DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.49369#0080
62
ACTA XANTHIPPAE
ττρος το άριστον, καϊ ώ? ειδεν το προσώπου αυτής ηλλοιωμενον
απδ των δακρύων, ηρξατο εκτίλλειν τα? τρίχας της κεφαλής
αυτού, εί,πεΐν δε αύτη τεω? τό ούκ ετόλμησεν διά το μη επικερα-
σθηναι εν τη θλίψει αύτης ετεραν θλΐψιν. πορευθεϊς δε άνεπε-
5 σεν επϊ της κλίνης αυτού, καϊ στενάξας εϊπεν' Οϊμοι, οτι ούτε
καν τέκνου παραμυθίαν εσχον εξ αυτής, άλλ’ οδύνην μόνον επ’
οδύνην κερδαίνω' ού πλήρεις είσιν δυο ενιαυτοί άφ' ου συνε-
ζεύχθην αύτη, καϊ ηδη αποστασίαν μελετά.
VII. Ήν δε πάντοτε η Άανθίππη άποσκοπεύουσα διά των
ίο θυρίδων εις τάς πλατείας της πόλεως' ο δε μακάριος Π αυλός, ό
κηρυξ καϊ διδάσκαλος και φωστηρ της οικουμένης, εξελθών της
'Ρώμης, κατηντησεν καϊ εν τη Ισπανία κατα πρόνοιαν θεού, καϊ
εηχίσας < είς > τα πρόθυρα της πολεως, στας προσηύξατο' καϊ
σφρα<γίσας εαυτόν είσήει εις την πόλιν. η δε 'Ξανθίππη ως είδεν
ΐ5 τον μακάριον Τϊαύλον πράως και ομαλώς βαδίζοντα καϊ πάση
αρετή καϊ συνεσει κεκοσμημενον, έτερφθη πάνυ εν αύτω, καϊ
επαλλεν συνεχώς η καρδία αυτής' καϊ ώσπερ εξ απροσδόκητου
χαράς ληφθεΐσα λεχει εν εαυτη' Τί οτι πολυσαλεύτως πάλλει
μου η καρδία επϊ τη δράσει τού άνδρδς εκείνου ; τί πράος αυτού
2ο καϊ ομαλός ό περίπατος, ώσεί τις εκδέχεται διωκόμενον εναηκα-
λίσασθαι' τί εύμενες αυτού τδ πρόσωπον, ώς εϊ τις θεραπεύει
ασθενείς' τί εύμόρφως περισκοπεί ωδε κάκείσε ώς εϊ τις θέλει
βοηθησαι τοΐς φνγεΐν βουλομενοις εκ στόματός δρακοντών' τις
δε μοι καταγγελεΐ1 οτι τυγχάνει ούτος εκ της ποίμνης των κηρύ-
25 κων ; ει ην μοι δυνατόν, ηθελον ά-φασθαι τού κράσπεδου των
ίματίων αυτού, ϊνα ϊδω την εύμενειαν καϊ την πρόσδεξιν αυτού
καϊ ευωδίαν, ελεχεν <γάρ αύτη καϊ τούτο ό παΐς, οτι καϊ τα κρά-
σπεδά των ίματίων αυτών μύρων πολυτίμων ευωδίαν εχουσιν.
VIII. ’Ήκουσεν δε δ ΤΙρόβος τών ρημάτων αυτής, καϊ εύθυς
3ο εξεπηδησεν δι εαυτού επϊ τδ άμφοδον, καϊ κρατησας της χειρος
τού ΤΙαύλου, εϊπεν αύτω' 'Άνθρωπε, οστις εϊ ούκ οίδα' πλήν κατα-
ξίωσαν εν τη οΙκία μου είσελθείν' ’ίσως ηενη μοι προφασις σωτη-
ρίας. ό δε Παύλο? προς αυτόν εϊπεν' Εν σοι εσται, τεκνον, επι
τη αιτήσει σου. καϊ άπηλθον άμα προς f—,ανθιππην' ως ούν
35 ειδεν ή Άανθίππη τον με^αν Τϊαύλον, άπεκαλυφθησαν αυτής οι
νοεροί της καρδίας οφθαλμοί, καϊ ανεχνω εν τω /αετωπω αυτού
1 και άγγελε? cod.
ACTA XANTHIPPAE
ττρος το άριστον, καϊ ώ? ειδεν το προσώπου αυτής ηλλοιωμενον
απδ των δακρύων, ηρξατο εκτίλλειν τα? τρίχας της κεφαλής
αυτού, εί,πεΐν δε αύτη τεω? τό ούκ ετόλμησεν διά το μη επικερα-
σθηναι εν τη θλίψει αύτης ετεραν θλΐψιν. πορευθεϊς δε άνεπε-
5 σεν επϊ της κλίνης αυτού, καϊ στενάξας εϊπεν' Οϊμοι, οτι ούτε
καν τέκνου παραμυθίαν εσχον εξ αυτής, άλλ’ οδύνην μόνον επ’
οδύνην κερδαίνω' ού πλήρεις είσιν δυο ενιαυτοί άφ' ου συνε-
ζεύχθην αύτη, καϊ ηδη αποστασίαν μελετά.
VII. Ήν δε πάντοτε η Άανθίππη άποσκοπεύουσα διά των
ίο θυρίδων εις τάς πλατείας της πόλεως' ο δε μακάριος Π αυλός, ό
κηρυξ καϊ διδάσκαλος και φωστηρ της οικουμένης, εξελθών της
'Ρώμης, κατηντησεν καϊ εν τη Ισπανία κατα πρόνοιαν θεού, καϊ
εηχίσας < είς > τα πρόθυρα της πολεως, στας προσηύξατο' καϊ
σφρα<γίσας εαυτόν είσήει εις την πόλιν. η δε 'Ξανθίππη ως είδεν
ΐ5 τον μακάριον Τϊαύλον πράως και ομαλώς βαδίζοντα καϊ πάση
αρετή καϊ συνεσει κεκοσμημενον, έτερφθη πάνυ εν αύτω, καϊ
επαλλεν συνεχώς η καρδία αυτής' καϊ ώσπερ εξ απροσδόκητου
χαράς ληφθεΐσα λεχει εν εαυτη' Τί οτι πολυσαλεύτως πάλλει
μου η καρδία επϊ τη δράσει τού άνδρδς εκείνου ; τί πράος αυτού
2ο καϊ ομαλός ό περίπατος, ώσεί τις εκδέχεται διωκόμενον εναηκα-
λίσασθαι' τί εύμενες αυτού τδ πρόσωπον, ώς εϊ τις θεραπεύει
ασθενείς' τί εύμόρφως περισκοπεί ωδε κάκείσε ώς εϊ τις θέλει
βοηθησαι τοΐς φνγεΐν βουλομενοις εκ στόματός δρακοντών' τις
δε μοι καταγγελεΐ1 οτι τυγχάνει ούτος εκ της ποίμνης των κηρύ-
25 κων ; ει ην μοι δυνατόν, ηθελον ά-φασθαι τού κράσπεδου των
ίματίων αυτού, ϊνα ϊδω την εύμενειαν καϊ την πρόσδεξιν αυτού
καϊ ευωδίαν, ελεχεν <γάρ αύτη καϊ τούτο ό παΐς, οτι καϊ τα κρά-
σπεδά των ίματίων αυτών μύρων πολυτίμων ευωδίαν εχουσιν.
VIII. ’Ήκουσεν δε δ ΤΙρόβος τών ρημάτων αυτής, καϊ εύθυς
3ο εξεπηδησεν δι εαυτού επϊ τδ άμφοδον, καϊ κρατησας της χειρος
τού ΤΙαύλου, εϊπεν αύτω' 'Άνθρωπε, οστις εϊ ούκ οίδα' πλήν κατα-
ξίωσαν εν τη οΙκία μου είσελθείν' ’ίσως ηενη μοι προφασις σωτη-
ρίας. ό δε Παύλο? προς αυτόν εϊπεν' Εν σοι εσται, τεκνον, επι
τη αιτήσει σου. καϊ άπηλθον άμα προς f—,ανθιππην' ως ούν
35 ειδεν ή Άανθίππη τον με^αν Τϊαύλον, άπεκαλυφθησαν αυτής οι
νοεροί της καρδίας οφθαλμοί, καϊ ανεχνω εν τω /αετωπω αυτού
1 και άγγελε? cod.