DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.44051#0014
iterum Arnoldinus iste spiritus scribere audeat: fyssbe FeitlCt gC*
ruust / ausf itjre ®runbe gnugsam ju antmotten. item .• ijabe
ibnen elenb auss ibre (gd^e begegnet / unD Oie @pru$e mit ^aaren
bdt^U gsjogen/ quorum etiam exPhilastrio unum, alterum exEpipha-
nio exemplum, attulisse videri vult l.c. $. 17./. 120. nullo alio fine,
quam ut imperitis & rerum ignaris persvadeat, non suppetiisse Ortho-
doxis alia argumenta adverius Novatianos, nisi quadam straminea &
ficulnea, quibus pestilentissimum dogmadestrudum iverint; quod an
sinceri sit, & a partium studio alieni Historici, an vero hominis pro tem-
pore & fcopo nil pro veritate agentis, ut olim Parmeniano Donatistae ex-
probrabat Optatus, EpiscopusMilevitanus, penes B.L. eilo judicium.
IV. Pollemus adhuc alia fidei 8c sinceritatis Arnoldina in
Historia ratitum Novatiana cumulate observata, afferre argumenta;
sed piget & tempus & chartam recensendis tam vanis commentis im-
pendere ; unicum tamen illud & insigne solennis calumniae specimen
praeterm ttere non possumus, quod Christianos illorum temporum, ob
jussam & in sacris literis fundatam pcenitentium receptionem arguit,
quasi licentiam peccandi introduxerint. Cum enim ex Socrate comme-
morasset (piXafza^szove? abusos esse hac venia ad perpetrationem
peccatorum , sequens inde judicium & consedarium elicit: Or¬
thodoxi geben grepbeit ju funbigtii / vid, Ind. Hbr. collat. cum T. I. L. j,
t. 7. §. tp. At quim veteratorie ista & per meram sycophantian Or-
thodoxis adscribantur, intelligere in proclivi est. Itane vero & DEUS
misericOrs licentiam ossert peccandi, quoties veniam promittit prom-
ptam impio, omniacjue peccata ejus se non imputare velle pollicetur ,
ii poenitentiam egerit, Ezech. XXXIII. 12. Itane & illi culpa trans-
scribenda erit, -mv dcrtGdiv ts/ Qes rjuMv (iemnSewnen
wj aarAywas, Jud. v. 4. Quanto reditis ac sinccrius in hac causa
Cyrilhn (cit.SirictoT T. p. 42») cum eadem olim Orthodoxis obverte-
rent Nova tiani, facilitatem nempe venias incitare animum, ut fiden-
tius peccet, ciim post admissum scelus parata sit ad veniam via &
aperta, quae culpam diluat: illis reposuit: Hi vero, scribens, divine
evifencordie sontem, uberrima fit e gratix ssuenta nobis largissiml communi-
cantem , invidere videntur hominibus, NB. & immensum certis velle conclu-
dere limitibus sinibus confringeret tts noti nisi prima deleat peccata, aliis
vero
ruust / ausf itjre ®runbe gnugsam ju antmotten. item .• ijabe
ibnen elenb auss ibre (gd^e begegnet / unD Oie @pru$e mit ^aaren
bdt^U gsjogen/ quorum etiam exPhilastrio unum, alterum exEpipha-
nio exemplum, attulisse videri vult l.c. $. 17./. 120. nullo alio fine,
quam ut imperitis & rerum ignaris persvadeat, non suppetiisse Ortho-
doxis alia argumenta adverius Novatianos, nisi quadam straminea &
ficulnea, quibus pestilentissimum dogmadestrudum iverint; quod an
sinceri sit, & a partium studio alieni Historici, an vero hominis pro tem-
pore & fcopo nil pro veritate agentis, ut olim Parmeniano Donatistae ex-
probrabat Optatus, EpiscopusMilevitanus, penes B.L. eilo judicium.
IV. Pollemus adhuc alia fidei 8c sinceritatis Arnoldina in
Historia ratitum Novatiana cumulate observata, afferre argumenta;
sed piget & tempus & chartam recensendis tam vanis commentis im-
pendere ; unicum tamen illud & insigne solennis calumniae specimen
praeterm ttere non possumus, quod Christianos illorum temporum, ob
jussam & in sacris literis fundatam pcenitentium receptionem arguit,
quasi licentiam peccandi introduxerint. Cum enim ex Socrate comme-
morasset (piXafza^szove? abusos esse hac venia ad perpetrationem
peccatorum , sequens inde judicium & consedarium elicit: Or¬
thodoxi geben grepbeit ju funbigtii / vid, Ind. Hbr. collat. cum T. I. L. j,
t. 7. §. tp. At quim veteratorie ista & per meram sycophantian Or-
thodoxis adscribantur, intelligere in proclivi est. Itane vero & DEUS
misericOrs licentiam ossert peccandi, quoties veniam promittit prom-
ptam impio, omniacjue peccata ejus se non imputare velle pollicetur ,
ii poenitentiam egerit, Ezech. XXXIII. 12. Itane & illi culpa trans-
scribenda erit, -mv dcrtGdiv ts/ Qes rjuMv (iemnSewnen
wj aarAywas, Jud. v. 4. Quanto reditis ac sinccrius in hac causa
Cyrilhn (cit.SirictoT T. p. 42») cum eadem olim Orthodoxis obverte-
rent Nova tiani, facilitatem nempe venias incitare animum, ut fiden-
tius peccet, ciim post admissum scelus parata sit ad veniam via &
aperta, quae culpam diluat: illis reposuit: Hi vero, scribens, divine
evifencordie sontem, uberrima fit e gratix ssuenta nobis largissiml communi-
cantem , invidere videntur hominibus, NB. & immensum certis velle conclu-
dere limitibus sinibus confringeret tts noti nisi prima deleat peccata, aliis
vero