Universitätsbibliothek HeidelbergUniversitätsbibliothek Heidelberg
Metadaten

Mander, Carel van; Floerke, Hanns [Transl.]
Das Leben der niederländischen und deutschen Maler (Band 2) — München, 1906

DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.7516#0135
Overview
Facsimile
0.5
1 cm
facsimile
Scroll
OCR fulltext
134 Het leven van Bartholomaus Sprangher, uytnemcnde Schilder

en alle dingen veerdich, en seyde hem, hy soude daer op
maecken eenige Historie van devotien. Sprangher, die
noyt hadde Historie gheschildert, noch ghecopieert, vondt
hem seer verleghen, hem ghelatende, niet te verstaen, ghelijck
hy oock de Fransche spraeck qualijck verstont, waerom den
Meester een kist ontsloot, en langhder uyt dry Printen, seg-
ghende: Maeckt een van dese Historien, doch uyt uwen
gheest, en gaende uyt den winckel liet hem daer alleen.
Sprangher schromende sach rontom en siende eenighe
Penneelen van den Meester gheschilderdt die seer siecht
waren, begon moedt grijpen, makende een ordinantie op blaeu
papier met kole en crijdt, nae zijn ghewente, wesende een
verrijsnis Christi, met den Graf-wachters daer by, begon
te dootverwen: en alsoo de daghen langh waren, liep niet
lang aen, oft ten was opghedaen, tot groot beweghen van
den Meester, welcken (als gheseydt is) was swack in de
Const. En alsoo eenighe Nederlantsche Schilders quamen
sien, begonden dit so seer onmatich te prijsen, dat den
Sprangher hem selven begon in zynen moet te verheffen,
en hem van latendunckenheydt ghekittelt voelende, doe hy
noch dry oft vier Penneelen gheschildert hadde, wouw niet
langher daer blijven, maer vertrecken nae Lions, met 't ghe-
selschap daer hy mede ghecomen was: Oorsaeck was, dat
hy hem vondt in achtinge en weerden ghehouden boven
Schilders die ouder waren als hy, en dat hem den Meester
wouw al door te wercken geven, soo maeckte hy zyn gis-
singhe, dat hem over al sulcks soude gheschieden, nam zyn
afscheydt van den Meester, hem bereydende tot de reys na
Lions: Maer alsoo hy hem een weynich qualijck bevoelde
liet hem een Ader openen en laten in den slincken erm,
sonder met yemandts raedt te leven, en is soo met zijn ghe-
selschap ghegaen in't Kaetspel, en benderende ghebruyckte
alst te pas quam oock den slincken ghelaten erm, den
welcken door 't vermoeyen werdt heel gheswollen, en vierich
ontsteken, dat hem van de pijne een swaer Cortse quam
'tovervallen, soo dat het met den erm versehenen stondt
 
Annotationen