DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.17217#0243
■HSHE
Die Volckamersche Gedachtnisstiftung des Veit Stoss
±
Epitafium Paula Volckamera dluta Wita Stwosza. Program ikonograficzny
i kompozycja w konteks'cie liturgicznym i historycznym
Pierwszym dziełem wykonanym przez Wita Stwosza w Norymberdze po wieloletniej dziaialności w Krakowie było
epitafium z roku 1499, które Paul Volckamer ufundował dla siebie i swojej rodziny. Referat koncentruje się na funkcji
i znaczeniu tworzących te fundację trzech płaskorzeźb pasyjnych oraz związanych z nimi dwóch drewnianych rzeźb.
Dzieto stanowi część większej grupy zamówień Paula Volckamera przeznaczonych dla norymberskiego kościota św.
Sebalda. Do tego zespotu należały również tkaniny, rzeźby (Grupa Nawiedzenia, około 1450) oraz obrazy tablicowe
(cztery epitafia o wysokości 205 cm), co dotąd było całkowicie pomijane. W referacie wyjaśniona została funkcja
tych dzieł, a konkretnie ich związek z ufundowanym przez Volckamera Naboźeństwem Trwogi Chrystusa. Liturgia
ta w ówczesnych tekstach została niezwykle szczegótowo opisana. Kompozycje płaskorzeźb są doskonale wpisa-
ne w ich przestrzenno-liturgiczny kontekst. Na fakt ten nie zwracano dotychczas uwag - dzieta omawiane były
bez związku z ich otoczeniem. W referacie odtworzono kontekst, w którym tworzył Wit Stwosz, który z ogromną
wrażliwością wkomponował swój projekt w istniejącą architekturę. Ponadto wyraźne stają się motywy, jakimi
kierował się Paul Volckamer. Jednym z gtównych powodów fundacji była chęć konkurowania z działaniami funda-
cyjnymi innej rodziny patrycjuszy - Behaimów.
241
Die Volckamersche Gedachtnisstiftung des Veit Stoss
±
Epitafium Paula Volckamera dluta Wita Stwosza. Program ikonograficzny
i kompozycja w konteks'cie liturgicznym i historycznym
Pierwszym dziełem wykonanym przez Wita Stwosza w Norymberdze po wieloletniej dziaialności w Krakowie było
epitafium z roku 1499, które Paul Volckamer ufundował dla siebie i swojej rodziny. Referat koncentruje się na funkcji
i znaczeniu tworzących te fundację trzech płaskorzeźb pasyjnych oraz związanych z nimi dwóch drewnianych rzeźb.
Dzieto stanowi część większej grupy zamówień Paula Volckamera przeznaczonych dla norymberskiego kościota św.
Sebalda. Do tego zespotu należały również tkaniny, rzeźby (Grupa Nawiedzenia, około 1450) oraz obrazy tablicowe
(cztery epitafia o wysokości 205 cm), co dotąd było całkowicie pomijane. W referacie wyjaśniona została funkcja
tych dzieł, a konkretnie ich związek z ufundowanym przez Volckamera Naboźeństwem Trwogi Chrystusa. Liturgia
ta w ówczesnych tekstach została niezwykle szczegótowo opisana. Kompozycje płaskorzeźb są doskonale wpisa-
ne w ich przestrzenno-liturgiczny kontekst. Na fakt ten nie zwracano dotychczas uwag - dzieta omawiane były
bez związku z ich otoczeniem. W referacie odtworzono kontekst, w którym tworzył Wit Stwosz, który z ogromną
wrażliwością wkomponował swój projekt w istniejącą architekturę. Ponadto wyraźne stają się motywy, jakimi
kierował się Paul Volckamer. Jednym z gtównych powodów fundacji była chęć konkurowania z działaniami funda-
cyjnymi innej rodziny patrycjuszy - Behaimów.
241