DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.62553#0006
6 ' l»S& ( o) &&
quot vero cum solo originali ex hac vita decedent, intuitiva visione Dei carebunt,
XII. Judteorum synagoga semper tenuit fanctam & falutarem eQe cogitationem
pro desunctis exorare, ut a peccatis solvantur. XIII. In Ecclesia Christi pro
mortuis ea mente oratum est. XIV. Qui contrarium sentire vili stint aliquando,
damnati sunt ab Ecclesia. XV. Ergo datur purgatorium. Cont. Waldens. Albig.
Luth. &c.
Scbolast. I. Ratio formalis peccati aiftualis non consistit in positivo, sed in
privatione reftitudinis astui inesfe debitae. II. Ratio vero peccati habitualis nec
consistit in privatione gratiae samftificantis. III. Nec in reatu poena: IV. Sed pe-
catum habituale nil aliud est, quam actuale peccatum phy sice praeteritum, &
moraliter perseverans donec remittatur. V. Peccatum mortale non est (impliciter
infinitum in ratione ossenste. VI. Ut liceat sumere potum inebriativum sanitatis cau-
sa, requiritur quod nullum aliud supersit remedium.
Jiijiorico-Crit. Liberatio Trajani a Gregorio Alag. fadta fabulis adnumeratur. .
Moral. I. Ad peccatum mortale sormale requiritur plena & perfefta adver-
tentia gravis malitite, ac plene deliberatus consensus. II. Hinc motus sensualita-
tis primo primi, quamvis versentur circa objecfta graviter illicita, non sunt pecca-
ta, nequidetn venialia. III. Haec quantumvis multiplicata, per se mortale con-
stituere nequeunt. IV. Ex genere suo mortale variis modis veniale evadere potest.
V. Etianv veniale per accidens mortale. VI. Diversitas specifica peccatorum colli-
gi potest vel ex eorum objeCtis in genere moris. VII. Vel ex modis etiam in idem
objetftum tendendi. Vlll. Vel ex oppositione actus cum virtutibus, vel legibus
specie diversis. IX. Vel ex modis essendi contra eandem virtutem. X. DistinCtio
numerica peccatorum tam in-quam externorum rite colligitur ex objeCtis ejusdem
rationis nullam inter se moralem unitatem habentibus. XI. Aut si attingant idem
objetftum, ex morali interruptione contingente involuntate peccantis. Xll. Sunt
Septem peccata capitalia, de quibus interrogati respondebimus.
§. VIII.
DE GRATIA.
Dogm. I. Admittenda est gratia interna. Cont. Pelag. II. Quae intelletftum
illustrat, & voluntatem ad bonum inclinat. III. Hsc non modo ad initium
fidei; IV. Sed etiam ad assensum veritatibus supernaturalibus exhibendum, neces-
saria est. Cont. Pelag. & Semipelag. N. Qua & Adam in statu justitite origina-
lis ad singulos adtus salutares indigebat. VI. Quod potiori jure de homine lapso
'gratia licet sandlificante instrudto dici debet. VII. Ad perseverandum vero finali-
ter speciale auxilium requiri diseimus ex Trid. Jejs. 6. Can 22. VIII. Cum quo
& Can. 2J. defendimus: hominem semel juJHsicatum non pojsc in tota vita pec-
cata omnia , etiam venialiavitare, ni/i ex speciali. privilegio. IX. Potest tamen
homo tum .absque fide, & gratia habituali , tum sine gratia astuali facere aliquod
■ Opus
quot vero cum solo originali ex hac vita decedent, intuitiva visione Dei carebunt,
XII. Judteorum synagoga semper tenuit fanctam & falutarem eQe cogitationem
pro desunctis exorare, ut a peccatis solvantur. XIII. In Ecclesia Christi pro
mortuis ea mente oratum est. XIV. Qui contrarium sentire vili stint aliquando,
damnati sunt ab Ecclesia. XV. Ergo datur purgatorium. Cont. Waldens. Albig.
Luth. &c.
Scbolast. I. Ratio formalis peccati aiftualis non consistit in positivo, sed in
privatione reftitudinis astui inesfe debitae. II. Ratio vero peccati habitualis nec
consistit in privatione gratiae samftificantis. III. Nec in reatu poena: IV. Sed pe-
catum habituale nil aliud est, quam actuale peccatum phy sice praeteritum, &
moraliter perseverans donec remittatur. V. Peccatum mortale non est (impliciter
infinitum in ratione ossenste. VI. Ut liceat sumere potum inebriativum sanitatis cau-
sa, requiritur quod nullum aliud supersit remedium.
Jiijiorico-Crit. Liberatio Trajani a Gregorio Alag. fadta fabulis adnumeratur. .
Moral. I. Ad peccatum mortale sormale requiritur plena & perfefta adver-
tentia gravis malitite, ac plene deliberatus consensus. II. Hinc motus sensualita-
tis primo primi, quamvis versentur circa objecfta graviter illicita, non sunt pecca-
ta, nequidetn venialia. III. Haec quantumvis multiplicata, per se mortale con-
stituere nequeunt. IV. Ex genere suo mortale variis modis veniale evadere potest.
V. Etianv veniale per accidens mortale. VI. Diversitas specifica peccatorum colli-
gi potest vel ex eorum objeCtis in genere moris. VII. Vel ex modis etiam in idem
objetftum tendendi. Vlll. Vel ex oppositione actus cum virtutibus, vel legibus
specie diversis. IX. Vel ex modis essendi contra eandem virtutem. X. DistinCtio
numerica peccatorum tam in-quam externorum rite colligitur ex objeCtis ejusdem
rationis nullam inter se moralem unitatem habentibus. XI. Aut si attingant idem
objetftum, ex morali interruptione contingente involuntate peccantis. Xll. Sunt
Septem peccata capitalia, de quibus interrogati respondebimus.
§. VIII.
DE GRATIA.
Dogm. I. Admittenda est gratia interna. Cont. Pelag. II. Quae intelletftum
illustrat, & voluntatem ad bonum inclinat. III. Hsc non modo ad initium
fidei; IV. Sed etiam ad assensum veritatibus supernaturalibus exhibendum, neces-
saria est. Cont. Pelag. & Semipelag. N. Qua & Adam in statu justitite origina-
lis ad singulos adtus salutares indigebat. VI. Quod potiori jure de homine lapso
'gratia licet sandlificante instrudto dici debet. VII. Ad perseverandum vero finali-
ter speciale auxilium requiri diseimus ex Trid. Jejs. 6. Can 22. VIII. Cum quo
& Can. 2J. defendimus: hominem semel juJHsicatum non pojsc in tota vita pec-
cata omnia , etiam venialiavitare, ni/i ex speciali. privilegio. IX. Potest tamen
homo tum .absque fide, & gratia habituali , tum sine gratia astuali facere aliquod
■ Opus