DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.49369#0079
ET POLYXENAE
61
σε στοργήν εχοντα, ύνα καί συνόυαξασα αυτώ καν μυκρον
άνεπαυσάμην τή ψυχή' σπεύσον ούν, κύρυε, του ζεύξαυ με εν
τώ πόθω σου, καϊ φύλαξαν με υπό την σκεπήν των πτερύγων
σου· οτυ συ μόνος ύπάρχευς 8ε8οξασμενος θεός είς τους αιώνας,
αμήν. 5
V. Ταύτα τοίνυν λεγουσα ή Ξανθίππη, καϊ τα τούτους
ομουα, συνεχώς άνεστεναξεν 8υ όλης της νυκτός' ήκουσεν 8ε ο
Τϊρόβος καϊ ήθύμευ σφό8ρα, καϊ άναστας από της κλίνης αυτού,
τού ορθρου επελθόντος, είσήευ προς αυτήν, καϊ θεασαμενος
αυτής τούς οφθαλμούς φλεγμαίνόντας από των 8ακρίων, ευπεν' ίο
Τίνος ενεκεν, κυρία, ούτως με συνταράττευς, καϊ ου καταγγελλευς
μου την σην λύπην; άνάγγεϋλόν μου, όπως πουησω σου το
αρεστόν, καϊ μη στενοχώρευ με εν τή ση ά8ημονία. λεγευ ή
Ήανθίππη προς αυτόν' Τίρόθυμος εσο μάλλον, κύρυέ μου, καϊ
μη συνταράττου, ότυ ου. μη σε βλα-φη η εμη α8ημονυα' άλλ ευ 15
εύρον χάρυν ενώπυόν σου, πρόελθε νύν είς τον ασπασμόν, καί
με εασον εαυτην πληροφορήσαυ ώς βούλομαυ' ου γαρ 8υνατόν
άνθρώπω εκκό-φαυ μου την απληροφόρητου λύπην, καϊ επα-
κούσας αυτή προήλθε παρευθύ τούς ασπασμούς ύποόεξασθαυ
των τής πόλεως· αυτός γαρ ήν ό παρ' αυτούς μεγας' ήν 8ε καϊ ίο
γνωστός Νέρωνυ τώ βασυλευ. καϊ καθύσας, εν τώ προσώπω
αυτού λύπη πολλή εφαίνετο' ός ερωτώ μένος την αίτίαν τής
λύπης παρα των έξοχων τής πόλεως, ελεγεν αυτούς είς πολλας
καυ ανυπόστατους αίτυας εμπεπτωκεναυ.
VI. Τϊροήλθεν 8ε καϊ ή —ανθυππη επϊ παρα8είσου, τού εγκύ- ί$
■φασαν αυτήν μετεωρυσθήναυ προς πληροφορίαν τού άν8ρός· καϊ
όρα τήν τερ-φυν τών 8έν8ρων καϊ τον 8υάφορον κελα8υσμόν τών
ορνέων, καϊ στεναξασα λεγευ' Ή εύπρεπευα κόσμου· ον γαρ εως
τού νύν ενομίζομεν αυτοματισμόν είναυ, νύν εγνώκαμεν οτυ υπό
τού ευπρεπούς εύπρεπώς ε8ημυουργήθη τα πάντα' ώ εξουσία καϊ 30
εξεύρεσυς σοφυας' οτυ ου μόνον εν ανθρώπους μυρίας γλώσσας
εθηκεν, άλλα καϊ εν όρνεους 8υαφόρους ώρυσεν φωνάς ωσάν εξ
άντυφωνων καυ υπηκόων ήόυφθογγους καϊ κατανυκτυκούς υπό
τών υόίων έργων ύπο8εχεσθαυ ύμνους· ώ τερπνότης άερος, τον
πουητήν άνευκαστον ύπο8ευκνύουσα· τίς μου τό πένθος είς 35
ευφροσύνην μετατρώφευ ; καϊ πάλυν εϊπεν' Ό υπό πάντων
ανυμνούμενος θεός, 8ός μου άνάπαυσυν καϊ παραμυθίαν, τούτων
λεγομένων ύπ' αυτής, επανήλθεν καϊ ό Πρόβο? από τής πλατείας
61
σε στοργήν εχοντα, ύνα καί συνόυαξασα αυτώ καν μυκρον
άνεπαυσάμην τή ψυχή' σπεύσον ούν, κύρυε, του ζεύξαυ με εν
τώ πόθω σου, καϊ φύλαξαν με υπό την σκεπήν των πτερύγων
σου· οτυ συ μόνος ύπάρχευς 8ε8οξασμενος θεός είς τους αιώνας,
αμήν. 5
V. Ταύτα τοίνυν λεγουσα ή Ξανθίππη, καϊ τα τούτους
ομουα, συνεχώς άνεστεναξεν 8υ όλης της νυκτός' ήκουσεν 8ε ο
Τϊρόβος καϊ ήθύμευ σφό8ρα, καϊ άναστας από της κλίνης αυτού,
τού ορθρου επελθόντος, είσήευ προς αυτήν, καϊ θεασαμενος
αυτής τούς οφθαλμούς φλεγμαίνόντας από των 8ακρίων, ευπεν' ίο
Τίνος ενεκεν, κυρία, ούτως με συνταράττευς, καϊ ου καταγγελλευς
μου την σην λύπην; άνάγγεϋλόν μου, όπως πουησω σου το
αρεστόν, καϊ μη στενοχώρευ με εν τή ση ά8ημονία. λεγευ ή
Ήανθίππη προς αυτόν' Τίρόθυμος εσο μάλλον, κύρυέ μου, καϊ
μη συνταράττου, ότυ ου. μη σε βλα-φη η εμη α8ημονυα' άλλ ευ 15
εύρον χάρυν ενώπυόν σου, πρόελθε νύν είς τον ασπασμόν, καί
με εασον εαυτην πληροφορήσαυ ώς βούλομαυ' ου γαρ 8υνατόν
άνθρώπω εκκό-φαυ μου την απληροφόρητου λύπην, καϊ επα-
κούσας αυτή προήλθε παρευθύ τούς ασπασμούς ύποόεξασθαυ
των τής πόλεως· αυτός γαρ ήν ό παρ' αυτούς μεγας' ήν 8ε καϊ ίο
γνωστός Νέρωνυ τώ βασυλευ. καϊ καθύσας, εν τώ προσώπω
αυτού λύπη πολλή εφαίνετο' ός ερωτώ μένος την αίτίαν τής
λύπης παρα των έξοχων τής πόλεως, ελεγεν αυτούς είς πολλας
καυ ανυπόστατους αίτυας εμπεπτωκεναυ.
VI. Τϊροήλθεν 8ε καϊ ή —ανθυππη επϊ παρα8είσου, τού εγκύ- ί$
■φασαν αυτήν μετεωρυσθήναυ προς πληροφορίαν τού άν8ρός· καϊ
όρα τήν τερ-φυν τών 8έν8ρων καϊ τον 8υάφορον κελα8υσμόν τών
ορνέων, καϊ στεναξασα λεγευ' Ή εύπρεπευα κόσμου· ον γαρ εως
τού νύν ενομίζομεν αυτοματισμόν είναυ, νύν εγνώκαμεν οτυ υπό
τού ευπρεπούς εύπρεπώς ε8ημυουργήθη τα πάντα' ώ εξουσία καϊ 30
εξεύρεσυς σοφυας' οτυ ου μόνον εν ανθρώπους μυρίας γλώσσας
εθηκεν, άλλα καϊ εν όρνεους 8υαφόρους ώρυσεν φωνάς ωσάν εξ
άντυφωνων καυ υπηκόων ήόυφθογγους καϊ κατανυκτυκούς υπό
τών υόίων έργων ύπο8εχεσθαυ ύμνους· ώ τερπνότης άερος, τον
πουητήν άνευκαστον ύπο8ευκνύουσα· τίς μου τό πένθος είς 35
ευφροσύνην μετατρώφευ ; καϊ πάλυν εϊπεν' Ό υπό πάντων
ανυμνούμενος θεός, 8ός μου άνάπαυσυν καϊ παραμυθίαν, τούτων
λεγομένων ύπ' αυτής, επανήλθεν καϊ ό Πρόβο? από τής πλατείας