DOI Artikel:
Malik-Gumińska, Bronisława: Kodeks emmeramski: Zagadnienia czasu powstania, ikonografii i treści miniatur
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.20354#0043
23. Święci, Gundekarianum, fol. 16 v. i 18 r., Eichstatt, Dom-kapitel (wg Bange).
świętych w Ewangeliarzu Henryka V może być
brany pod uwagę w kontekście wzmożonych,
zwłaszcza od czasów ottońskich, relacji między
sztuką bizantyńską i zachodnią. Jako ewentualny
pierwowzór plastyczny dla ratyzbońskiego kodeksu,
bizantyńskie tryptyki z wyeksponowaną Deesis
wydają się jednak zbyt odległe.
Wśród reprezentacyjnych zachodnich, romań-
skich fundacji zwraca uwagę Antepedium bazylejskie
Henryka II, którego frontalna partia — dzięki
układowi kompozycyjnemu i wyrażanym treściom —
stanowi jak gdyby punkt wyjścia dla laudesowej
symboliki arkadowych miniatur naszego Ewangelia-
131 Proweniencja Antepedium bazylejskiego ustalana była
bardzo rozbieżnie, wiązano je z różnymi centrami artys-
tycznymi (Reichenau, Środkowy Ren — Lotaryngia, Ful-
da, Bamberg, Ratyzbona). Stan badań, dyskusja, lite-
ratura przedmiotu zob. T. Buddensieg Die Basler Al-
rza (ryc. 22). Na Antepedium bazylejskim, w środko-
wym polu, ujętym jak cztery pozostałe w arkadę
o podwyższonym w stosunku do nich łuku, przed-
stawiono stojącego Chrystusa Salwatora z kulą
w ręku i maleńkimi postaciami Henryka II i Kune-
gundy w proskynezie u jego stóp. Po bokach stoją:
z jednej strony archanioł Michał i Św. Benedykt,
z drugiej archaniołowie Rafał i Gabriel, określeni —
tak jak w Kodeksie emmeramskim — dzięki napisom
na archiwoltach rozpiętych nad ich głowami. Roz-
ważania na temat tego dzieła obracają się wokół
problemów stylistycznych wiążących się z rozpozna-
niem jego proweniencji131. Niemniej interesujące
tartafel Heinricus II. Beitrdge zu ihrer Lokalisierung und
Interpretation (Wallraf — Richartz — Jahrbuch XIX,
1957, s. 133-137). — Tenże, Zur Lokalisierung der Bas-
ler Altar-Tafel Heinrichs II (Kunstchronik 1956, s. 274-
275).
35
świętych w Ewangeliarzu Henryka V może być
brany pod uwagę w kontekście wzmożonych,
zwłaszcza od czasów ottońskich, relacji między
sztuką bizantyńską i zachodnią. Jako ewentualny
pierwowzór plastyczny dla ratyzbońskiego kodeksu,
bizantyńskie tryptyki z wyeksponowaną Deesis
wydają się jednak zbyt odległe.
Wśród reprezentacyjnych zachodnich, romań-
skich fundacji zwraca uwagę Antepedium bazylejskie
Henryka II, którego frontalna partia — dzięki
układowi kompozycyjnemu i wyrażanym treściom —
stanowi jak gdyby punkt wyjścia dla laudesowej
symboliki arkadowych miniatur naszego Ewangelia-
131 Proweniencja Antepedium bazylejskiego ustalana była
bardzo rozbieżnie, wiązano je z różnymi centrami artys-
tycznymi (Reichenau, Środkowy Ren — Lotaryngia, Ful-
da, Bamberg, Ratyzbona). Stan badań, dyskusja, lite-
ratura przedmiotu zob. T. Buddensieg Die Basler Al-
rza (ryc. 22). Na Antepedium bazylejskim, w środko-
wym polu, ujętym jak cztery pozostałe w arkadę
o podwyższonym w stosunku do nich łuku, przed-
stawiono stojącego Chrystusa Salwatora z kulą
w ręku i maleńkimi postaciami Henryka II i Kune-
gundy w proskynezie u jego stóp. Po bokach stoją:
z jednej strony archanioł Michał i Św. Benedykt,
z drugiej archaniołowie Rafał i Gabriel, określeni —
tak jak w Kodeksie emmeramskim — dzięki napisom
na archiwoltach rozpiętych nad ich głowami. Roz-
ważania na temat tego dzieła obracają się wokół
problemów stylistycznych wiążących się z rozpozna-
niem jego proweniencji131. Niemniej interesujące
tartafel Heinricus II. Beitrdge zu ihrer Lokalisierung und
Interpretation (Wallraf — Richartz — Jahrbuch XIX,
1957, s. 133-137). — Tenże, Zur Lokalisierung der Bas-
ler Altar-Tafel Heinrichs II (Kunstchronik 1956, s. 274-
275).
35