DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.62553#0008
8 m<o)
§. IX.
DE JUSTIFICATIONE.
Dogm. I. lusiisicatio impii non efi fola peccatorum remissio,Jed & sanclisi-
catio, & renovatio interioris hominis per voluntariam fusceptionem gratix
donorum Trid. Jiss. 6. C. 7. II. Effedus ejus sunt, essicere nos divina con-
Jbrtes natura. 2. Pet. 1. ut filii Dei nominemur & fimus. 1. Joan. ;. III. Fi-
des quidem est, humana falutis initium, radix omnis jusiisicationis, sine qua k*'
juxta Apostolum Heb. n. impostibile est placere Deo. Trid. Sess. 6. C. 6. & g.
IV. Haec tamen Ibla fides ad justificationem non sufficit. V. justificatio hominis , i
non fit per solam justitiac Christi imputationem. VI. Neque in illa solum tegun-
tur, sed vere delentur peccata. Vll. De justificatione vero sua, pratdestinatione, zi
vel persevarantia usque in finem vitae seclusa revelatione certus omnino nemo es-
£e potest: nescit enim homo, utrum amore, ac odio dignus sit. Eeel. 9. cum me-
tu 8? tremore sialutem vesiram operamini Philip. 2-
Scholasi. I. Gratia landificans a Charitate habituali indistinda est. 11. Non ju»
ftificat physice, sed moraliter. 111. Unde de potentia Dei absoluta posset homo
justificari per solam condonationem extrinsecam peccati sine infusione gratiae IV.
imo etiam fine omni adu peccatoris retradativo.
Pi^pmico-Crit. I. Lutherus, cum in suis bibliis germanicis textui; arbisra-
tnur hominem jusiisicari per sidem fine operibus legis. Rom. 3. addidit to-solam^
erravit: 11. Operam ludunt proletariam Lutheri Allecis, qui hunc errorem excu-
sare conantur.
§. X.
DE MERITO.
Dogm. 1. Datur in homine viatore opus vere bonum, & coram Deo meritorium
juftificationis & vitae aeternae, cont. Luth. Calv. eorumque JeSat. II. Dan-
tur quoque opera supererogatoria, quae & Deo placent, & Christianis quam maxi-
me proficua sunt.
Scholast. I. Ad ©pera de condigno meritoria ex parte Dei requiritur promissio
proemii ex parte merentis status gratiae, & viae; ex parte adus meritorii, ut
sit adus liber, honestus supcrnaturalis in Deum relatus. 11. Ad meritum de con-
gruo sufficit, quod in statu viae eliciatur adus honestus & liber. 111. Unde primam
gratiam adualem non poteft quis alteri mereri de condigno, sed tantum de congruo.
IV. Quo merito quis potest sibi mereri reparationem post lapsum. V. Imo & tam
sibi, quam alteri aliqua bona temporalia. VI. De reviviseentia meritorum interro-
gati respondebimus.
O. S. C. S. M. E.
UB Heidelberg
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHM
05610665,2
§. IX.
DE JUSTIFICATIONE.
Dogm. I. lusiisicatio impii non efi fola peccatorum remissio,Jed & sanclisi-
catio, & renovatio interioris hominis per voluntariam fusceptionem gratix
donorum Trid. Jiss. 6. C. 7. II. Effedus ejus sunt, essicere nos divina con-
Jbrtes natura. 2. Pet. 1. ut filii Dei nominemur & fimus. 1. Joan. ;. III. Fi-
des quidem est, humana falutis initium, radix omnis jusiisicationis, sine qua k*'
juxta Apostolum Heb. n. impostibile est placere Deo. Trid. Sess. 6. C. 6. & g.
IV. Haec tamen Ibla fides ad justificationem non sufficit. V. justificatio hominis , i
non fit per solam justitiac Christi imputationem. VI. Neque in illa solum tegun-
tur, sed vere delentur peccata. Vll. De justificatione vero sua, pratdestinatione, zi
vel persevarantia usque in finem vitae seclusa revelatione certus omnino nemo es-
£e potest: nescit enim homo, utrum amore, ac odio dignus sit. Eeel. 9. cum me-
tu 8? tremore sialutem vesiram operamini Philip. 2-
Scholasi. I. Gratia landificans a Charitate habituali indistinda est. 11. Non ju»
ftificat physice, sed moraliter. 111. Unde de potentia Dei absoluta posset homo
justificari per solam condonationem extrinsecam peccati sine infusione gratiae IV.
imo etiam fine omni adu peccatoris retradativo.
Pi^pmico-Crit. I. Lutherus, cum in suis bibliis germanicis textui; arbisra-
tnur hominem jusiisicari per sidem fine operibus legis. Rom. 3. addidit to-solam^
erravit: 11. Operam ludunt proletariam Lutheri Allecis, qui hunc errorem excu-
sare conantur.
§. X.
DE MERITO.
Dogm. 1. Datur in homine viatore opus vere bonum, & coram Deo meritorium
juftificationis & vitae aeternae, cont. Luth. Calv. eorumque JeSat. II. Dan-
tur quoque opera supererogatoria, quae & Deo placent, & Christianis quam maxi-
me proficua sunt.
Scholast. I. Ad ©pera de condigno meritoria ex parte Dei requiritur promissio
proemii ex parte merentis status gratiae, & viae; ex parte adus meritorii, ut
sit adus liber, honestus supcrnaturalis in Deum relatus. 11. Ad meritum de con-
gruo sufficit, quod in statu viae eliciatur adus honestus & liber. 111. Unde primam
gratiam adualem non poteft quis alteri mereri de condigno, sed tantum de congruo.
IV. Quo merito quis potest sibi mereri reparationem post lapsum. V. Imo & tam
sibi, quam alteri aliqua bona temporalia. VI. De reviviseentia meritorum interro-
gati respondebimus.
O. S. C. S. M. E.
UB Heidelberg
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHM
05610665,2