DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.15846#0072
ΑΙϊΙ
405
Τη 16 του τρέχοντος Απριλίου 1839, εις το αΰτό μέρος ό'που άνεκαλύφθη τό όποιον έτυπώσαρ,εν εις τό
προ δλίγου εκδοθέν φύλλον της αρχαιολογικής εφημερίδος Άνάγλυφον τοΰ Άριστίωνος και έργον τοΰ Αριστο-
κλέους, πεντήκοντα βήαατα μακράν της θέσεως ταύτης, ευρέθη έπι τάφου μία στήλη του αϋτοΰ μεγέθους και
σχήματος μέ το μνησθέν άνάγλυφον, ή στήλη αύτη είναι λίθου των λατομιών της Πεντέλης* τό δε βάΟρον έφ' ου
ίσταται η στήλη είναι και αυτο έκ μαρμάρου, ουχί ου-ω; τοσούτον λευκού ώ; τό της στήλης" έτι τοϋ βάθρου
άναγινώσκεται ή παρούσα επιγραφή ήτις είναι γεγραμμένη άρχαίοις Άττικοϊς γράμμασι
Λνσίνη θάδε ση
μα Πατήρ Σήμων έ
πίθηκετ
εις την πρώτην γραμμήν εις την λέςιν έ>'θάδε σε'μα, τό πρώτον Ε τοΰ θάδε κλίνει προς τά αριστερά , ό'λα δέ
τά άλλα οσα ευρίσκονται εις-την επιγραφήν ταύτην κλίνουσι πρός τά δε;ιά· Προς τούτοι; τ·.νών ή κάτω ά'/.ρα
έξένει τοΰ τελευταίου εγκαρσίου του ποδό; Ε εις τινα δε δεν έζέχεί' τά τοιαύτα έγράφΟησαν ίσως δια άφέλειαν
παρά δι' άλλο τι
Εις τό πρώτον όνομα Λυσέας νομίζω ό'τι ενταύθα τό Ε είναι ώς Ε και ό'/ι ώς Η Λυσίας, Α. διότι τό όνομα
τούτο μέχρι τούδε έφύλαξεν εις ήμάς τους νίου; Ελληνας ή συνήθεια, και πάμπολλους ές ημών καλούμεν εισέτι
και νυν Λυσέας' μ' όλον οτι τινές νομίζουσιν ό'τι, όπό τό όνομα Λυσέα ένοοϋσι τον Θησέα η Οδυσσέα, αλλά και
τοΰτο άν ΰτοτεθή ήμεΤς δεν καλοΰμ=ν Θη>έα η όδυσσέα, άλλά Λυσέα" και εις τάς Αθήνας ή εκκλησία του προ-
φήτου Ελισεέ καλείται από τον λαόν, ή εκκλησία τοΰ άγίου Λυσέα" ταΰτα αναφέρω διά νά άποδείςω ό'τι τό
όνομα Αυσέα είναι γνωστόν εις τον λαόν των Ελλήνων.
Β'. Αν ήτον Λυσηας τό ΣΗ έπρεπε νά είναι γεγραμμένον I. 0 πατήρ τοΰ Αυσέου ήτον δ Σημων. Και αυτό τό
όνομα είναι γεγραμμένον διά τοΰ Η και όχι δια τοΰ I ώς γράφεται τό όνομα του έν Αθήναις περιβόητου σοφιςοΰ
Σίμωνος (1) εκείνο τοΰ συγγράψαντας περί ιππικής τέχνης (2) εκείνο του μαθητού τοΰ Σωκράτους (3), τοΰ Σίμω-
νος υίοΰ τοΰ Σίμωνος καΐ πολλών άλλων Σιμώνων (4). Τά ονόματα ταΰτα ΰπολαμβάνω έκ των πάνυ αρχαίων
καθώς γίνεται δήλον και από τους χαρακτήρας της επιγραφής ταύτης. Εκ της μνησΟείσης επιγραφής εξάγεται
ότι ό Λυσέας ούτος καθώς και ό πατήρ του Σίμων ήσαν Αθηναίοι και έκ τοΰ δήμου τούτου, εις τό πολυάνδριον
τοΰ οποίου ήσαν ένταφυασμένοι. Εις τήν στήλην αυτήν δεν έγχαράχθη και τό όνομα τοΰ δήμου ώς περιττόν, Α·
διότι ήτο γνωστόν εις τους συνδημότας του, και Β'. διότι ήτον ένταφυασμένος εις τον ίδιον δήμον, ώς γίνεται
δήλον και άπό ά'λλας επιγραφάς τοιαύτης φύσειος. ό τάφος έφ'ού ή τη'λη ί'στατο ήτο κεκαυμένος, ώς και οί άλλοι
οίπέρις έ<εΐ τάφοι, και τά εν τω τάρω τούτω σκεύη ήσαν ό'λα συντριμμένα και σχεδόν άνθρακομε'να' επί της ςτίλης
ταύτης φαίνονται αμυδρά ίχνη χρωμάτων λείψανα ίσως της εικόνος τοΰ Αυσέου. Αφ'όσον έςάγεται άπό τον σχη*
ματισμόν των γραμμάτων και άπ' αυτήν τήν εκφρασιν τής ιδίας επιγραφής, ή στη'λη αύτη τοΰ Αυσέου είναι αρ-
χαιότερα τής τοΰ Άρις-ίωνος. Παρατηρών τις τό μέγεθος και τον τρο'πον τής στη'λης δεν δύναται νά υπόθεση
ό'τι ό Λυσέας, ή ό πατήρ αύτοϋ Σημων ήσαν άποροι, και επομένως ότι άδυνατοΰσεν ό Σ/ίμων να έπιθίσνι έπι τοΰ
τάφου του υίοΰ του πρόςτυχον σήμα' ά'ν ήτον πένης το'τε ή'Οελεν ε/ει μικράν και τριών πο^ών μόνον δψους σνή-
λην ε'πι τοΰ τάφου τοΰ υίοΰ του, ώς ευρίσκεται συνήθως τοιαύτη ς"ήλη έπι των τάφων τών πτωχών. Ημείς νο^χί-
ζομεν ότι δι' έ'λλειψιν μάλλον προχείρου γλύπτου, εις τους αρχαίους τούτους χρόνους, καθ ου1; έ'ζη ό Λυσέας, ό.
πατήρ αύτοΰ δεν έδυνήθη νά ποίηση τον τύπον τοΰ υίοΰ του, παρά διά πενίαν. Κ· Σ. ΠΙΤΤΑΚ11Σ.
(ί) Λο'.στοφ. Νεφ. ςί%. 3Ί8. (2) Ξενοφ. ίηπ- (3) Διογ. Λαερτ. (4) Βοεοΐι ϊηίΟΓ. α68
ι
405
Τη 16 του τρέχοντος Απριλίου 1839, εις το αΰτό μέρος ό'που άνεκαλύφθη τό όποιον έτυπώσαρ,εν εις τό
προ δλίγου εκδοθέν φύλλον της αρχαιολογικής εφημερίδος Άνάγλυφον τοΰ Άριστίωνος και έργον τοΰ Αριστο-
κλέους, πεντήκοντα βήαατα μακράν της θέσεως ταύτης, ευρέθη έπι τάφου μία στήλη του αϋτοΰ μεγέθους και
σχήματος μέ το μνησθέν άνάγλυφον, ή στήλη αύτη είναι λίθου των λατομιών της Πεντέλης* τό δε βάΟρον έφ' ου
ίσταται η στήλη είναι και αυτο έκ μαρμάρου, ουχί ου-ω; τοσούτον λευκού ώ; τό της στήλης" έτι τοϋ βάθρου
άναγινώσκεται ή παρούσα επιγραφή ήτις είναι γεγραμμένη άρχαίοις Άττικοϊς γράμμασι
Λνσίνη θάδε ση
μα Πατήρ Σήμων έ
πίθηκετ
εις την πρώτην γραμμήν εις την λέςιν έ>'θάδε σε'μα, τό πρώτον Ε τοΰ θάδε κλίνει προς τά αριστερά , ό'λα δέ
τά άλλα οσα ευρίσκονται εις-την επιγραφήν ταύτην κλίνουσι πρός τά δε;ιά· Προς τούτοι; τ·.νών ή κάτω ά'/.ρα
έξένει τοΰ τελευταίου εγκαρσίου του ποδό; Ε εις τινα δε δεν έζέχεί' τά τοιαύτα έγράφΟησαν ίσως δια άφέλειαν
παρά δι' άλλο τι
Εις τό πρώτον όνομα Λυσέας νομίζω ό'τι ενταύθα τό Ε είναι ώς Ε και ό'/ι ώς Η Λυσίας, Α. διότι τό όνομα
τούτο μέχρι τούδε έφύλαξεν εις ήμάς τους νίου; Ελληνας ή συνήθεια, και πάμπολλους ές ημών καλούμεν εισέτι
και νυν Λυσέας' μ' όλον οτι τινές νομίζουσιν ό'τι, όπό τό όνομα Λυσέα ένοοϋσι τον Θησέα η Οδυσσέα, αλλά και
τοΰτο άν ΰτοτεθή ήμεΤς δεν καλοΰμ=ν Θη>έα η όδυσσέα, άλλά Λυσέα" και εις τάς Αθήνας ή εκκλησία του προ-
φήτου Ελισεέ καλείται από τον λαόν, ή εκκλησία τοΰ άγίου Λυσέα" ταΰτα αναφέρω διά νά άποδείςω ό'τι τό
όνομα Αυσέα είναι γνωστόν εις τον λαόν των Ελλήνων.
Β'. Αν ήτον Λυσηας τό ΣΗ έπρεπε νά είναι γεγραμμένον I. 0 πατήρ τοΰ Αυσέου ήτον δ Σημων. Και αυτό τό
όνομα είναι γεγραμμένον διά τοΰ Η και όχι δια τοΰ I ώς γράφεται τό όνομα του έν Αθήναις περιβόητου σοφιςοΰ
Σίμωνος (1) εκείνο τοΰ συγγράψαντας περί ιππικής τέχνης (2) εκείνο του μαθητού τοΰ Σωκράτους (3), τοΰ Σίμω-
νος υίοΰ τοΰ Σίμωνος καΐ πολλών άλλων Σιμώνων (4). Τά ονόματα ταΰτα ΰπολαμβάνω έκ των πάνυ αρχαίων
καθώς γίνεται δήλον και από τους χαρακτήρας της επιγραφής ταύτης. Εκ της μνησΟείσης επιγραφής εξάγεται
ότι ό Λυσέας ούτος καθώς και ό πατήρ του Σίμων ήσαν Αθηναίοι και έκ τοΰ δήμου τούτου, εις τό πολυάνδριον
τοΰ οποίου ήσαν ένταφυασμένοι. Εις τήν στήλην αυτήν δεν έγχαράχθη και τό όνομα τοΰ δήμου ώς περιττόν, Α·
διότι ήτο γνωστόν εις τους συνδημότας του, και Β'. διότι ήτον ένταφυασμένος εις τον ίδιον δήμον, ώς γίνεται
δήλον και άπό ά'λλας επιγραφάς τοιαύτης φύσειος. ό τάφος έφ'ού ή τη'λη ί'στατο ήτο κεκαυμένος, ώς και οί άλλοι
οίπέρις έ<εΐ τάφοι, και τά εν τω τάρω τούτω σκεύη ήσαν ό'λα συντριμμένα και σχεδόν άνθρακομε'να' επί της ςτίλης
ταύτης φαίνονται αμυδρά ίχνη χρωμάτων λείψανα ίσως της εικόνος τοΰ Αυσέου. Αφ'όσον έςάγεται άπό τον σχη*
ματισμόν των γραμμάτων και άπ' αυτήν τήν εκφρασιν τής ιδίας επιγραφής, ή στη'λη αύτη τοΰ Αυσέου είναι αρ-
χαιότερα τής τοΰ Άρις-ίωνος. Παρατηρών τις τό μέγεθος και τον τρο'πον τής στη'λης δεν δύναται νά υπόθεση
ό'τι ό Λυσέας, ή ό πατήρ αύτοϋ Σημων ήσαν άποροι, και επομένως ότι άδυνατοΰσεν ό Σ/ίμων να έπιθίσνι έπι τοΰ
τάφου του υίοΰ του πρόςτυχον σήμα' ά'ν ήτον πένης το'τε ή'Οελεν ε/ει μικράν και τριών πο^ών μόνον δψους σνή-
λην ε'πι τοΰ τάφου τοΰ υίοΰ του, ώς ευρίσκεται συνήθως τοιαύτη ς"ήλη έπι των τάφων τών πτωχών. Ημείς νο^χί-
ζομεν ότι δι' έ'λλειψιν μάλλον προχείρου γλύπτου, εις τους αρχαίους τούτους χρόνους, καθ ου1; έ'ζη ό Λυσέας, ό.
πατήρ αύτοΰ δεν έδυνήθη νά ποίηση τον τύπον τοΰ υίοΰ του, παρά διά πενίαν. Κ· Σ. ΠΙΤΤΑΚ11Σ.
(ί) Λο'.στοφ. Νεφ. ςί%. 3Ί8. (2) Ξενοφ. ίηπ- (3) Διογ. Λαερτ. (4) Βοεοΐι ϊηίΟΓ. α68
ι