DOI Artikel:
Guściora-Tanana, Barbara: Aleksander Kokular 1793-1846
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.27672#0064
42
BARBARA GUSCIORA-TANANA
1814 r. do Wiednia. Tam 13 maja Kokular zapisany został w poczet
uczniów wiedeńskiej Akademii Sztuk Pięknych 4. Studiował w klasie pej-
zażowej pod kierunkiem Jana Chrzciciela Lampiego (ojca). Po trzyletniej
nauce, kierując się radą Lampiego, rezygnuje z dalszych studiów w Aka-
demii i zamierza powrócić do kraju. Zamiar ten nie został zrealizowany
dzięki troskliwej opiece ojca, który pragnął, aby syn uzupełnił swą edu-
kację artystyczną. Zabezpieczony materialnie wyjeżdża w 1817 r. z Wied-
nia do Rzymu, gdzie kontynuuje naukę w Accademii di San Luca. Stu-
diował prawdopodobnie w pracowni Vincenza Camucciniego, tworząc stu-
dia z natury 5. W Rzymie przebjrwał piętnaście miesięcy i — jak sam
mówił — uznano tam jego talent 6. Wkrótce po opuszczeniu uczelni wy-
jeżdża z Rzymu do Francji celem zwiedzenia tego kraju, a w Paryżu
otrzymuje zamówienia na portrety 7. Z Francji udaje się w drogę powrot-
ną do kraju zwiedzając po drodze Drezno i jego zabytki, Do Warszawy
powrócił z początkiem maja 1818 r. 8. Odtąd coraz dokładniej śledzić mo-
żemy karierę artystyczną Aleksandra Kokulara.
Nie chcąc narażać ojca na dalsze koszta, zaraz po powrocie stara się
o katedrę uniwersytecką w Oddziale Sztuk Pięknych 9. Nie uzyskawszy
jednak nominacji został nauczycielem w konwikcie XX Pijarów, a na-
stępnie w Liceum Warszawskim, gdzie prowadził zajęcia (z przerwą w
latach 1824-1826) aż do chwili zamknięcia Liceum w 1832 r. 10 11 Równocześ-
nie poprzez codzienną prasę warszawską poleca swe usługi w zakresie
malarstwa portretowego i miniatur. Pragnąc zjednać sobie ewentualnych
nabywców informował w ofertach o charakterze i technice swego malar-
stwa wymieniając przy tym uczelnie, w których się kształcił 41. Takich
inseratów ukazywało się w prasie codziennej mnóstwo. Do momentu zor-
ganizowania w 1819 r. pierwszych publicznych wystaw ogłoszenie pra-
sowe stanowiło jedną, nie najdoskonalszą z dróg łączności artysty z od-
biorcą. Potrzebne były bardziej ekspozycje wystawowe, gdyż muzealne
jeszcze wówczas nie istniały.
4 AGAD. Arch. Publ. Potockich, jw.
5 PSB s. 282; Dobrzeniecki, Ruszczycówna. Niesiołowska-
-Rothertowa, jw. s. 358.
6 AGAD. Arch. Publ. Potockich. jw.
7 Tamże.
8 ,.Gazeta Warszawska” (GW) 1818 nr 82 z 4 VIII dod. II; Rastawiecki,
jw.; Mycielski, jw. s. 160 n.; Wystawa Warszawska [...]; PSB s. 282.
5 AGAD. Arch. Publ. Potockich, jw.
10 Rastawiecki, jw.; Mycielski, jw.; Sienkiewicz, jw. s. 31;
Malarstwo polskie od XVI do pocz. XX w. s. 75; [E. Skrodzki] Wielisław.
Wieczory piątkowe. Warszawa 1963 s. 329 n.; Portrety Osobistości Polskich [...]
Katalog Muzeimi Narodowego w Warszawie. 1967 s. 79; PSB s. 282.
11 GW jw.
BARBARA GUSCIORA-TANANA
1814 r. do Wiednia. Tam 13 maja Kokular zapisany został w poczet
uczniów wiedeńskiej Akademii Sztuk Pięknych 4. Studiował w klasie pej-
zażowej pod kierunkiem Jana Chrzciciela Lampiego (ojca). Po trzyletniej
nauce, kierując się radą Lampiego, rezygnuje z dalszych studiów w Aka-
demii i zamierza powrócić do kraju. Zamiar ten nie został zrealizowany
dzięki troskliwej opiece ojca, który pragnął, aby syn uzupełnił swą edu-
kację artystyczną. Zabezpieczony materialnie wyjeżdża w 1817 r. z Wied-
nia do Rzymu, gdzie kontynuuje naukę w Accademii di San Luca. Stu-
diował prawdopodobnie w pracowni Vincenza Camucciniego, tworząc stu-
dia z natury 5. W Rzymie przebjrwał piętnaście miesięcy i — jak sam
mówił — uznano tam jego talent 6. Wkrótce po opuszczeniu uczelni wy-
jeżdża z Rzymu do Francji celem zwiedzenia tego kraju, a w Paryżu
otrzymuje zamówienia na portrety 7. Z Francji udaje się w drogę powrot-
ną do kraju zwiedzając po drodze Drezno i jego zabytki, Do Warszawy
powrócił z początkiem maja 1818 r. 8. Odtąd coraz dokładniej śledzić mo-
żemy karierę artystyczną Aleksandra Kokulara.
Nie chcąc narażać ojca na dalsze koszta, zaraz po powrocie stara się
o katedrę uniwersytecką w Oddziale Sztuk Pięknych 9. Nie uzyskawszy
jednak nominacji został nauczycielem w konwikcie XX Pijarów, a na-
stępnie w Liceum Warszawskim, gdzie prowadził zajęcia (z przerwą w
latach 1824-1826) aż do chwili zamknięcia Liceum w 1832 r. 10 11 Równocześ-
nie poprzez codzienną prasę warszawską poleca swe usługi w zakresie
malarstwa portretowego i miniatur. Pragnąc zjednać sobie ewentualnych
nabywców informował w ofertach o charakterze i technice swego malar-
stwa wymieniając przy tym uczelnie, w których się kształcił 41. Takich
inseratów ukazywało się w prasie codziennej mnóstwo. Do momentu zor-
ganizowania w 1819 r. pierwszych publicznych wystaw ogłoszenie pra-
sowe stanowiło jedną, nie najdoskonalszą z dróg łączności artysty z od-
biorcą. Potrzebne były bardziej ekspozycje wystawowe, gdyż muzealne
jeszcze wówczas nie istniały.
4 AGAD. Arch. Publ. Potockich, jw.
5 PSB s. 282; Dobrzeniecki, Ruszczycówna. Niesiołowska-
-Rothertowa, jw. s. 358.
6 AGAD. Arch. Publ. Potockich. jw.
7 Tamże.
8 ,.Gazeta Warszawska” (GW) 1818 nr 82 z 4 VIII dod. II; Rastawiecki,
jw.; Mycielski, jw. s. 160 n.; Wystawa Warszawska [...]; PSB s. 282.
5 AGAD. Arch. Publ. Potockich, jw.
10 Rastawiecki, jw.; Mycielski, jw.; Sienkiewicz, jw. s. 31;
Malarstwo polskie od XVI do pocz. XX w. s. 75; [E. Skrodzki] Wielisław.
Wieczory piątkowe. Warszawa 1963 s. 329 n.; Portrety Osobistości Polskich [...]
Katalog Muzeimi Narodowego w Warszawie. 1967 s. 79; PSB s. 282.
11 GW jw.