Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1888)

117

συμπληρώσεις εις επιγραφην εξ ελευςινος

118

ρε£ζ, παραγγέλλονται καί ή βουλή του Αρείου
Πάγου καί πολλοί άλλοι νά φροντίζωσι περί αυ-
τών.— Στ. 22-29 είναι ωσαύτως σαφέστατοι"
πρόκειται νά έρωτηθή ό έν Δελφοϊς θεός, εάν πρέπη
να μισΟώσωσιν οί Αθηναίοι τήν ίεράν Όργάοα
(οπως δια των μισθωμάτων οϊκοοομήσωσιν ή άπο-
Κερατώσωσιν οικοδόμημα τι ιερόν των ελευσίνιων
θεών) ή εάν είναι καλλίτεροι ν'άφήσωσιν αυτήν
«νειργαστον. Φαίνεται ό'μως, οτι αυτοί οί Αθηναίοι
°εν ήσαν σύμφωνοι περι τούτων καί οτι ύ-ηρν/ον
άλλοι μέν έχοντες συμφέρον νά μισθωθή ή ιερά
Οργάς, άλλοι δέ έπιθυμοΟντες το εναντίον" ένεκα
τούτου λαμβάνονται πολλά προφυλακτικά μέτρα
(στ. 29 εξ.), οπως μηδείς δυνηθή νά νόθευση τήν
θέλησιν τοΟ ΟεοΟ μηδ'αύτη ή Πυθία. Αί ερωτή-
σεις θά γραφώσιν επί πλακών ή φύλλων κασσιτέ-
ρου, τά δποΓα δ επιστάτης των προέδρων Οά συνει-
λίξη (εις κυλίνδρους ίσως), θά περιτύλιξη δι'έρίων,
ωστε νά μή διακρίνηται ό έτερος κασσίτερος από
τοΟ ετέρου, καί θά ρίψη εις ύδρίαν χαλκήν ενώ-
πιον τοΟ δήμου, παρευθύς δε οί ταμίαι της Αθη-
νάς θά φέρωσιν εκ της Ακροπόλεως δύο ύδρίας,
τήν μέν χρυσήν, τήν δέ άργυραν, λαμβάνων δ'άλ-
λος άρχων, ούχί δ επιστάτης δ εκ τών προέδρων,
θά ρίψη τον μέν Ινα κασσίτερον εις τήν χρυσήν,
τάν δ'έτερον εις τήν άργυραν ύδρίαν" ώστε ούδείς
θνητός θά γινώσκη ποίος εκ τών κασσιτέρων ευρί-

σκεται εις τήν χρυσην καί ποίος εις τήν άργυραν"
έπειτα αί ύδρίαι θά σφραγισθώσιν υπάτου έπιστάτου
τών πρυτάνεων καί τών βουλομένων έκ τών Αθη-
ναίων καί θά κατατεθώσιν έν τή Άκροπόλει" θά
έκλέξη δέ δ δήμος τρεΓς άνδρας, οίτινες μεταβάν-
τες εις Δελφούς θά έρωτήσωσι τον θεόν άπλώς κατά
ποια γράμματα πρέπει νά ποιήσωσιν οί Αθηναίοι
περί της ίερας Όργάδος, είτε τά έκ της χρυσής
ύδρίας είτε τά έκ της άργυρας* καί κατά τήν άπάν-
τησιν τοΟ θεοΟ θά πράξωσιν.

Από του στίχου 58 έξ. άναγράφονται διάοοροι
δαπάναι, άς διατάσσεται νά πλήρωση δ ταμίας του"
δήμου, ούτω εις τήν άναγραφήν τών δύο στηλών,
εις άλλην τινά άναγραφήν, εις εφόδια τών αίρεθέν-
των όπως μεταβώσιν εις Δελφούς, καί είς τινα άλλα
άγνωστα ήμϊν, άκολουθοΟσιν έ'πειτάτινα πάλιν περί
της ίερας Όργάδος, άσαφή ό'μως, δ'πως νΰν ένουσι,
καί τέλος καταγράφονται τά ονόματα πρώτον μέν
τών δέκα ανδρών, ώς φαίνεται, ειτα δέ τά τών
τριών.

Ή του στ. 56: π[ροπν2ωΰ τον ίεροΰ συμπλή-
ρωσις είναι τοΟ καθηγητού Στ. Κουμανούδη.

Έν Αθήναις τη 20 Απριλίου 1889.

Χρ. Τςουντλς

[οί οέ αίρεΟίντες όμνύντων έν τακ Έλευσι]νίι>> τώι έν άστ-
[ίΐ άναστησαι τούς καταπεπτωκότας] της ιερά; Όργάδος ο-
[ρους μηδέν ασεβές πράττοντες] μη'τε χάριτος ένεκα μη'τε
[χρημάτων, άλλ' όπως άν ώς δικ]αιότατα χαί ευσεβέστατα τά

Ό [προς τούς θεούς ε/ει άπ]ό της έκτης έπ'ι δεχα τοΰ Ποσειδεώ-
[νος του ένιαυτοΰ τοΰ] εττί 'Λριστοδη'μου άρχοντος- παρεΐν-
[αι δέ τοις άνιστάσιν χαί] τόν Ίεροφάντην χα'ι τόν δαιδοϋχο-

[ν χαί..............χα'ι] τών άλλων Αθηναίοι τόν 6-

[ουλόμενον, οπως άν ώς εϋσε]βε'στατα χαί δικαιότατα τούς ορ-

*5 [ους ίστώσι- έπιμέλε]σΟαι [δ]έ χτλ.

Οϋτω ό'μως οί στίχοι 5- 11 Οά εΐχον άπαντες 45 μόνον γράμματα,
ουχί 47, πλήν δέ τούτου καί τά έν τέλει της έπιγραφης ονόματα τών
αίρεΟέντων έπί τοΰς όρους, μετά τήν άφαίρεσιν τών τριών ανδρών τών
εις Δελφούς πεμπομε'νων, φαίνεται ότι ησαν πλείονα τών δεχα. Ένεκα
τών αμφιβολιών τούτων δέν ηθέλησα νά περιλάβω καί τούς στίχους
4—15 εις τό κείμενον.

*Εν Σπάρτη τη 21 Μαίου 1889.