DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.15846#0042
όποιον 6 Παυσανία; ώς ούκ ες απαντάς έπίσημον παραλείπει (4)· οί μκλλον τών άλλων Ελλήνων ευσεβείς
ΑθνιναΤοι, ό'χι μόνον βωβούς Αιδοϋς και Φήμης, και όρμη;, και Εύνοιας καθίδρυσαν (5), άλλά κατείδωλον εινον
την πόλιν, ώστε παροςύνετο ό Απόστολος Παύλος θ=ωρών ώς κατά πάντα δεισιδαιμονεστέρους τούς Αθη-
ναίους (6). Είναι παρατηρήσεως άξίχ κκί ή ακόλουθος εκφρασις της επιγραφής « χαι χρνσοφορία §ιά βίου
τετειμιψένογ » ή χρυσοφορία αύτη άγνωστος και άπρεπης θεωρούμενη παρά τοις άρχαίοις, ένομίζετο κόσμος
και τ·.μή εις τοΰς διεφθαρμένους Ελληνας τών Ρωμαϊκών χρόνων, οίτινες πλησίον τών μεγάλων ονομάτων Κό-
νων, Κίμων, Μιλτιάδης έ-ρότθεττον καΐ Ρωμαϊκά, οίον Κόνων Φλάβιος, Κίμων Ιουλιανός, κτλ.
Οί άνδριάντες και αί εικόνες του Κελτοΰ τούτου Κοΐντου 'ίταντο πλησίον της σειράς τών πολλών άγαλμάτων
τών Επωνύμων διότι και αυτός ά'ρχον Επώνυμος έστάθη* ητοιήτονέν Άκροπόλει οποΐι σώζεται τό Βάθ;ον του,
έν τνϊ Άγορα, και κατά την γενικην έ'κφρασιν της επιγραφής εν παντι ναώ, και έπιση'μω της πόλεως τοπω.
Είς την όγδόην γραμμήν της επιγραφής ύπάρχουσι τα ακόλουθα γράμματα ΝΕΙΝΗΝΣΙΝ, ή σε'.ρά δέ αυτη
τών γραμμάτουν δεν σχηματίζει καμμίαν Ελληνικην λέςιν, και έν τοσούτω είς την πλάκα είναι καθαρά έγχα-
ραγμένα τά γράμματα ταΰτα, νομίζω λοιπόν οτι ό έγχαράξας αύτά ένΗχάραζεν έσφα>μ.ένως τοϋ" πρωτοτύπου
και οτι ό συντάζας τό ψήφισμα τούτο έγραφε μάλλον έγκαινιστ<*,ν ιερών Δήμου Ρωμαίων.
Κ. Σ. ΠΙΤΤΛΚΗΣ.
60
[Χα^ρίβιος
άνέθηκεν
Κιθαρωδός
Νησιώτης.
Η επιγραφή αυτη είναι γεγραμμένη έπι βάθρου Πεντελησίου λίου εύρέθη τω 1837 είς τάς έν Ακροπόλει άρ·
χαιολογικάς άνατκαφάς· εις την πρώτην γραμμή ν λεί-ουσιν δυο γράμματα τά όποια έκρινα καλητερον νά τά
αναπληρώσω δια τών ΧΑ διότι ίχνος τι τοϋ Α ύπέλαβον είς την πλάκα διατηρούμενον, ό Χαρίβιος λοιπόν ό Κι-
θαρωδός Νησιώτη; άνε'θηκεν τώ Απόλλωνι η τα~ς Μούοαις άνάθημά τι* Η άλλως ό Χαρίβιος ό κιθαρωδός άνέθτ,κεν
άνάθημά τι* ό δέ περίφημος Νησιώτης έποίησεν τδ άνωθεν. Ποιος δε είναι ό γλύπτης οίκος ό Νησιώτης, του
οποίου τό όνομα άπαντώμεν τρίτην φοράν τώρα εις τρία βάθρα άγαλμάτων, και ποιος ό γλύπτης ό Αθηναίος;
Τά ονόματα ταύτα Αθήναι ς και Νησιώτης δεν είναι βέβαια κύρια άλλ' επώνυμα περίφημων γλυπτών με τά
όποια έπωνόμαζον τούς άρίτοις τούτους τεχνίτας. Είς τούς παλαιούς συγγραφείς παρατν,ροψ,εν διάφορα τοιαύτα
επίθετα τά όποια οί αρχαίοι έ'διδον είς τούς περιφημότερους τεχνήτας διά νά διαστείλουσι τον έ'να άπό τον
ά'λλον. Ο Λουκιανός αναφέρει Κριτίαν τινά Νησιώτην, γλύπτην της παλαιάς εργασίας ώς ητον και ό γλύπτης
Ηγησίας (1)' ο δέ Παυσανίας αναφέρει Κριτίαν τινά Αττικόν περίφημον διά τήν τέχνην του και διά τούς μά-
θη τάς του· τού Κριτίου τούτου του έπικαλουμένου ό Αθηναίος πρός διαστολήν τού Νησιώτου, μαθητής ήτον
Πτόλιχος ό Κορκυραΐος' ούτοο έφύλαξε τό αυτό σύς-ημα τού έργ-αςηρίου της γλυπτικής, και έδίδαξε τοΰτο εις τον
Αμφίωνα, ούτος δέ έδίδαςε τόν Πίσωνα, ό δέ πίσων τον Δημόκριτο> (2)· έκ τών ρηθέντων τοϋ Λουκιανού και
(4) Αδν,ναίοις #έ έν τη Αγορα και άλλα εστίν ούκ Ιζ απαντάς έπίσ/,μα χαΐ έλέου βωμός. Παυσ. Β. Α. κεφ. ιη.
(5) Τούτοις (τοις Αδηναίοις) οΰ τα ές φιλανδρωπίαν μόνον χαδέστν,κεν, άλλά και ©εους εύσεβεϊν άλλω; πλέον και γαρ Αϊίοϋς σφίσι
βωμός Ιστι, και Φτμτ,ς και όρμΐς. Παυσ. Αττίκ, κεφ. 4· ~
(6) Εν <5ε ταΐς Αδνίναις.....Παροξύνετο το πνεύμα αύτοΰ (τοϋ Παύλου^ *ν αυτω, διωροϋντι κατείίωλο/ουσαν τ7ΐν πο'λιν. Πράξ. Απος-.
κεφ. 17.
(1) Ειτα οέ κελεύσει ζήλουν εκείνους τους αρχαίους, ί"ωλα παραδείγματα ού ρά5ια μιμεΐσδαι, οι* τά τνίς παλαιά; εργασίας έστιν
όγϊΐσίου και τον ομφϊ Κριτίαν τον Ννισιώτην Λουκ. ρϊίτορ. διδασκαλία.
(2) Ος (Λν,μοκριτος) »ς πέμπτον διδάσκαλον άννίει τον λττικον Κριτίαν, Πτο'λιχος με'ν γαρ έμαδεν ό Κορκυραΐος παρ' αύτω Κριτία.
Πτολίχου δέ ην μαδητγ-,ς Αμφίων, Πίσων δέ άνηρ εκ Καλαβρίας έδιδάχδη παρ' Αμφίονί' έ οέ παρά τω Πίσωνι Δαμο'κριτος. Παυσ Ηλια.
χεφ. 3. Β, 6.
ΑθνιναΤοι, ό'χι μόνον βωβούς Αιδοϋς και Φήμης, και όρμη;, και Εύνοιας καθίδρυσαν (5), άλλά κατείδωλον εινον
την πόλιν, ώστε παροςύνετο ό Απόστολος Παύλος θ=ωρών ώς κατά πάντα δεισιδαιμονεστέρους τούς Αθη-
ναίους (6). Είναι παρατηρήσεως άξίχ κκί ή ακόλουθος εκφρασις της επιγραφής « χαι χρνσοφορία §ιά βίου
τετειμιψένογ » ή χρυσοφορία αύτη άγνωστος και άπρεπης θεωρούμενη παρά τοις άρχαίοις, ένομίζετο κόσμος
και τ·.μή εις τοΰς διεφθαρμένους Ελληνας τών Ρωμαϊκών χρόνων, οίτινες πλησίον τών μεγάλων ονομάτων Κό-
νων, Κίμων, Μιλτιάδης έ-ρότθεττον καΐ Ρωμαϊκά, οίον Κόνων Φλάβιος, Κίμων Ιουλιανός, κτλ.
Οί άνδριάντες και αί εικόνες του Κελτοΰ τούτου Κοΐντου 'ίταντο πλησίον της σειράς τών πολλών άγαλμάτων
τών Επωνύμων διότι και αυτός ά'ρχον Επώνυμος έστάθη* ητοιήτονέν Άκροπόλει οποΐι σώζεται τό Βάθ;ον του,
έν τνϊ Άγορα, και κατά την γενικην έ'κφρασιν της επιγραφής εν παντι ναώ, και έπιση'μω της πόλεως τοπω.
Είς την όγδόην γραμμήν της επιγραφής ύπάρχουσι τα ακόλουθα γράμματα ΝΕΙΝΗΝΣΙΝ, ή σε'.ρά δέ αυτη
τών γραμμάτουν δεν σχηματίζει καμμίαν Ελληνικην λέςιν, και έν τοσούτω είς την πλάκα είναι καθαρά έγχα-
ραγμένα τά γράμματα ταΰτα, νομίζω λοιπόν οτι ό έγχαράξας αύτά ένΗχάραζεν έσφα>μ.ένως τοϋ" πρωτοτύπου
και οτι ό συντάζας τό ψήφισμα τούτο έγραφε μάλλον έγκαινιστ<*,ν ιερών Δήμου Ρωμαίων.
Κ. Σ. ΠΙΤΤΛΚΗΣ.
60
[Χα^ρίβιος
άνέθηκεν
Κιθαρωδός
Νησιώτης.
Η επιγραφή αυτη είναι γεγραμμένη έπι βάθρου Πεντελησίου λίου εύρέθη τω 1837 είς τάς έν Ακροπόλει άρ·
χαιολογικάς άνατκαφάς· εις την πρώτην γραμμή ν λεί-ουσιν δυο γράμματα τά όποια έκρινα καλητερον νά τά
αναπληρώσω δια τών ΧΑ διότι ίχνος τι τοϋ Α ύπέλαβον είς την πλάκα διατηρούμενον, ό Χαρίβιος λοιπόν ό Κι-
θαρωδός Νησιώτη; άνε'θηκεν τώ Απόλλωνι η τα~ς Μούοαις άνάθημά τι* Η άλλως ό Χαρίβιος ό κιθαρωδός άνέθτ,κεν
άνάθημά τι* ό δέ περίφημος Νησιώτης έποίησεν τδ άνωθεν. Ποιος δε είναι ό γλύπτης οίκος ό Νησιώτης, του
οποίου τό όνομα άπαντώμεν τρίτην φοράν τώρα εις τρία βάθρα άγαλμάτων, και ποιος ό γλύπτης ό Αθηναίος;
Τά ονόματα ταύτα Αθήναι ς και Νησιώτης δεν είναι βέβαια κύρια άλλ' επώνυμα περίφημων γλυπτών με τά
όποια έπωνόμαζον τούς άρίτοις τούτους τεχνίτας. Είς τούς παλαιούς συγγραφείς παρατν,ροψ,εν διάφορα τοιαύτα
επίθετα τά όποια οί αρχαίοι έ'διδον είς τούς περιφημότερους τεχνήτας διά νά διαστείλουσι τον έ'να άπό τον
ά'λλον. Ο Λουκιανός αναφέρει Κριτίαν τινά Νησιώτην, γλύπτην της παλαιάς εργασίας ώς ητον και ό γλύπτης
Ηγησίας (1)' ο δέ Παυσανίας αναφέρει Κριτίαν τινά Αττικόν περίφημον διά τήν τέχνην του και διά τούς μά-
θη τάς του· τού Κριτίου τούτου του έπικαλουμένου ό Αθηναίος πρός διαστολήν τού Νησιώτου, μαθητής ήτον
Πτόλιχος ό Κορκυραΐος' ούτοο έφύλαξε τό αυτό σύς-ημα τού έργ-αςηρίου της γλυπτικής, και έδίδαξε τοΰτο εις τον
Αμφίωνα, ούτος δέ έδίδαςε τόν Πίσωνα, ό δέ πίσων τον Δημόκριτο> (2)· έκ τών ρηθέντων τοϋ Λουκιανού και
(4) Αδν,ναίοις #έ έν τη Αγορα και άλλα εστίν ούκ Ιζ απαντάς έπίσ/,μα χαΐ έλέου βωμός. Παυσ. Β. Α. κεφ. ιη.
(5) Τούτοις (τοις Αδηναίοις) οΰ τα ές φιλανδρωπίαν μόνον χαδέστν,κεν, άλλά και ©εους εύσεβεϊν άλλω; πλέον και γαρ Αϊίοϋς σφίσι
βωμός Ιστι, και Φτμτ,ς και όρμΐς. Παυσ. Αττίκ, κεφ. 4· ~
(6) Εν <5ε ταΐς Αδνίναις.....Παροξύνετο το πνεύμα αύτοΰ (τοϋ Παύλου^ *ν αυτω, διωροϋντι κατείίωλο/ουσαν τ7ΐν πο'λιν. Πράξ. Απος-.
κεφ. 17.
(1) Ειτα οέ κελεύσει ζήλουν εκείνους τους αρχαίους, ί"ωλα παραδείγματα ού ρά5ια μιμεΐσδαι, οι* τά τνίς παλαιά; εργασίας έστιν
όγϊΐσίου και τον ομφϊ Κριτίαν τον Ννισιώτην Λουκ. ρϊίτορ. διδασκαλία.
(2) Ος (Λν,μοκριτος) »ς πέμπτον διδάσκαλον άννίει τον λττικον Κριτίαν, Πτο'λιχος με'ν γαρ έμαδεν ό Κορκυραΐος παρ' αύτω Κριτία.
Πτολίχου δέ ην μαδητγ-,ς Αμφίων, Πίσων δέ άνηρ εκ Καλαβρίας έδιδάχδη παρ' Αμφίονί' έ οέ παρά τω Πίσωνι Δαμο'κριτος. Παυσ Ηλια.
χεφ. 3. Β, 6.