DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.15846#0071
ίΟί
Αρχενεος τύ δε σ£$αα]
έσττισ έγγδ; ό
δω άγαθοϋ καί ....
Την επιγραφών ταύτην άντιγραφεΐσαν παρά τε τοϋ Κυρίου Φουρμόντί) και άλλων, καί έκδοΟεϊσαν εις το σώμα
των επιγραφών τοΰ Κ. Βοικκίου ύπ'ϊ'ριθ. 22, έκρίναμεν άναγκαΐυν νά έκαόσωμεν και ήμεΓς είς το φυλάδ.ον τούτο
διά τους ακολούθου; λογούς· ά. εις τήν διατηρουμένων έπιγραφήν ταύτην άναγινώσκεται επί της πλακός εϊς
την πρώτην σειράν 'Λρ^ε'νέϋς τόόε σ. . . . ό δέ Κύριος Φουρμόντης (σύμφωνα δε ρ.ε απόν εξέδωκεν ό Κ.
Βοί/.κιος)- εγραψεν Αρχέν&ος τό ό' εστησεν. Εις τήν δευτ/ραν σειράν πάλιν έπεται εστησεν έγγνς δδω. Εν-
ταύθα παρατηρείται δις το εστησεν και τό εν μετά το άλλον. Οτον τό καθ'ήμάς, επειδή είς την διατηρουμένην
έπιγραφήν δεν σώζεται είς την πρώτην γραμμήν τό ρήμα εστησεν, νομίζομεν ότι κακώς οί προ ημών αντέ-
γραψαν τό δ' εστησεν αντί τοϋ τό δε σήμα, άλλως τό ρημα £ς·/\ό&> αναφέρεται δις τό εν μετά τό άλλον, τοΰτο
δέ είναι εναντίον της Ελληνικής κομψότητος' μ' όλον ό'π δύναται τις νά μας είπτ] δτι ή επιγραφή αύτη συσα
γεγραμμένη Βουστροφηδόν ε^ναί των αρχαιοτάτων χρονών* άλλα καί είς αύτους ακόμη τ.ΰς χρόνους, άπο-
κρινόμεθα, οί Ελληνες είχον την φυσικήν τους άγχίνοιαν και κρίσιν, μάρτυρες του λόγου μου είναι τα κομψά
τεμάχια τα διασωθέντα και εις ημάς τοϋ Ορφέως, τοΰ Μ,υσαίου, τοΰ Λίνου, και τα αθάνατα ποιήματα του
όμηρου τοΰ ΐΐσίόδου και τών λοιπόν ό όμηρος καί ό Ησίοδος δια νά γράφωσι τοιαύτα αριστουργήματα,
ειχον βεβαίως προ αύτών καί άλλους Απίστους ποιητας τών οποίων τά ε ρ γα έτελειοποίησαν καί κατήντησαν
είς τό μεγάλητερον ύψος της κομψο'τητος καί τοΰ μεγχλε'οο. 0 δίύτερος λόγος είναι νά έςηγη'σωμεν δτι ή πλάς
αύτη μετά της επιγραφής δεν μετεκομίσθη έκ τοϋ Λικαβηττοϋ ώς έγραψαν οί προ ημών, άλλ' ήτο πρό τριακοσίων
περίπου ετών έντετοιχισμένη εις την γωνίαν τοϋ οίκου τοϋ Κ. Σ. Πατοϋσα Αθηναίου, ώς πληροφορούμεθα παρά
τούτου. Εγγύς ε'ς τον οίκον τούτον υπάρχει εκκλησία καλούμενη τοϋ Σωτήρος, είς την έκκλησίαν αυτήν σ(όζον
ταΐ αρκετά λείψανα αρχαίου Ελληνικού Ναοΰ, ήτοι κιονόκρανα ίωνικά, σπόνδηλοι κιόνων, καί άλλα τοιαύτα* έκ
τ£ν σωζόμενων δέ τούτων λειψάνων εξάγεται, δτι ή εκκλησία αύτη κατέχει την θε'οιν Ναού τινός ιωνικής ερ-
γασίας, πιθανώς τοϋ Απόλλωνος τοϋ Αλεζικάκου. Η πριν τη; επαναστάσεως σωζομένη άγία τράπ;ζα της
εκκλησίας τούτης, εκ Πεντελησίου λίθου, ήτον ό Βωμός τού Ναοϋ τούτου, δσοι ϊδον πριν της έπαναστάσε<ο;
ταύτην την άγίαν τράπεζαν, καί όσοι δύνανται νά την ί'δωσιν έ'τη και τιυρα, καίτοι άμορφον καί κεκαυμένην
από την πυρκαϊάν τών Τούρκων, θέλουν συνομολογήσει ρ.έ ήρ.άς την άλήθειαν ταύτην. Τοιούτου εί'δους Βωμοί
τετραγώνου σχήματος κεκοσμημένοι γείσσω εΓς τε τήν κορυφήν καί την βάσιν αύτών, σώζονται εις αρκετές εκ-
κλησίας κατά τε τάς Αθήνας καί άλλαχοϋ. Ε πι τού Βωμού τούτου φαίνεται ίχνος έτερου μεταλλίκοϋ Βωμού.
Εις τήν αύλην τής εκκλησίας ταύτης ήτον έντοιχισμένυν τό τεμάχιον τοϋτο τοϋ Βάθρου τό όποιον φ='ρει τνιν οποίαν
αναφέρε μεν έπιγραφήν. Αφ' ό^α δέ άναφε'ραμεν άνωτερω έςάγεται Α. ότι είς τό τέλος τοϋ πρώτου στίχου της
επιγραφής ήτο τόδε σήμα μάλλον, η τόδ' εστησεν. Β'. ότι τό τεμάχιον τοϋτο τοϋ Βάθρου έφ' ού ή επιγραφή
ητον έγγα>νάριον παλαιάς οικίας οίκοδομηθείσης προ τριακοσίων περίπου ετών τό όποιον εμεινεν έντοιχισμένον είς
τον οίκον τούτον μέχρι τών 1826, οτε οί Τούρκοι κατέστρεφαν τους οίκους τών Αθηνών το τεμάχιον τοϋτο
επομένως δεν μετεκομίσθη έκ τοϋ Λυκαβηττού. Κ. Σ. ΠΙΤΤΑΚΗΣ.
Περί της εγγραφής ύπ' αριθ. 102 έπιφυλαττόμεθα νά όμιλη'σωμεν είς έτερον φυλάδιον, άφ' ου έκδόσωμεν καί
έτέραν επιγραφή ν της αυτής φύσεως.
Αρχενεος τύ δε σ£$αα]
έσττισ έγγδ; ό
δω άγαθοϋ καί ....
Την επιγραφών ταύτην άντιγραφεΐσαν παρά τε τοϋ Κυρίου Φουρμόντί) και άλλων, καί έκδοΟεϊσαν εις το σώμα
των επιγραφών τοΰ Κ. Βοικκίου ύπ'ϊ'ριθ. 22, έκρίναμεν άναγκαΐυν νά έκαόσωμεν και ήμεΓς είς το φυλάδ.ον τούτο
διά τους ακολούθου; λογούς· ά. εις τήν διατηρουμένων έπιγραφήν ταύτην άναγινώσκεται επί της πλακός εϊς
την πρώτην σειράν 'Λρ^ε'νέϋς τόόε σ. . . . ό δέ Κύριος Φουρμόντης (σύμφωνα δε ρ.ε απόν εξέδωκεν ό Κ.
Βοί/.κιος)- εγραψεν Αρχέν&ος τό ό' εστησεν. Εις τήν δευτ/ραν σειράν πάλιν έπεται εστησεν έγγνς δδω. Εν-
ταύθα παρατηρείται δις το εστησεν και τό εν μετά το άλλον. Οτον τό καθ'ήμάς, επειδή είς την διατηρουμένην
έπιγραφήν δεν σώζεται είς την πρώτην γραμμήν τό ρήμα εστησεν, νομίζομεν ότι κακώς οί προ ημών αντέ-
γραψαν τό δ' εστησεν αντί τοϋ τό δε σήμα, άλλως τό ρημα £ς·/\ό&> αναφέρεται δις τό εν μετά τό άλλον, τοΰτο
δέ είναι εναντίον της Ελληνικής κομψότητος' μ' όλον ό'π δύναται τις νά μας είπτ] δτι ή επιγραφή αύτη συσα
γεγραμμένη Βουστροφηδόν ε^ναί των αρχαιοτάτων χρονών* άλλα καί είς αύτους ακόμη τ.ΰς χρόνους, άπο-
κρινόμεθα, οί Ελληνες είχον την φυσικήν τους άγχίνοιαν και κρίσιν, μάρτυρες του λόγου μου είναι τα κομψά
τεμάχια τα διασωθέντα και εις ημάς τοϋ Ορφέως, τοΰ Μ,υσαίου, τοΰ Λίνου, και τα αθάνατα ποιήματα του
όμηρου τοΰ ΐΐσίόδου και τών λοιπόν ό όμηρος καί ό Ησίοδος δια νά γράφωσι τοιαύτα αριστουργήματα,
ειχον βεβαίως προ αύτών καί άλλους Απίστους ποιητας τών οποίων τά ε ρ γα έτελειοποίησαν καί κατήντησαν
είς τό μεγάλητερον ύψος της κομψο'τητος καί τοΰ μεγχλε'οο. 0 δίύτερος λόγος είναι νά έςηγη'σωμεν δτι ή πλάς
αύτη μετά της επιγραφής δεν μετεκομίσθη έκ τοϋ Λικαβηττοϋ ώς έγραψαν οί προ ημών, άλλ' ήτο πρό τριακοσίων
περίπου ετών έντετοιχισμένη εις την γωνίαν τοϋ οίκου τοϋ Κ. Σ. Πατοϋσα Αθηναίου, ώς πληροφορούμεθα παρά
τούτου. Εγγύς ε'ς τον οίκον τούτον υπάρχει εκκλησία καλούμενη τοϋ Σωτήρος, είς την έκκλησίαν αυτήν σ(όζον
ταΐ αρκετά λείψανα αρχαίου Ελληνικού Ναοΰ, ήτοι κιονόκρανα ίωνικά, σπόνδηλοι κιόνων, καί άλλα τοιαύτα* έκ
τ£ν σωζόμενων δέ τούτων λειψάνων εξάγεται, δτι ή εκκλησία αύτη κατέχει την θε'οιν Ναού τινός ιωνικής ερ-
γασίας, πιθανώς τοϋ Απόλλωνος τοϋ Αλεζικάκου. Η πριν τη; επαναστάσεως σωζομένη άγία τράπ;ζα της
εκκλησίας τούτης, εκ Πεντελησίου λίθου, ήτον ό Βωμός τού Ναοϋ τούτου, δσοι ϊδον πριν της έπαναστάσε<ο;
ταύτην την άγίαν τράπεζαν, καί όσοι δύνανται νά την ί'δωσιν έ'τη και τιυρα, καίτοι άμορφον καί κεκαυμένην
από την πυρκαϊάν τών Τούρκων, θέλουν συνομολογήσει ρ.έ ήρ.άς την άλήθειαν ταύτην. Τοιούτου εί'δους Βωμοί
τετραγώνου σχήματος κεκοσμημένοι γείσσω εΓς τε τήν κορυφήν καί την βάσιν αύτών, σώζονται εις αρκετές εκ-
κλησίας κατά τε τάς Αθήνας καί άλλαχοϋ. Ε πι τού Βωμού τούτου φαίνεται ίχνος έτερου μεταλλίκοϋ Βωμού.
Εις τήν αύλην τής εκκλησίας ταύτης ήτον έντοιχισμένυν τό τεμάχιον τοϋτο τοϋ Βάθρου τό όποιον φ='ρει τνιν οποίαν
αναφέρε μεν έπιγραφήν. Αφ' ό^α δέ άναφε'ραμεν άνωτερω έςάγεται Α. ότι είς τό τέλος τοϋ πρώτου στίχου της
επιγραφής ήτο τόδε σήμα μάλλον, η τόδ' εστησεν. Β'. ότι τό τεμάχιον τοϋτο τοϋ Βάθρου έφ' ού ή επιγραφή
ητον έγγα>νάριον παλαιάς οικίας οίκοδομηθείσης προ τριακοσίων περίπου ετών τό όποιον εμεινεν έντοιχισμένον είς
τον οίκον τούτον μέχρι τών 1826, οτε οί Τούρκοι κατέστρεφαν τους οίκους τών Αθηνών το τεμάχιον τοϋτο
επομένως δεν μετεκομίσθη έκ τοϋ Λυκαβηττού. Κ. Σ. ΠΙΤΤΑΚΗΣ.
Περί της εγγραφής ύπ' αριθ. 102 έπιφυλαττόμεθα νά όμιλη'σωμεν είς έτερον φυλάδιον, άφ' ου έκδόσωμεν καί
έτέραν επιγραφή ν της αυτής φύσεως.