DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.2603#0614
1203
a Deuenitiure
De acceptilationibus.
r Acceptilatio eſt. Stipulationis Aquilian verbo ſa pe intelligi-
tur acceptlatio, idebque hæc definitio refertur ad Aquilianſtipu-
lationem, & ad contractum quemlibet. Vt contractus eſt uv oy-
ſucceſſionis:vt ſupra eo.l. Stichum. S.aditio. & facit
dicit hac lex. Primô, Titius ſtipulatus eſt me
ſupra de verb.oblig-l, ſi Stichus certo die. & ſuprà eo. lprout quiſque.
b
i. Duo
I qui. DuO i ae-..-. 1
Emanaae & me viuente à debitore meo decenm ſibi Tieo
man
dari por
tuo, vel me volente, vel
etiã inuito & pœnite-
te: quia talis, &ci. quia
habet actionem ex ſua
ſtipulatione. In ſecun-
do, mandaui debitori
meo vt ſoluat Tifio.
Nam ſoluẽs poſt mor-
tem meam non libera-
tur ab heredibus meis:
quia morte ſoluitur
mandatum: vt S.man-
dati. l. ſi quis alicui. S.
morte. & l. inter cauſas.
in princ. nec enim cre-
ditor fuit ſtipulatus
hoc caſu ſed huic ſecú-
do caſui eſt contra S. de
iure dotium. l. ſi ego. S. ſi
res. Sol. ſpeciale ibi in
dote:vt ibi dicit: & ple-
nius dic vt ibi. Itẽ con-
trà S de dona cau morl.
mortis cauſa. 5. S. Titia.
Sol. ibi mandaui vt a
poſt mortem daret in-
ſtruméta debitoribus:
hie vt in vita mea: &
ſecundu hoc hæc ver-
ba, poſt mortem meã, de-
terminãt verb, ſoluit,
& non verbu ſoluere. &
hoc eodem modo po-
terit ſolui aliud contra
S. manda. l ſi vero nõ re-
munerandi. fi & l.ſeq.
vbi mandaui fieri mo-
nument poſt mortẽ
meã. Item & ſecundú
hoc non obſtat aliud
contra. S. de leg. ijl.cum
pater. S. Mauio. quia ibi
mandaui debitori vt
ſolueret me viuente ei
cui volebam donare
cauſa mortis quod mi-
hi debebat. nã quia hoc
mandatum fit in vita,
ſed tamen habet effe-
ctú irreuocabilem:de-
mu, poſt mortẽ diſtin-
guitur, vt ibi, an ſciens
debitor me mortuu, &
non liberetur. aliàs ſic.
2. Vel dicas quôd hæc
verba, poſt mortem, de-
terminant verbum ſol-
uere: & dices ad l mortis
cauſa. de donationibus
cauſa mortis, quod
t mortem meã. recte ei ſoluitur vel me viuo, vel me mor-
tis promittentiſque deuenit?.
Debitor qui mandato creditoris ſe
obligauit alteri ad ſoluendum, poteſt
illi ſoluere creditore mortuo vel inui-
tosquia promiſſio morte mandantis
vel expreſſa conditione non finitur,
cum alteri ſit ius quaſitum: ſed ſi ſe
non obligauit, ſed ſimplex mandatum
de ſoluendo recepit, non poteſt credito-
re mortuo vel inuito ſoluere: quia tale
mandatum vtroque modo finitur,
cum ex illo alteri non ſit ius quaſi-
tum. PAVL. DE CASTR.
CVIII. PAVLVS libro ſecundo.
Manualium.
Elt quil mandaru meo poſt
morté meam ſtipulatusS eſt,
recte ſoluiturd: quia talis eſt lex-
obligationis:ideoque etiam inui-
to me recte ei ſoluitur. Ei autem
cui iuſſi debitorẽ meu poſt mortẽ
meã ſoluere, non recte ſoluitur:
quia mandatú morte diſſoluitur.
DE ACCEPTILATIONE*.
TITVLVS IV.
Solutio aut re fit, aut imagine quadam.
Qua re fit, de ea eſt titulus ſuperior; hic ver
de imaginaria . & quamuis dici ſoleat ac-
ceptilatione verborum obligationem dun-
taxat tolli. rectè tamen dicetur hic etiam
titulus eſſe communis omniſ obligationum,
quia beneficio ſtipulationis Aquiliana per,
acceptilationem omnis tollitur obligatio, &
de ea acceptilatione eſt titulus, & eius de-
finitio in initio propoſita, quæ fit pracedente
ſtipulatione Aquiliana. Acceptilatio eſt
verborum conceptio, quibus abſoluunt ſe
duo vltro citrôque. Stipulatio* Aquiliana
eſt nouaio obligationis alio genere quam
verbis contractæ. CVIAC.
In liſta ponitur potius effectus ac-
ceptilationis, quam eius definitio. nam
liberatio eſt effectus: acceptilatio verô
est quidam diſtractus verbis ſolenni-
bus celebratus, ad ſimilitudinem ſti-
pulationis, in qua debet præcedere in-
terrogatio debitoris, & responſio cre-
ditoris incontinenti: & per eam tolli-
aliud ſit in donatione cauſa mortis. & ad illam de leg ijquod man-
daui quod in vita mea ſolueret:vt modo dixi. & ad illam, manda-
ti, ſolue vt ibi, & facit ſupra eo.l.aliud.
Stipulatus ſcilicet ſolui. AcCVRS.
d Soluitur etiam me mortuo.
a Et qui mandatu meo poſt mortem meam ſtipulatus eſt, recte ſolui-
tur Legend ei qui manduvo meeſtpulatus eſt, poſt mortem meamre-
it
cte ſoluitur. Nam et amſi non
ſtipulatus ſibi dari poſt mortem
meam, poterit ci dari, me mortuo, & me inuito.l. aliud, ſupra eo. Vi-
de ſcripta & Briſſ-vide ctiam ſcripta ad laj. Camandati.Sic non ob
ſtat laxij. S. vlt ſupra illo tit. CVIAC.
e 5 Lex. id eſt ſua ſtipulatio.
B Non recte ſoluitur. Hoc
faſum eſt, quoniã hoc genus mandati
non finitur morte, cum ſit collatum in tempus mortis. l. ſi vero non
remunerandi.S. vlt. & l proxima.S. mandati. quare hic etiam legen-
dum, Ei autem cui iuſſi debitum meum ſoluere, poſt mortem recte ſolui-
tur. Sequitur ratio, quia mandatum morte diſſolutur. CVIAC.
DE ACCEPTILATIONE.
Dixit de naturali liberatione: nunc de ciuili. vel dixit in genere de
liberationibus: nunc in
ecie.
s Ceeptilatiol CAsvs. Iſta prima lex definit quid ſit acceptila
tio lex ij & iij claræ ſunt. Gl ponit caſum liv. & v. FRANE.
ff. Nouum.
1204
us, ſic acceptilatio eſt diallagma, & vltro citroque liberatio, l. vlt.
Jeod. CVIA c.
tur ciuilis & naturalis obligatio, cum
per pactum de non petendo non tol-
latur niſi ſola naturalis. hoc tamen
verum, ſi pracedit obligatio verbis
contracta. ſi autem re vel conſenſu:
tunc acceptilatio non valet iure ap-
pellationis vt tollat ciuilem: ſed iure
pacti, vt tollat ſola naturalem. PAVL.
1. MODESTINVS libro ſecunde
Regularum.
Cceptilatio eſt 7
liberatio per mu-
tuam interroga-
tionem f, qua
2 vtriuſque contin-
it abeodem nexu abſolutio.
In iſta l.dicitur quod pupillus po-
teſt per acceptilationem liberari ſine
tutoris auctoritate. PAV L.
I1. VLPIANVS libro vicenfimoquar-
to ad Sabinum.
PVpilun peracceptilationenm
etiam ſine tutoris auctoritate
liberari poſſe placet.
III. PAVL’VS libro 4.ad Sabinum.
PEr proeuratorem nec liberari
nec liberare quiſquã accepti-
latione ſine mandato poreſt .
IV. POMPONIVS libro nono
ad Sabinum.
A Ceptilatio ſub conditione
fieri non poteſtl.
VLPIANVS libro trigenſimo-
quarto ad Sabinum.
IN diem acceptilatio facta nul-
lius eſt momenti. nã ſolutionis
exẽplolacceptilatio ſolet liberare.
Acceptilatio generalis refertur ad
omnia, niſi appareat eſſe ſenſum de
certis. BART.
V.
v1. IDEM libro quadragenſimoſe-
ptimo ad Sabinum.
Luribus ſtipulationib. factis,
ſi promiſſor ita accepto ro-
gaſſet, Quodego tibi promiſi, habéſ-
ne acceptumiſi quidẽ apparet quid
actum eſt:id ſolum per acceptila-
tionem ſublatum eſt P. Si non ap-
f Interrogationem. ſ.
interrogantis & inter-
rogati, vel inſpecta no-
uatione, qu ctiã ple-
rumque acceptilatio-
nem prcedit. AccvRs.
gNexu. quo vnus te-
netur, & alius tenet. &
ſic dicitur quilibet ab-
ſolui. ſie C. de iur. delib.l.
cum in antiquiorib. qui-
nimô a & creditor dici-
tur liberarvt ſupra de
exercitoria.l.j. S. non au-
tem. & de admi. tut. l.
quotiens. S. ſicut. Alij di-
cunt quod vterque de-
bebat: ſed non placet:
quia ſie eſſent du ac-
ceptilationes.
h OVpillum. I Placet.
quia conditio
eius nelior fit. Sed cõ
precedere debeat obli-
gatio acceptilationem,
nunquid obligatur?
Reſp. ſic, cõ fiat ob ſuú
commodum, vt acce-
ptilatio ſequatur. Io.
i Er procuratorem.)
Sine mãdato. ſpe-
ciaſi bfacto à creditore
vt liberet. idẽ dicit Az0
ſi generale cum libera,
niſi donet. arg. S. de prot
curatoribus. l. procurator
cui. Alij contrà perl. j.
eo. & per iuſiurandum.S.
tutor, ſed in ſeruoccre-
ditoris fallit: quia licèt
habeat mãdatu ſpecia-
le, non poteſt accepto
ferre:vt jeoell pen. Ecõ-
tra in procuratore de-
bitoris videtur idem ſi
habeat ſpeciale mãda-
tum, vt etiam ſine no
uatione poſſit acquire
re debitori liberationẽ
per acceptilationem:
vt hie, & hoc quando
precedit obligatio ver-
borum. ahàs promit-
tat, & per nouationem
liberet:vt dS.tutor.
JSine mandato poteſt.
Vt poſſit nouare. Cv.
ACerprilaris lon
poteſt. vt habeo
acceptûmque tuli ſi
Imperator intrauerit Italiam:vt j. de reg iur.,actus. Sed tacita:ſic vt
J.eod l.in diem. & l ſi ſub conditione. ACCVRS.
l JNdiem. JExemplô. bona ſimilitudo d: qu a ſi mihi ſoluiſtl quod dAcceptilatio.
debebas: volui autem te liberare ex die, non valet:quia ſtatim nis & iolutio-
es liberatus, ita & hic ſecundum quoſdam. Sed ſecundum t hoc vi-
detur valere habita die pro non appoſira:quod eſt falſum: vt j. de
a Liberari in-
terdum dicitur
creditor, licet
liberari pro-
prie dicatur
debitor.
3
bSpeciale mã-
datû in acce-
ptilatione per
alium facien-
da requiritur:
adde alios ca-
ſus quious ſpe-
ciale requiri-
tur in Gl. .ex-
cuſare. 75. ſupr.
de ercuſt. tut.
Adde Rebuf-
fum rubrie. de
elect. derog. in
verbe ſpe iale,
vbi 48. caſus
enumer at in
quibus requi-
ritur ſpeciale
mandatum.
c Seruus credi-
toris accepto
ferre non po-
teſt.
Generalia
verba libera-
tionis referun-
tur ad omnes
obligationes.
nis ſimilitudo.
e Acceptilatio,
diei adiectione
reg. iur. lactus vnde dic eſſe ſimile: quia neutra ſtatim liberat plaue vitiaturneque
adueniente die, ſolutio in diem facta liberabit: vt ſupra tit. jal ſub ſimpliciter vi-
conditione. Se l non acceptilatio:quia initium habuit vitioſum: vt tiatur diei ad-
d.l.actus, & eſt ratio:quia in ſolutione ſibi debitum habet. & facit iectio
ad hanc ſimilitudinem Inſt. quib modis tollitur oblig. S. item per acce-
ptilationem. & ſupra de lib. leg l. non ſolum.S.
tionis.Itẽ alia xex cauſa mutui. Itẽ aliax-ex caufa locationis.
Pluri usſtnulariobus, Casvs Promiſi rbix ex cauſa vendi-
t
omnes ſummæ
poſtea ſie à te rogo Titi habéſne accepti quol toi promiſivtrun
olutæ vel ſublatæ videantur? Et di
inguitur. nã ſi
apparet quod non remiſiſti niſi duas ſummasille tantum remiſſa
videntur. quod ſi apparere non poteſtomnes ſumma vidẽtur eſſe
remiſſa. ſed tu mihi acceptum tuliſti id quod debebam tibi ex
cauſa venditionis, ego autem à te rogaui quod tibi debebam ex
cauſa mutui: nihil valet acceptilatio penitus. lex ſequens ponit
verba quibus etiam poreſt fiert acceptilatio. FR. ACeVRS.
m Sublatum eſt.vt & jeod & vnoin princ. & l fin.
Q
Omne
a Deuenitiure
De acceptilationibus.
r Acceptilatio eſt. Stipulationis Aquilian verbo ſa pe intelligi-
tur acceptlatio, idebque hæc definitio refertur ad Aquilianſtipu-
lationem, & ad contractum quemlibet. Vt contractus eſt uv oy-
ſucceſſionis:vt ſupra eo.l. Stichum. S.aditio. & facit
dicit hac lex. Primô, Titius ſtipulatus eſt me
ſupra de verb.oblig-l, ſi Stichus certo die. & ſuprà eo. lprout quiſque.
b
i. Duo
I qui. DuO i ae-..-. 1
Emanaae & me viuente à debitore meo decenm ſibi Tieo
man
dari por
tuo, vel me volente, vel
etiã inuito & pœnite-
te: quia talis, &ci. quia
habet actionem ex ſua
ſtipulatione. In ſecun-
do, mandaui debitori
meo vt ſoluat Tifio.
Nam ſoluẽs poſt mor-
tem meam non libera-
tur ab heredibus meis:
quia morte ſoluitur
mandatum: vt S.man-
dati. l. ſi quis alicui. S.
morte. & l. inter cauſas.
in princ. nec enim cre-
ditor fuit ſtipulatus
hoc caſu ſed huic ſecú-
do caſui eſt contra S. de
iure dotium. l. ſi ego. S. ſi
res. Sol. ſpeciale ibi in
dote:vt ibi dicit: & ple-
nius dic vt ibi. Itẽ con-
trà S de dona cau morl.
mortis cauſa. 5. S. Titia.
Sol. ibi mandaui vt a
poſt mortem daret in-
ſtruméta debitoribus:
hie vt in vita mea: &
ſecundu hoc hæc ver-
ba, poſt mortem meã, de-
terminãt verb, ſoluit,
& non verbu ſoluere. &
hoc eodem modo po-
terit ſolui aliud contra
S. manda. l ſi vero nõ re-
munerandi. fi & l.ſeq.
vbi mandaui fieri mo-
nument poſt mortẽ
meã. Item & ſecundú
hoc non obſtat aliud
contra. S. de leg. ijl.cum
pater. S. Mauio. quia ibi
mandaui debitori vt
ſolueret me viuente ei
cui volebam donare
cauſa mortis quod mi-
hi debebat. nã quia hoc
mandatum fit in vita,
ſed tamen habet effe-
ctú irreuocabilem:de-
mu, poſt mortẽ diſtin-
guitur, vt ibi, an ſciens
debitor me mortuu, &
non liberetur. aliàs ſic.
2. Vel dicas quôd hæc
verba, poſt mortem, de-
terminant verbum ſol-
uere: & dices ad l mortis
cauſa. de donationibus
cauſa mortis, quod
t mortem meã. recte ei ſoluitur vel me viuo, vel me mor-
tis promittentiſque deuenit?.
Debitor qui mandato creditoris ſe
obligauit alteri ad ſoluendum, poteſt
illi ſoluere creditore mortuo vel inui-
tosquia promiſſio morte mandantis
vel expreſſa conditione non finitur,
cum alteri ſit ius quaſitum: ſed ſi ſe
non obligauit, ſed ſimplex mandatum
de ſoluendo recepit, non poteſt credito-
re mortuo vel inuito ſoluere: quia tale
mandatum vtroque modo finitur,
cum ex illo alteri non ſit ius quaſi-
tum. PAVL. DE CASTR.
CVIII. PAVLVS libro ſecundo.
Manualium.
Elt quil mandaru meo poſt
morté meam ſtipulatusS eſt,
recte ſoluiturd: quia talis eſt lex-
obligationis:ideoque etiam inui-
to me recte ei ſoluitur. Ei autem
cui iuſſi debitorẽ meu poſt mortẽ
meã ſoluere, non recte ſoluitur:
quia mandatú morte diſſoluitur.
DE ACCEPTILATIONE*.
TITVLVS IV.
Solutio aut re fit, aut imagine quadam.
Qua re fit, de ea eſt titulus ſuperior; hic ver
de imaginaria . & quamuis dici ſoleat ac-
ceptilatione verborum obligationem dun-
taxat tolli. rectè tamen dicetur hic etiam
titulus eſſe communis omniſ obligationum,
quia beneficio ſtipulationis Aquiliana per,
acceptilationem omnis tollitur obligatio, &
de ea acceptilatione eſt titulus, & eius de-
finitio in initio propoſita, quæ fit pracedente
ſtipulatione Aquiliana. Acceptilatio eſt
verborum conceptio, quibus abſoluunt ſe
duo vltro citrôque. Stipulatio* Aquiliana
eſt nouaio obligationis alio genere quam
verbis contractæ. CVIAC.
In liſta ponitur potius effectus ac-
ceptilationis, quam eius definitio. nam
liberatio eſt effectus: acceptilatio verô
est quidam diſtractus verbis ſolenni-
bus celebratus, ad ſimilitudinem ſti-
pulationis, in qua debet præcedere in-
terrogatio debitoris, & responſio cre-
ditoris incontinenti: & per eam tolli-
aliud ſit in donatione cauſa mortis. & ad illam de leg ijquod man-
daui quod in vita mea ſolueret:vt modo dixi. & ad illam, manda-
ti, ſolue vt ibi, & facit ſupra eo.l.aliud.
Stipulatus ſcilicet ſolui. AcCVRS.
d Soluitur etiam me mortuo.
a Et qui mandatu meo poſt mortem meam ſtipulatus eſt, recte ſolui-
tur Legend ei qui manduvo meeſtpulatus eſt, poſt mortem meamre-
it
cte ſoluitur. Nam et amſi non
ſtipulatus ſibi dari poſt mortem
meam, poterit ci dari, me mortuo, & me inuito.l. aliud, ſupra eo. Vi-
de ſcripta & Briſſ-vide ctiam ſcripta ad laj. Camandati.Sic non ob
ſtat laxij. S. vlt ſupra illo tit. CVIAC.
e 5 Lex. id eſt ſua ſtipulatio.
B Non recte ſoluitur. Hoc
faſum eſt, quoniã hoc genus mandati
non finitur morte, cum ſit collatum in tempus mortis. l. ſi vero non
remunerandi.S. vlt. & l proxima.S. mandati. quare hic etiam legen-
dum, Ei autem cui iuſſi debitum meum ſoluere, poſt mortem recte ſolui-
tur. Sequitur ratio, quia mandatum morte diſſolutur. CVIAC.
DE ACCEPTILATIONE.
Dixit de naturali liberatione: nunc de ciuili. vel dixit in genere de
liberationibus: nunc in
ecie.
s Ceeptilatiol CAsvs. Iſta prima lex definit quid ſit acceptila
tio lex ij & iij claræ ſunt. Gl ponit caſum liv. & v. FRANE.
ff. Nouum.
1204
us, ſic acceptilatio eſt diallagma, & vltro citroque liberatio, l. vlt.
Jeod. CVIA c.
tur ciuilis & naturalis obligatio, cum
per pactum de non petendo non tol-
latur niſi ſola naturalis. hoc tamen
verum, ſi pracedit obligatio verbis
contracta. ſi autem re vel conſenſu:
tunc acceptilatio non valet iure ap-
pellationis vt tollat ciuilem: ſed iure
pacti, vt tollat ſola naturalem. PAVL.
1. MODESTINVS libro ſecunde
Regularum.
Cceptilatio eſt 7
liberatio per mu-
tuam interroga-
tionem f, qua
2 vtriuſque contin-
it abeodem nexu abſolutio.
In iſta l.dicitur quod pupillus po-
teſt per acceptilationem liberari ſine
tutoris auctoritate. PAV L.
I1. VLPIANVS libro vicenfimoquar-
to ad Sabinum.
PVpilun peracceptilationenm
etiam ſine tutoris auctoritate
liberari poſſe placet.
III. PAVL’VS libro 4.ad Sabinum.
PEr proeuratorem nec liberari
nec liberare quiſquã accepti-
latione ſine mandato poreſt .
IV. POMPONIVS libro nono
ad Sabinum.
A Ceptilatio ſub conditione
fieri non poteſtl.
VLPIANVS libro trigenſimo-
quarto ad Sabinum.
IN diem acceptilatio facta nul-
lius eſt momenti. nã ſolutionis
exẽplolacceptilatio ſolet liberare.
Acceptilatio generalis refertur ad
omnia, niſi appareat eſſe ſenſum de
certis. BART.
V.
v1. IDEM libro quadragenſimoſe-
ptimo ad Sabinum.
Luribus ſtipulationib. factis,
ſi promiſſor ita accepto ro-
gaſſet, Quodego tibi promiſi, habéſ-
ne acceptumiſi quidẽ apparet quid
actum eſt:id ſolum per acceptila-
tionem ſublatum eſt P. Si non ap-
f Interrogationem. ſ.
interrogantis & inter-
rogati, vel inſpecta no-
uatione, qu ctiã ple-
rumque acceptilatio-
nem prcedit. AccvRs.
gNexu. quo vnus te-
netur, & alius tenet. &
ſic dicitur quilibet ab-
ſolui. ſie C. de iur. delib.l.
cum in antiquiorib. qui-
nimô a & creditor dici-
tur liberarvt ſupra de
exercitoria.l.j. S. non au-
tem. & de admi. tut. l.
quotiens. S. ſicut. Alij di-
cunt quod vterque de-
bebat: ſed non placet:
quia ſie eſſent du ac-
ceptilationes.
h OVpillum. I Placet.
quia conditio
eius nelior fit. Sed cõ
precedere debeat obli-
gatio acceptilationem,
nunquid obligatur?
Reſp. ſic, cõ fiat ob ſuú
commodum, vt acce-
ptilatio ſequatur. Io.
i Er procuratorem.)
Sine mãdato. ſpe-
ciaſi bfacto à creditore
vt liberet. idẽ dicit Az0
ſi generale cum libera,
niſi donet. arg. S. de prot
curatoribus. l. procurator
cui. Alij contrà perl. j.
eo. & per iuſiurandum.S.
tutor, ſed in ſeruoccre-
ditoris fallit: quia licèt
habeat mãdatu ſpecia-
le, non poteſt accepto
ferre:vt jeoell pen. Ecõ-
tra in procuratore de-
bitoris videtur idem ſi
habeat ſpeciale mãda-
tum, vt etiam ſine no
uatione poſſit acquire
re debitori liberationẽ
per acceptilationem:
vt hie, & hoc quando
precedit obligatio ver-
borum. ahàs promit-
tat, & per nouationem
liberet:vt dS.tutor.
JSine mandato poteſt.
Vt poſſit nouare. Cv.
ACerprilaris lon
poteſt. vt habeo
acceptûmque tuli ſi
Imperator intrauerit Italiam:vt j. de reg iur.,actus. Sed tacita:ſic vt
J.eod l.in diem. & l ſi ſub conditione. ACCVRS.
l JNdiem. JExemplô. bona ſimilitudo d: qu a ſi mihi ſoluiſtl quod dAcceptilatio.
debebas: volui autem te liberare ex die, non valet:quia ſtatim nis & iolutio-
es liberatus, ita & hic ſecundum quoſdam. Sed ſecundum t hoc vi-
detur valere habita die pro non appoſira:quod eſt falſum: vt j. de
a Liberari in-
terdum dicitur
creditor, licet
liberari pro-
prie dicatur
debitor.
3
bSpeciale mã-
datû in acce-
ptilatione per
alium facien-
da requiritur:
adde alios ca-
ſus quious ſpe-
ciale requiri-
tur in Gl. .ex-
cuſare. 75. ſupr.
de ercuſt. tut.
Adde Rebuf-
fum rubrie. de
elect. derog. in
verbe ſpe iale,
vbi 48. caſus
enumer at in
quibus requi-
ritur ſpeciale
mandatum.
c Seruus credi-
toris accepto
ferre non po-
teſt.
Generalia
verba libera-
tionis referun-
tur ad omnes
obligationes.
nis ſimilitudo.
e Acceptilatio,
diei adiectione
reg. iur. lactus vnde dic eſſe ſimile: quia neutra ſtatim liberat plaue vitiaturneque
adueniente die, ſolutio in diem facta liberabit: vt ſupra tit. jal ſub ſimpliciter vi-
conditione. Se l non acceptilatio:quia initium habuit vitioſum: vt tiatur diei ad-
d.l.actus, & eſt ratio:quia in ſolutione ſibi debitum habet. & facit iectio
ad hanc ſimilitudinem Inſt. quib modis tollitur oblig. S. item per acce-
ptilationem. & ſupra de lib. leg l. non ſolum.S.
tionis.Itẽ alia xex cauſa mutui. Itẽ aliax-ex caufa locationis.
Pluri usſtnulariobus, Casvs Promiſi rbix ex cauſa vendi-
t
omnes ſummæ
poſtea ſie à te rogo Titi habéſne accepti quol toi promiſivtrun
olutæ vel ſublatæ videantur? Et di
inguitur. nã ſi
apparet quod non remiſiſti niſi duas ſummasille tantum remiſſa
videntur. quod ſi apparere non poteſtomnes ſumma vidẽtur eſſe
remiſſa. ſed tu mihi acceptum tuliſti id quod debebam tibi ex
cauſa venditionis, ego autem à te rogaui quod tibi debebam ex
cauſa mutui: nihil valet acceptilatio penitus. lex ſequens ponit
verba quibus etiam poreſt fiert acceptilatio. FR. ACeVRS.
m Sublatum eſt.vt & jeod & vnoin princ. & l fin.
Q
Omne