DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.23231#0212
Aneks.
Słowo wstępne
Gabinet wzorów gipsowych Muzeum Sztuk Pięk-
nych Uniwersytetu Królewsko-Warszawskiego
Prezentowane w niniejszym tomie uwagi i rozważania o odlewach
gipsowych, nazywanych w XVIII i XIX wieku „wzorami gipso-
wymi", uzupełniamy dokumentem szczególnej wagi. Jest nim frag-
ment trzytomowej publikacji Józefa Bielińskiego, poświęconej Uni-
wersytetowi Warszawskiemu w latach 1808/1816-1831. W oparciu
o nieistniejące już archiwalia, spalone w czasie II wojny świato-
wej, Bieliński usystematyzował wszystkie obiekty odlane z gipsu,
jakie znajdowały się w zbiorach Uniwersytetu. Dzięki niemu wia-
domo też o rozmaitych faktach z dziejów tego imponującego
zbioru, będącego przysłowiowym oczkiem w głowie władz uczelni,
a następnie przez całe dziesięciolecia, po jej zamknięciu w wyniku
represji po powstaniu listopadowym, niezwykle cenną pamiątką po
niej i po królu Stanisławie Auguście. Odlewy gipsowe wraz z obra-
zami z uniwersyteckiego Muzeum Sztuk Pięknych stały się niejako
fundamentem Muzeum Sztuk Pięknych utworzonego w 1862 roku,
które pełniło rolę Muzeum Narodowego; stało się nim oficjalnie
w 1916 roku.
Józef Bieliński (1848-1926) był, jak bardzo wielu Polaków
w tamtym czasie - m.in. Józef Mianowski i Józef Brudziński
- lekarzem w armii rosyjskiej. Przez całe lata Bieliński stacjonował
w Wilnie, czego efektem była obszerna monografia tamtejszego
Uniwersytetu, opublikowana w 1900 roku. W kolejnych latach
poświęcił się badaniu dziejów pierwszego Uniwersytetu War-
szawskiego; ich wynik ogłosił w latach 1907-1912. Lektura nawet
Słowo wstępne
Gabinet wzorów gipsowych Muzeum Sztuk Pięk-
nych Uniwersytetu Królewsko-Warszawskiego
Prezentowane w niniejszym tomie uwagi i rozważania o odlewach
gipsowych, nazywanych w XVIII i XIX wieku „wzorami gipso-
wymi", uzupełniamy dokumentem szczególnej wagi. Jest nim frag-
ment trzytomowej publikacji Józefa Bielińskiego, poświęconej Uni-
wersytetowi Warszawskiemu w latach 1808/1816-1831. W oparciu
o nieistniejące już archiwalia, spalone w czasie II wojny świato-
wej, Bieliński usystematyzował wszystkie obiekty odlane z gipsu,
jakie znajdowały się w zbiorach Uniwersytetu. Dzięki niemu wia-
domo też o rozmaitych faktach z dziejów tego imponującego
zbioru, będącego przysłowiowym oczkiem w głowie władz uczelni,
a następnie przez całe dziesięciolecia, po jej zamknięciu w wyniku
represji po powstaniu listopadowym, niezwykle cenną pamiątką po
niej i po królu Stanisławie Auguście. Odlewy gipsowe wraz z obra-
zami z uniwersyteckiego Muzeum Sztuk Pięknych stały się niejako
fundamentem Muzeum Sztuk Pięknych utworzonego w 1862 roku,
które pełniło rolę Muzeum Narodowego; stało się nim oficjalnie
w 1916 roku.
Józef Bieliński (1848-1926) był, jak bardzo wielu Polaków
w tamtym czasie - m.in. Józef Mianowski i Józef Brudziński
- lekarzem w armii rosyjskiej. Przez całe lata Bieliński stacjonował
w Wilnie, czego efektem była obszerna monografia tamtejszego
Uniwersytetu, opublikowana w 1900 roku. W kolejnych latach
poświęcił się badaniu dziejów pierwszego Uniwersytetu War-
szawskiego; ich wynik ogłosił w latach 1907-1912. Lektura nawet