; et ρ. 86 : εί
δέ θε'λεις ΪΙολλοΐς λαλεΐν με, Νους μέγας, τί χοή δράσαι,
Scribendum saltem erit δράσαι. Sed si erravit circa vocales
natura dubias, in iis quae sunt natura constantes, regulae
paruisse opinor. Inde non scripsisse putandus est versum
sic a Tollio editum p. 4 : Αύτός δέ μικρώ τούς έμούς λόγω
πλήξω Φονεϊς. Leunclavius πλέξω conjecit, sententia repu-
gnante. Lego transpositione facta πλήξω λόγω. Obiter
emendare liceat Molierium sic editum Depit IV, sc. 2 :
La pariie brulale aiors veut prendre empire
Vessus la semitive. »
Vitium animadvertit Martinus et putat legi posse : la
pariie animale. Sed mendum vel calami vel typorum
corrigam sacilius, vocabulis transpositis : la brutale
partie. » B.
CXCIII. Ap. Murat, p. 150.—4 ταύτ’ εί λειίξηι Cod.;
ταύτα λελαιομένω Mur. « quod emendanti librario deberi
videtur. Legendum suspicor ·. ταύτά τε ληίξη, si quis ad-
venerit, corpusque sepultum et defuncti iram sibi rapere
voluerit, libenter dabimus. » Jac. Boiss. : « Apographum
ειλει ίζη. Inde seci, εί ληίζει. »
CXCIV. Ap. Murat, p. 150. — 1 et 2 sic Boiss. cum
Mur. Jacobs. sine interrogandi signo post εΐλήφεις, ή (as-
sirmative) κακός ήσθ’ αν άγαν, et ούδ’ έφύλασσες corrigens.
— 2 literae ταύθ’ δ ex cod. Medie, supplete, a Palatino
absunt, qui ή praebere videtur, non ή. — 4 είπε Cod.
CXCV. Ap. Murat, p. 151.
CXCVI. Ap. Murat, p. 151. —2λέξει θαρσ. Cod. vitiose;
άγκαλέσει cod. Mur., qui edidit άγκαλίσεις. — 4. Intellige
τά τής δίκης τάλαντα.
CXCVII. Ap. Murat, p. 151, sed primo disticho adhae-
rente praecedenti epigrammati, altero sequenti. ■— 1 δίκης
cod. Mur. — 3. Desunctus respondet Justitiae. — 4 ε'ίνεκα
τούτον έχω Cod., quae Jacobsio felicius correxit Boiss. :
« Distinxi post ε'ίνεκα, et έχε scripsi. »
CXCVI1I. Ap. Murat, p. 152. — 1 πρόσθετα δ’ Mur. —
2 όψέθ’ (sic) Cod.
CXCIX. An. Murat, p. 153. In Codice praecedenti adhae-
rens.
CC. Ap. Murat, p. 153, in duo epigrammata divisum.
— 1 ναι om. cod. Mur. — 2 κεύθω et τυμβολέται Cod. et
liber Medie.; utrumque correxit Salvinius. — 3. « Sensus
hujus distichi mihi non expeditus. Suspicari licet ·. Νε-
κρό κόμων τάδε γ’ έστΐ σοφ. Sed vereor ut hoc sussiciat. »
Jac. Imo valde probabilis, ni sallor, conjectura. Boiss. :
« Forsan σοφίσμ,ατα in mendo cubat. Bene vertisse vix
opinor. Conf. tamen ep. 212. »
CCI. Ap. Murat, p. 153. — 1 in sine άντιγόοντος Mur.
Ducta haec ex epigrammate Platonis VII, 268 : τόσσον
άγος τόσσου κέρδεος άράμενος. » Jac.
CCII. Ap. Murat, p. 153. — 3 htc lemma in Codice :
πρός τούς αυτούς, et sigla initialis. Idem om. τάφον, ex Mur.
supplet.
DCIIL Ap. Murat, p, 154. Sine lemmate Codex, et in
duo epigrammata divisum, — 4 έπειχειρολήθη Cod., et
puncta imposita literis ληθ.
CCIV. Ap. Murat, p. 154. — 1 πνικα, primae literae
superposito η, Codex. « Gregor. Opp. t. II, p. 203 :
Σκείρων τις ούτος ή Τυφωεύς ή Γίγας
ήκει τυράννων νερτέρους τύμβον τ’ έμόν. » B.
— 2 ώς pro πώς Cod. — 3 ως δ’ εΐδ’ έστώς Cod. « Unde
Jac. fecit ώς ο’ είδες πώς. Murat. ·. ώς έσιδες πώς. Plus est
vis in repetitione Muratoriani libri. » B. In line Codex ή
τάχα κεΐν σε, Mur. ή τάχα μέν σε, correxit Jac. — 4 τί σχ.
Cod.
CCV. Ap. Murat, ρ. 155. — 3 τίννυσθε θεός Cod.; δ;
Mur. —4 ήμϊν Cod. « Initio Murat, τών δέ, quod praetuli
edito τώνδε. » B.
CCVI. Ap. Murat, p. 155.— 3 ήκω et πύμα τήγορος
άντία χειρών Codex; πυμάτης οπός Murat.; άντιαχείτω cod.
Medie., quod verum. 'Γστερόφωνον Ήχώ ex alio loco
Gregorii memorat Jac. — 4 κτιόνων syllabae absunt a Co-
dice, supplete ex cod. Medie.
CCV1I. Ap. Murat, p. 155. — 2 έτι σχήσει cod. Medie.,
quod sortasse verum. —3 χρυσού cod. Medie., χρυσός
Palat. — 4 έπέχει cod. Medie.; έπ’ έχεις Mur.
I
CCVIII. Ap. Murat, p. 156· — 3 τούτον τις Cod.
CC1X. Ap. Murat, p. 156. — 2 τήσδ’ cod. Medie., etiam
in Palatino τησ o’, literai η superposito t, et rursus trans-
sixo. — 5, 6 in Codice novum epigramma cum novo lem-
mate. Idem καμέ (Mur. καί με) et πέρι καλλέα. — 6 πάντα
οίκοι; Cod.; άπανθ’ άδίκοις Mur.
CCX. Ap. Murat, ρ. 156, praecedenti adhaerens. —
1 ναυηγού Cod. — 3 novum lemma in Codice.
CCXL Ap. Murat, p. 157. — 1 "Ω Boiss.; ώ codd.;
έπλετο άνηλοΐς cod. Medie.; έπλετ’ άνηλούς Salvinius.
<s Vulgo έπλεο , θνητοϊς ζώσι καί φθιμένοις χ. Duce Mora-
torio melius distinxi. In άνηλοΐς nihil quaerendum nisi
θνητοϊς. » B. — 2. Sic χεϊρα φέρειν τινί etiam ep. 235. Jn
tine αδίκων cod. Medie., άδικον Mur., quod praeserre vi-
detur Boiss. ■— 4 ταΐς άλιτραΐς cod. Medie. « Deinde ex
Palat, editum έξελόμην. Murat, έξολόμην, quod sumsi. » B
CCXII. Ap. Murat, p. 157. — 1 παντό θανές cum signis
τού ύφέν Codex; πάντ’ έθανεν’ νεκύεσσιν έπαίζομεν cod.
Medie. « Quid nugamur et ludimus, sepulcra erigentes,
vano et inutili labore? Cons. ep. 200. » B. Deinde οϋ τί
σ’ έτ’αίδ’ ώς Codex.
CCX1IL Ap. Murat, p. 158.·— 1 ήέ Cod. — 2. « Αάψατε
■ vi transitiva : consumendum dale. Alibi slamma dicitur
j δάπτειν. Vide an suerit πυρί θάψατε. >■ Jac., exempla citans,
I et hoc ipsum nostro exemplo intulit. Sed Boiss. : « Pro
δάψατε proposita suit conjectura θάψατε, quam probabilem
: sacit permutatio literarum δ et 0 non infrequens. Sed est
I θάπτω in inseriarum ritibus verbum honestum; ac sen-
tentia postulat sacta quae sint violenta, non legitima,·