DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.2603#0808
1577 De appellationibus, & relationibus. 1578
a Corrigat. vſus appellandi. id eſt appellatio, ſeu appellationis
iudex.
b 5
quem. S. j. & hoc caſu
princeps non dat dila-
tionem: vt C. de dilatl.
cum à nobis.
dJProuocari oportere.
a Appellari nõ Non dicas appellari àa
poteſt à literis
reſcripto
&
principis.
b Appellari nõ
poteſt à ſen-
tentia prinei-
pis.
e Appellari
poteſt à ſentẽ-
tia iudicis quã
fert, ſecundum
principis con-
ſilium ad rela-
tionem ipſius
iudicis factum.
* i ad cõmune
Thracum.
d Appellari
quodammodo
poſſe à literis
& reſcripto
principis quo
ſenſu dicatur,
Vide Alci. li.
diſpun. 2. ea.16.
* e.
id eſt. Si quis
per epiſtolam
non conſulue-
rit, ſimulque
nos illi quid-
piã reſcripſe-
rimus, omnib.
qui volent ad-
uerſus reſcrip-
tum prouocã-
di copia erit.
nam ſi qua
epiſtola com-
prehenſa ſunt,
vel falſa, vel
aliter ſe habe-
re docuerint,
nihil per nos
priudicij fa-
ctum eſſe pu-
tetur, qui ita
reſcripſimus,
quaſr ſcriptis
ad nos relata
aliter ſe ha-
buerint.
* d’vvett-
demv.
e Appellari à
ſententia prin-
cipis non po-
teſt.
f Appellari nõ
poteſt à ſentẽ-
tia eius qui iu-
dicat ſecundú
reſcriptu prin-
cipis.
poſſit à conſul-
tatione iudi-
cis: hoc eſt à
ſententia iudi-
cis, qua conſu-
lendum Impe-
ratorem pro-
nuncrat.
h Error iuris
in damno vi-
tando non no-
cet, niſi quid
ſtricto iure in-
troductum ſit.
? Vfucapione
ſtricto iure in-
troducta.
Confeſſio an
& quando no-
ceat.
literis in quibus men-
dacia ſunt inſerta:quia
iam ſunt approbata:vt
J. quando ap. ſit. l. fin.
quæ eſt contrà. nec à
reſcripto: licèt hoc vi-
deatur dicere. nõ enim
à b ſententia principis
appellatur: vt j.à quib.
ap. non licet. l.j. in princ.
Sed dic appellaric à
ſententia iudicis quam
fert ſecundûm conſi-
lu principis, quod cõ-
ſilium fuit ſecundu re-
lationẽ: & ſic quodam-
mode d appellatur cõ-
tra reſcriptum, & con-
tra literas conſultatio-
nis. & hec probantur
in Græco quod eſt hic:
Si ſcripſerit, &c. & ſic in-
telligi poteſt C.de appl.
ij. & in Authen in medi.
li. S. ſuper hoc. coll. viij.
Sed opp. quia ſicut e
non appellatur à ſen-
tentia principis, ita f
nec ab eius iudicis ſen-
tentia, quia iudicat ſe-
cundûm quod ipſe
mandat: vt in Auth.in
medio lit. S. j. coll. vii.
quæ eſt contrà. Sol-ibi
à princp. princeps au-
diuit cauſam, & reſcri-
pſit iudici:ſi ſie proba-
bitur tibi, ita iudices.
Sed hie iudex poſt cau-
ſam diſcuſſam cõſuluit
principem. Vl ibi ſe-
cundûm ius cenmune
reſcripſit: hic ctra tus
commune. Vel ic
princeps iudicauit.
e Ad ſententiam no-
ſtram. vetus lectio, Ab
enuntiatione, id eſt à
mendacij relatione
principi facta: vt hic
ſubiict.
f Non eſſe appellandi.
I0. & Azo dicunt abg
hac interlocutoria ap-
pellandú: vt j. quando
app. ſit. .jj in prin. & C.
Pronuntiat. ſcilicet quandoque....
c Aduerſus reſcriptum. quo reſpon, alieui iudici conſulenti ad
aliquaim quaſtionem de iure:non
dico de facto:vt S. de iud. leum
corrigat : licet nonnunquã benè
latas ſententias in peius refor-
met. neque enim vtique melius
pronuntiat , qui nouiſſimus ſen-
tentiam laturus eſt.
1. Queſitum eſt, an aduerſus
reſcriptum principis prouocari
poſſit: forte ſi præſes prouinciæ,
vel quis alius conſuluerit, & ad
cõſultationẽ eius fuerit reſcriptu.
Eſt enim quaſitum, an appel-
landi ius ſuperſit. Quid enim ſi
in conſulendo mentitus eſt? De
qua re extat reſcriptum Diui Pij.
pô ὸ otvôy * dv Spur, quo
oſtenditur prouocari oportered.
verba reſcripti ita ſe habent f:
E’av tdAn ri-
vdpe ie ic ôrTiv: iadpes vois
Oooévois bmua ci oc vnr
d opar. ai e cat,
d rd éat uuér, é d’ûu i9’
i õ v cva dog potey vaopévor,
s répus éo voit ypaiîiir, dve-
EAuôvc, 7*(id eſt) Si ſcripſe-
rit quiſquã ad nos, & illi aliquid
reſcripſerimus: volentibus ad ſen-
tentiam noſtramsprouocare per-
miſſum erit. Si enim docuerint
vel falſa, vel non ita ſe habere que
ſcripta ſunt, nihil à nobis videbi-
tur iudicatum prius quam contra
ſcriptum fuerit, quemadmodum
aliter res ſe habeat quam nobis
inſinuatum ſir.
2. JHuic conſequenter vide-
rur reſcriptum, à conſultatione
iudicis non eſſe appellandum,
ſi quis forte interlocutus fuit,
principem ſe conſultaturum, cûm
poſſit poreſt reſcripti prouocare.
Error in appellando iudicem maio-
rem vel parem, appellationem nõ vi-
tiat: ſecus ſi minorem appellauerit. h.
d. Primô ponit queſtionem. Secundo
ſolutionem. Tertio eam probat per re-
ſcriptum. Secunda ibi, & ſi quidem.
Tertia ibi, denique. BART.
de relatio. l. j. in fi qua ſunt contrà. & hic exponunt non eſſe ap
pellandum de neceſſitate: ſed poteſt ſi vult.2. Vel ſecundum alios
g Appellari an in illa jquando appel. ſit, ideo appellatur, quia iam erat lata ſenten-
-à conſul- tia hic ferenda: & in illa C. vocat refutatorias preces, non appella-
tionem, ſed contradictionem quæ fit contra conſultationem. Et
ſecundûm hoc hic nullo modo appellatur: & ſic ſecundûm hoc
ab interlocutoria non appellatur:quod dic: vt j. de appel recip. lj.
3. Vel tert ô contra interlocutoriam qua pronuntiat principem
conſulendum, non appellatur:ſicut nec ab aliis, vt hic. ſed à graua-
mine, quia inſerit mendacia, vel interloquitur inſerendo, poreſt
appellari:vt d.C ſic enim hic dicere videtur.
g Iudicem. ſcilicet ad maiorem.
h Vt minoremſminorem eo qui iudicauit: vt colligitur j.ea.l.
S.denique, &c. Vel dic verius fortè minorem eo qui iudicaturus
eſt. & fac. ſuprà de min. l. minor autem...
i Ei docebit. videtur quod non:quia in h damno vitando eriam
iuris error non debet obeſſe:vt S. de iur. & fact.igno l.eror. Sed ſpe-
ciale vt hic noceat error facti vel iuris: quia ad rigorem iuris con-
ſeruandum hoc ſtatuitur, vt in vſucapionel: vt not eod tit. l.iuris
igno Item ſie l eſt in confeſſione: vt S, de confeſil non fatetur.
E Nihil ei oberit, quia non alium, ſed magis plus: vt S. quem-
ff. Nouum.
admod ſeruamit. l ſi is cui in prine.
dent iudicem:vt jquis & à quo.l fin.
3. Si quis in appellatione er-
rauerit, vt puta cú alium appella-
re deberet, alium appellauerit: vi-
dendum an error ei nihil officit.
Et ſi quidem cum maiorem iudi-
cẽ S appellare deberet, ita errauit
vt minoremP appellet: error ei
nocebit! ſi verô maiorem iudicẽ
& ita multis conſtitutionibus
continetur. Denique cû quidam
iudicem ex reſcripto principis à
conſulibus accepiſſet, & præfectu
vrbi appellaſſet: errori eius ſub-
uentum eſt reſcripto diuor fra-
tru:cuius verba hc ſunt: Cú per
errorem factum dicas, vti à iudice
quẽ ex reſcripto noſtro! ab am-
pliſſimis conſulibus acceperas, ad
Iuniu Ruſticum amicum noſtrum
præfectum vrbi prouocares: con-
ſules ampliſſimi perinde co-
gnoſcant, atque ſi ad ipſos facta
eſſet prouocatio P. Si quis ergo
vel parem , vel maioremP iudi-
cẽ appellauerit, alium tamen pro
alio:in ea cauſa eſt, vt error ei non
noceat: ſed ſi minorem, nocebit.
Libellus appellatorius debet conti-
nere perſonam appellantis, perſonam
iudicis à quo appellatur, & ſententiã
à qua appellatur: perſonam verô eius
contra quam appellatur, de neceſſitate
non debet continere: & tempore ſen-
tentiæ poteſt quis ſolo verbo appella-
re, dicendo, Appello. hd cum l.ſeq. &
princ.leg ſeq BART.
4. JLibelli qui dantur appel-
latorij, ita ſunt concipiendi, vt
habeant ſcriptum & à quo dati
ſint, hoc eſt qui appellet: & aduer-
ſus quem l: & à qua ſententia?.
I1. MACER libro primo de Appellationibus.
SEd ſi apud acta t quis ap-
pellauerit, ſatis erit ſi dicat,
Appello.
decem dies hodie.
dicatur: vt ib.
tions.
ret. l. ij.
prouocauit, error ei nihil oberité;
latur ab interlocutoria, quod eſt quandoque, ſit appellandum in
ſcriptis die ſeq. reſpon. non puto: cûm nec d ſententietur in ſcri-
ptis ex neceſſitate:quod ſecus eſt in definitiua. C. de ſent ex breuis. pra, de off. pre
EEE ;
l Et reſcripto noſtro. mandauit enim princeps conſulibus: vt
m Conſules. ad hos fuit appellandumvt jquis & à quo.l, fin.
infrà eod l Imperatores, iy eepr & idet ſi d quis & à quolfin&
ad Imperatorem appel-
laſſet: vtj. cod l. Impe-
ratores. in princ. Sed nõ-
ne a conſul eſt maior,
quia ſuperilluſtris, &
præfectus illuſtris tã-
tum? vt in Auth. vt cum
de appel . illud coll vii.
& vt ab illuſtri, & qui
ſup-eã dig.S. j collat v &
in Auth. conſtit. qua de
dig. coll. vj. Ad hoc die
quod conſul maior eſt
quoad dignitatem: nõ
quoad adminiſtratio-
nem:quia l non habet
niſi voluntariam iuriſ-
dictionem: vt colligi-
tur S.de offic. conſulis.l.j.
quod non placet, quia
imô habet etiam con-
tentioſam:vtS. de arbi.
Liijin fi & l.ſeq Alij di-
cunt quod hic dicit de
illis conſulibus qui di-
gnitatem habent, non
adminiſtrationem: arg.
dl. de arbitr. Vel dic ſci-
licet minorem: ſcilicet
co qui iudicauit.
n Prouocatio non er-
go opus eſt noua ap-
pellatione.
oVel parem. parem
vel maiorem accipe:vt
S. dixi. Item fa. J. li &
de appell. reci. li cuius.
& de cenſi. l forma S.fin.
Sed arg. contrà S de iur.
omiu. l ſi per errorem. &
de aqua pluu. arcenl ſed
hoc.
p Vel maiorem. ordi-
narium tamẽ, vel quaſi
ordin. vt delegatum à
principe. Quid ergo
eſt quod dicitur non
debere appellari niſi ad
delegantem, nec etiam
ad Imperatorem: vt j.
eod. l. Imperatores? Reſp.
verum eſt vt ipſe co-
gnoſcat.
Libelli qui dantur.
aliàs appellatorij: & ita
planum eſt: vt ſubau-
dias dantur, ſcilicet iu-
dici. ſed in lib. Al. eſt
appellationis: & tunc
dic ſcilicet faciendæ.
& dic dantur iudici à
quo appellatur, ſi fieri
oteſt: aliàs ei ad
quem appellatur: vt quando app. ſit. lj.S. dies. & S. ſi quis. & intra
r Aduerſus quem. ſcilicet iudicem. nec enim ei nocet ſi non di-
cat in libello appellationis aduerſus quen aduerſarium: vt infrà
l.iijin princ. vel dic, eſt dicendum, vt hic: non tamen nocet ſi non
ſA qua ſententia. puta quam tulit contra me de tali re ad
quod infrà de libell. dim. ij. reſpon. & eſt addendum, apoſtolos
peto, & inſtanter, ſecundûm quoſdam, vt infrà de libell. dSententia in-
dimiſſ. S. fin. ſed forte non eſt opus poni in libello appella-
t Seid ſs pual aed Quil ſ iudee ſurrereraat, vileur in ſeri-
ptis appellandum: arg. ſuprà de in integ. reſti. l diuus. Sed ibi
contra ius commune volebat admitti. vnde hic poreſt dici, tota ſcriptis licet
ea die, dummodô ſit iudex: ibidem in eadem iudicij figura poſ- nõ in hoc caſu,
ſit viua voce appellari-cæterûm ſequenti die in ſcriptis: vt hic,
infra l.à ſententia.S. fi.& arg. Ceod. l. litigatoribus Sed an cum appel-
&
aScio
a Conſul an
maior Præfe-
cto vrbi.
b Conſules nõ
modo volûta-
riam, ſed & cõ-
tentioſam iu-
riſdictionem
habuere.
e Appellatio
acta ad mais
rẽ, omiſſo me-
dio, valet. non
tamen vt cum
effectu deuol-
uatur cognitio
ad ipsú maio-
rem de quo v.
Baldum deciſ-
455.
* vulg. additur
quis ipſo die
viua voce ap.
terlocutoria
precise in ſcri-
ptis non feren-
da, vt hic. Imà
ferenda eſt in
& ita hanc
gloſſam inter-
pretatur Bart.
in l. nec quid-
quam. S. vbi ſu-
co
a Corrigat. vſus appellandi. id eſt appellatio, ſeu appellationis
iudex.
b 5
quem. S. j. & hoc caſu
princeps non dat dila-
tionem: vt C. de dilatl.
cum à nobis.
dJProuocari oportere.
a Appellari nõ Non dicas appellari àa
poteſt à literis
reſcripto
&
principis.
b Appellari nõ
poteſt à ſen-
tentia prinei-
pis.
e Appellari
poteſt à ſentẽ-
tia iudicis quã
fert, ſecundum
principis con-
ſilium ad rela-
tionem ipſius
iudicis factum.
* i ad cõmune
Thracum.
d Appellari
quodammodo
poſſe à literis
& reſcripto
principis quo
ſenſu dicatur,
Vide Alci. li.
diſpun. 2. ea.16.
* e.
id eſt. Si quis
per epiſtolam
non conſulue-
rit, ſimulque
nos illi quid-
piã reſcripſe-
rimus, omnib.
qui volent ad-
uerſus reſcrip-
tum prouocã-
di copia erit.
nam ſi qua
epiſtola com-
prehenſa ſunt,
vel falſa, vel
aliter ſe habe-
re docuerint,
nihil per nos
priudicij fa-
ctum eſſe pu-
tetur, qui ita
reſcripſimus,
quaſr ſcriptis
ad nos relata
aliter ſe ha-
buerint.
* d’vvett-
demv.
e Appellari à
ſententia prin-
cipis non po-
teſt.
f Appellari nõ
poteſt à ſentẽ-
tia eius qui iu-
dicat ſecundú
reſcriptu prin-
cipis.
poſſit à conſul-
tatione iudi-
cis: hoc eſt à
ſententia iudi-
cis, qua conſu-
lendum Impe-
ratorem pro-
nuncrat.
h Error iuris
in damno vi-
tando non no-
cet, niſi quid
ſtricto iure in-
troductum ſit.
? Vfucapione
ſtricto iure in-
troducta.
Confeſſio an
& quando no-
ceat.
literis in quibus men-
dacia ſunt inſerta:quia
iam ſunt approbata:vt
J. quando ap. ſit. l. fin.
quæ eſt contrà. nec à
reſcripto: licèt hoc vi-
deatur dicere. nõ enim
à b ſententia principis
appellatur: vt j.à quib.
ap. non licet. l.j. in princ.
Sed dic appellaric à
ſententia iudicis quam
fert ſecundûm conſi-
lu principis, quod cõ-
ſilium fuit ſecundu re-
lationẽ: & ſic quodam-
mode d appellatur cõ-
tra reſcriptum, & con-
tra literas conſultatio-
nis. & hec probantur
in Græco quod eſt hic:
Si ſcripſerit, &c. & ſic in-
telligi poteſt C.de appl.
ij. & in Authen in medi.
li. S. ſuper hoc. coll. viij.
Sed opp. quia ſicut e
non appellatur à ſen-
tentia principis, ita f
nec ab eius iudicis ſen-
tentia, quia iudicat ſe-
cundûm quod ipſe
mandat: vt in Auth.in
medio lit. S. j. coll. vii.
quæ eſt contrà. Sol-ibi
à princp. princeps au-
diuit cauſam, & reſcri-
pſit iudici:ſi ſie proba-
bitur tibi, ita iudices.
Sed hie iudex poſt cau-
ſam diſcuſſam cõſuluit
principem. Vl ibi ſe-
cundûm ius cenmune
reſcripſit: hic ctra tus
commune. Vel ic
princeps iudicauit.
e Ad ſententiam no-
ſtram. vetus lectio, Ab
enuntiatione, id eſt à
mendacij relatione
principi facta: vt hic
ſubiict.
f Non eſſe appellandi.
I0. & Azo dicunt abg
hac interlocutoria ap-
pellandú: vt j. quando
app. ſit. .jj in prin. & C.
Pronuntiat. ſcilicet quandoque....
c Aduerſus reſcriptum. quo reſpon, alieui iudici conſulenti ad
aliquaim quaſtionem de iure:non
dico de facto:vt S. de iud. leum
corrigat : licet nonnunquã benè
latas ſententias in peius refor-
met. neque enim vtique melius
pronuntiat , qui nouiſſimus ſen-
tentiam laturus eſt.
1. Queſitum eſt, an aduerſus
reſcriptum principis prouocari
poſſit: forte ſi præſes prouinciæ,
vel quis alius conſuluerit, & ad
cõſultationẽ eius fuerit reſcriptu.
Eſt enim quaſitum, an appel-
landi ius ſuperſit. Quid enim ſi
in conſulendo mentitus eſt? De
qua re extat reſcriptum Diui Pij.
pô ὸ otvôy * dv Spur, quo
oſtenditur prouocari oportered.
verba reſcripti ita ſe habent f:
E’av tdAn ri-
vdpe ie ic ôrTiv: iadpes vois
Oooévois bmua ci oc vnr
d opar. ai e cat,
d rd éat uuér, é d’ûu i9’
i õ v cva dog potey vaopévor,
s répus éo voit ypaiîiir, dve-
EAuôvc, 7*(id eſt) Si ſcripſe-
rit quiſquã ad nos, & illi aliquid
reſcripſerimus: volentibus ad ſen-
tentiam noſtramsprouocare per-
miſſum erit. Si enim docuerint
vel falſa, vel non ita ſe habere que
ſcripta ſunt, nihil à nobis videbi-
tur iudicatum prius quam contra
ſcriptum fuerit, quemadmodum
aliter res ſe habeat quam nobis
inſinuatum ſir.
2. JHuic conſequenter vide-
rur reſcriptum, à conſultatione
iudicis non eſſe appellandum,
ſi quis forte interlocutus fuit,
principem ſe conſultaturum, cûm
poſſit poreſt reſcripti prouocare.
Error in appellando iudicem maio-
rem vel parem, appellationem nõ vi-
tiat: ſecus ſi minorem appellauerit. h.
d. Primô ponit queſtionem. Secundo
ſolutionem. Tertio eam probat per re-
ſcriptum. Secunda ibi, & ſi quidem.
Tertia ibi, denique. BART.
de relatio. l. j. in fi qua ſunt contrà. & hic exponunt non eſſe ap
pellandum de neceſſitate: ſed poteſt ſi vult.2. Vel ſecundum alios
g Appellari an in illa jquando appel. ſit, ideo appellatur, quia iam erat lata ſenten-
-à conſul- tia hic ferenda: & in illa C. vocat refutatorias preces, non appella-
tionem, ſed contradictionem quæ fit contra conſultationem. Et
ſecundûm hoc hic nullo modo appellatur: & ſic ſecundûm hoc
ab interlocutoria non appellatur:quod dic: vt j. de appel recip. lj.
3. Vel tert ô contra interlocutoriam qua pronuntiat principem
conſulendum, non appellatur:ſicut nec ab aliis, vt hic. ſed à graua-
mine, quia inſerit mendacia, vel interloquitur inſerendo, poreſt
appellari:vt d.C ſic enim hic dicere videtur.
g Iudicem. ſcilicet ad maiorem.
h Vt minoremſminorem eo qui iudicauit: vt colligitur j.ea.l.
S.denique, &c. Vel dic verius fortè minorem eo qui iudicaturus
eſt. & fac. ſuprà de min. l. minor autem...
i Ei docebit. videtur quod non:quia in h damno vitando eriam
iuris error non debet obeſſe:vt S. de iur. & fact.igno l.eror. Sed ſpe-
ciale vt hic noceat error facti vel iuris: quia ad rigorem iuris con-
ſeruandum hoc ſtatuitur, vt in vſucapionel: vt not eod tit. l.iuris
igno Item ſie l eſt in confeſſione: vt S, de confeſil non fatetur.
E Nihil ei oberit, quia non alium, ſed magis plus: vt S. quem-
ff. Nouum.
admod ſeruamit. l ſi is cui in prine.
dent iudicem:vt jquis & à quo.l fin.
3. Si quis in appellatione er-
rauerit, vt puta cú alium appella-
re deberet, alium appellauerit: vi-
dendum an error ei nihil officit.
Et ſi quidem cum maiorem iudi-
cẽ S appellare deberet, ita errauit
vt minoremP appellet: error ei
nocebit! ſi verô maiorem iudicẽ
& ita multis conſtitutionibus
continetur. Denique cû quidam
iudicem ex reſcripto principis à
conſulibus accepiſſet, & præfectu
vrbi appellaſſet: errori eius ſub-
uentum eſt reſcripto diuor fra-
tru:cuius verba hc ſunt: Cú per
errorem factum dicas, vti à iudice
quẽ ex reſcripto noſtro! ab am-
pliſſimis conſulibus acceperas, ad
Iuniu Ruſticum amicum noſtrum
præfectum vrbi prouocares: con-
ſules ampliſſimi perinde co-
gnoſcant, atque ſi ad ipſos facta
eſſet prouocatio P. Si quis ergo
vel parem , vel maioremP iudi-
cẽ appellauerit, alium tamen pro
alio:in ea cauſa eſt, vt error ei non
noceat: ſed ſi minorem, nocebit.
Libellus appellatorius debet conti-
nere perſonam appellantis, perſonam
iudicis à quo appellatur, & ſententiã
à qua appellatur: perſonam verô eius
contra quam appellatur, de neceſſitate
non debet continere: & tempore ſen-
tentiæ poteſt quis ſolo verbo appella-
re, dicendo, Appello. hd cum l.ſeq. &
princ.leg ſeq BART.
4. JLibelli qui dantur appel-
latorij, ita ſunt concipiendi, vt
habeant ſcriptum & à quo dati
ſint, hoc eſt qui appellet: & aduer-
ſus quem l: & à qua ſententia?.
I1. MACER libro primo de Appellationibus.
SEd ſi apud acta t quis ap-
pellauerit, ſatis erit ſi dicat,
Appello.
decem dies hodie.
dicatur: vt ib.
tions.
ret. l. ij.
prouocauit, error ei nihil oberité;
latur ab interlocutoria, quod eſt quandoque, ſit appellandum in
ſcriptis die ſeq. reſpon. non puto: cûm nec d ſententietur in ſcri-
ptis ex neceſſitate:quod ſecus eſt in definitiua. C. de ſent ex breuis. pra, de off. pre
EEE ;
l Et reſcripto noſtro. mandauit enim princeps conſulibus: vt
m Conſules. ad hos fuit appellandumvt jquis & à quo.l, fin.
infrà eod l Imperatores, iy eepr & idet ſi d quis & à quolfin&
ad Imperatorem appel-
laſſet: vtj. cod l. Impe-
ratores. in princ. Sed nõ-
ne a conſul eſt maior,
quia ſuperilluſtris, &
præfectus illuſtris tã-
tum? vt in Auth. vt cum
de appel . illud coll vii.
& vt ab illuſtri, & qui
ſup-eã dig.S. j collat v &
in Auth. conſtit. qua de
dig. coll. vj. Ad hoc die
quod conſul maior eſt
quoad dignitatem: nõ
quoad adminiſtratio-
nem:quia l non habet
niſi voluntariam iuriſ-
dictionem: vt colligi-
tur S.de offic. conſulis.l.j.
quod non placet, quia
imô habet etiam con-
tentioſam:vtS. de arbi.
Liijin fi & l.ſeq Alij di-
cunt quod hic dicit de
illis conſulibus qui di-
gnitatem habent, non
adminiſtrationem: arg.
dl. de arbitr. Vel dic ſci-
licet minorem: ſcilicet
co qui iudicauit.
n Prouocatio non er-
go opus eſt noua ap-
pellatione.
oVel parem. parem
vel maiorem accipe:vt
S. dixi. Item fa. J. li &
de appell. reci. li cuius.
& de cenſi. l forma S.fin.
Sed arg. contrà S de iur.
omiu. l ſi per errorem. &
de aqua pluu. arcenl ſed
hoc.
p Vel maiorem. ordi-
narium tamẽ, vel quaſi
ordin. vt delegatum à
principe. Quid ergo
eſt quod dicitur non
debere appellari niſi ad
delegantem, nec etiam
ad Imperatorem: vt j.
eod. l. Imperatores? Reſp.
verum eſt vt ipſe co-
gnoſcat.
Libelli qui dantur.
aliàs appellatorij: & ita
planum eſt: vt ſubau-
dias dantur, ſcilicet iu-
dici. ſed in lib. Al. eſt
appellationis: & tunc
dic ſcilicet faciendæ.
& dic dantur iudici à
quo appellatur, ſi fieri
oteſt: aliàs ei ad
quem appellatur: vt quando app. ſit. lj.S. dies. & S. ſi quis. & intra
r Aduerſus quem. ſcilicet iudicem. nec enim ei nocet ſi non di-
cat in libello appellationis aduerſus quen aduerſarium: vt infrà
l.iijin princ. vel dic, eſt dicendum, vt hic: non tamen nocet ſi non
ſA qua ſententia. puta quam tulit contra me de tali re ad
quod infrà de libell. dim. ij. reſpon. & eſt addendum, apoſtolos
peto, & inſtanter, ſecundûm quoſdam, vt infrà de libell. dSententia in-
dimiſſ. S. fin. ſed forte non eſt opus poni in libello appella-
t Seid ſs pual aed Quil ſ iudee ſurrereraat, vileur in ſeri-
ptis appellandum: arg. ſuprà de in integ. reſti. l diuus. Sed ibi
contra ius commune volebat admitti. vnde hic poreſt dici, tota ſcriptis licet
ea die, dummodô ſit iudex: ibidem in eadem iudicij figura poſ- nõ in hoc caſu,
ſit viua voce appellari-cæterûm ſequenti die in ſcriptis: vt hic,
infra l.à ſententia.S. fi.& arg. Ceod. l. litigatoribus Sed an cum appel-
&
aScio
a Conſul an
maior Præfe-
cto vrbi.
b Conſules nõ
modo volûta-
riam, ſed & cõ-
tentioſam iu-
riſdictionem
habuere.
e Appellatio
acta ad mais
rẽ, omiſſo me-
dio, valet. non
tamen vt cum
effectu deuol-
uatur cognitio
ad ipsú maio-
rem de quo v.
Baldum deciſ-
455.
* vulg. additur
quis ipſo die
viua voce ap.
terlocutoria
precise in ſcri-
ptis non feren-
da, vt hic. Imà
ferenda eſt in
& ita hanc
gloſſam inter-
pretatur Bart.
in l. nec quid-
quam. S. vbi ſu-
co