DOI issue:
Heft 4
DOI article:Dzieje studiów neofilologicznycg na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim
DOI article:Gaczoł, Jan: Zarys dziejów filologii angielskiej na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.29201#0534
42
JAN GACZOŁ
oraz specjalizacje, np. edytorsko-tłumaczeniowa, zostały zniesione przed
r. 1954. Do tej daty 51 osób zdobyło dyplom I stopnia, a 15 otrzymało
stopień magistra. Dodajmy jeszcze, że kursy wakacyjne zaczęły funkcjo-
nować w r. 1948; mniej więcej w tym samym czasie zaczęło rozwijać
swoją działalność Koło Naukowe Anglistów.
Lata 1954—1962 to okres pełnego rozkwitu filologii angielskiej. Trud-
ności personalne należą do przeszłości — doc. P. Mroczkowski dysponuje
dobrze już wyszkoloną i stałą kadrą pomocniczą: dwie absolwentki UJ
(I. Przemęcka i I. Kałuża) oraz czworo własnych uczniów (H. Biedrzycka,
A. Szala, I. Janicka i W. Świeczkowski). Jedyne cienie na początku tego
okresu — brak kontaktów ze światem anglosaskim, tak niezbędnych dla
praktyki języka, jak i dla pracy badawczej, gwałtowny spadek liczby
studentów I roku, już zapoczątkowany pod koniec poprzedniego okresu
(1954 — 9, 1955 — 4) — zniknąpor. 1956. Szczytem są lata 1956 — 1959.
Dzięki nowej atmosferze wytworzonej w kraju cały zespół katedry
(7 osób) korzysta z kursu organizowanego pod egidą British Council
w Oxfordzie latem 1957 r., zaś studenci z Oxfordu po raz pierwszy biorą
udział w wakacyjnym kursie językowym dla studentów filologii angiel-
skiej KUL w Krynicy. Kierownik katedry, korzystając z całorocznego
pobytu w Wielkiej Brytanii, stara się skutecznie o stypendia zagraniczne
dla swoich współpracowników. I tak więc wyjadą oni wszyscy, z wy-
jątkiem 1. Przemęckiej, na półtora- lub dwuroczne studia — w styczniu
1957 r. I. Janicka do Oxfordu, gdzie będzie pisała pracę doktorską pod
kierunkiem prof. Miss Lea, a wkrótce po niej W. Świeczkowski udaje
się do Harvard University w Stanach Zjednoczonych, skąd wróci z ty-
tułem Philosophy Doctor z dziedziny językoznawstwa, które studiował
u prof. Jakobsona. Przebywających za granicą pracowników sekcji zastę-
pują w Lublinie Anglicy: Mary Stephen i John Adlard, a obowiązki
kierownika zakładu spełnia adiunkt H. Biedrzycka. W drugiej turze
A. Szala otrzymuje roczne stypendium Fundacji Kościuszkowskiej, dzięki
któremu zdobywa stopień Master of Arts Uniwersytetu Columbia; jej
znajomość języka, postawa i osiągnięcia wzbudziły ogólne uznanie, o czym
świadczą pochlebne listy prezesa fundacji A. Mierzwy do kierownika
zakładu. W tym samym czasie H. Biedrzycka i 1. Kałuża studiują w
Wielkiej Brytanii, zbierając materiały do pracy doktorskiej.
Przebywając za granicą doc. P. Mroczkowski wykazał wiele troski
o dobro sekcji. Nie tylko bowiem uzyskał stypendia dla niemal całego
zespołu oraz starał się wzbudzić zainteresowanie społeczeństwa bry-
tyjskiego potrzebami zakładu, głównie biblioteki, lecz także sprowadził
trzech młodych absolwentów tamtejszych umwersytetów — M. Irwin
JAN GACZOŁ
oraz specjalizacje, np. edytorsko-tłumaczeniowa, zostały zniesione przed
r. 1954. Do tej daty 51 osób zdobyło dyplom I stopnia, a 15 otrzymało
stopień magistra. Dodajmy jeszcze, że kursy wakacyjne zaczęły funkcjo-
nować w r. 1948; mniej więcej w tym samym czasie zaczęło rozwijać
swoją działalność Koło Naukowe Anglistów.
Lata 1954—1962 to okres pełnego rozkwitu filologii angielskiej. Trud-
ności personalne należą do przeszłości — doc. P. Mroczkowski dysponuje
dobrze już wyszkoloną i stałą kadrą pomocniczą: dwie absolwentki UJ
(I. Przemęcka i I. Kałuża) oraz czworo własnych uczniów (H. Biedrzycka,
A. Szala, I. Janicka i W. Świeczkowski). Jedyne cienie na początku tego
okresu — brak kontaktów ze światem anglosaskim, tak niezbędnych dla
praktyki języka, jak i dla pracy badawczej, gwałtowny spadek liczby
studentów I roku, już zapoczątkowany pod koniec poprzedniego okresu
(1954 — 9, 1955 — 4) — zniknąpor. 1956. Szczytem są lata 1956 — 1959.
Dzięki nowej atmosferze wytworzonej w kraju cały zespół katedry
(7 osób) korzysta z kursu organizowanego pod egidą British Council
w Oxfordzie latem 1957 r., zaś studenci z Oxfordu po raz pierwszy biorą
udział w wakacyjnym kursie językowym dla studentów filologii angiel-
skiej KUL w Krynicy. Kierownik katedry, korzystając z całorocznego
pobytu w Wielkiej Brytanii, stara się skutecznie o stypendia zagraniczne
dla swoich współpracowników. I tak więc wyjadą oni wszyscy, z wy-
jątkiem 1. Przemęckiej, na półtora- lub dwuroczne studia — w styczniu
1957 r. I. Janicka do Oxfordu, gdzie będzie pisała pracę doktorską pod
kierunkiem prof. Miss Lea, a wkrótce po niej W. Świeczkowski udaje
się do Harvard University w Stanach Zjednoczonych, skąd wróci z ty-
tułem Philosophy Doctor z dziedziny językoznawstwa, które studiował
u prof. Jakobsona. Przebywających za granicą pracowników sekcji zastę-
pują w Lublinie Anglicy: Mary Stephen i John Adlard, a obowiązki
kierownika zakładu spełnia adiunkt H. Biedrzycka. W drugiej turze
A. Szala otrzymuje roczne stypendium Fundacji Kościuszkowskiej, dzięki
któremu zdobywa stopień Master of Arts Uniwersytetu Columbia; jej
znajomość języka, postawa i osiągnięcia wzbudziły ogólne uznanie, o czym
świadczą pochlebne listy prezesa fundacji A. Mierzwy do kierownika
zakładu. W tym samym czasie H. Biedrzycka i 1. Kałuża studiują w
Wielkiej Brytanii, zbierając materiały do pracy doktorskiej.
Przebywając za granicą doc. P. Mroczkowski wykazał wiele troski
o dobro sekcji. Nie tylko bowiem uzyskał stypendia dla niemal całego
zespołu oraz starał się wzbudzić zainteresowanie społeczeństwa bry-
tyjskiego potrzebami zakładu, głównie biblioteki, lecz także sprowadził
trzech młodych absolwentów tamtejszych umwersytetów — M. Irwin