DOI article:
Nicieja, Stanisław S.: Pomniki artystyczne na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.13595#0331
POMNIKI NA CMENTARZU ŁYCZAKOWSKIM 327
19. Warsztat Antona Schimsera, jeden z nagrobków Hofmannów i Voglôw
20. Warsztat Antona Schimsera, jeden z nagrobków Hofmannów i Voglôw.
Rys. Witold Doliński.
Antonowi Schimserowi przypisać można także pomnik na grobie Rozalii z Grossów-Rypińskich
Mieleniewskiej (1781-1819) - „deputatki kijowskiej". Przedstawia on młodego mężczyznę w stroju
greckim, z wielką tarczą herbową opartą o prawą nogę pod żłobkowaną kolumną zakończoną
popielnicą. Kolumna i figura mężczyzny osadzone są na dużym prostopadłościennym cokole, na
którego frontowej ścianie umieszczono płaskorzeźbę sześciu dziewczynek stojących przy trumnie i
opłakujących zmarłą. Z boku leży zawinięte w becik niemowlę. Obraz ten może sugerować, iż zmarła
osierociła siedmioro dzieci.
Anton Schimser umiera bezpotomnie we Lwowie w 1836 r. Jego uczeń, Paweł Eutele, wznosi na
Łyczakowie pomnik w kształcie strzelistego obelisku z umieszczoną w dolnej partii monumentu
płaskorzeźbą zasmuconej muzy, prawą ręką wieńczącej laurami urnę, a w lewej, bezwładnie opuszczo-
nej w dół, trzymającej młotek rzeźbiarski, obok którego leży nie dokończone popiersie młodej kobiety:
Takimi elementami, symbolizującymi pracę artysty kamieniarza, zdobiono niejednokrotnie pomniki
nagrobne rzeźbiarzy. Warto tu dla przykładu przywołać podobne w symbolice, znajdujące się dziś w
Leningradzie, nagrobki wybitnego rosyjskiego rzeźbiarza klasycysty Michaiła Kozłowskiego (1753
-1802), które wyszły spod dłuta Stiepana Pimenowa (1784-1833) (niezrealizowany projekt) i
Wasilija Demuta-Malinowskiego (1779-1846) (projekt zrealizowany na cmentarzu Ławry Aleksandra
Newskiego20). W 1826 roku osiada we Lwowie brat Antona Schimsera Johann (1793- 1856),
20 Ibid., s. 73, 92, il. 119, 120, 126, 127.
19. Warsztat Antona Schimsera, jeden z nagrobków Hofmannów i Voglôw
20. Warsztat Antona Schimsera, jeden z nagrobków Hofmannów i Voglôw.
Rys. Witold Doliński.
Antonowi Schimserowi przypisać można także pomnik na grobie Rozalii z Grossów-Rypińskich
Mieleniewskiej (1781-1819) - „deputatki kijowskiej". Przedstawia on młodego mężczyznę w stroju
greckim, z wielką tarczą herbową opartą o prawą nogę pod żłobkowaną kolumną zakończoną
popielnicą. Kolumna i figura mężczyzny osadzone są na dużym prostopadłościennym cokole, na
którego frontowej ścianie umieszczono płaskorzeźbę sześciu dziewczynek stojących przy trumnie i
opłakujących zmarłą. Z boku leży zawinięte w becik niemowlę. Obraz ten może sugerować, iż zmarła
osierociła siedmioro dzieci.
Anton Schimser umiera bezpotomnie we Lwowie w 1836 r. Jego uczeń, Paweł Eutele, wznosi na
Łyczakowie pomnik w kształcie strzelistego obelisku z umieszczoną w dolnej partii monumentu
płaskorzeźbą zasmuconej muzy, prawą ręką wieńczącej laurami urnę, a w lewej, bezwładnie opuszczo-
nej w dół, trzymającej młotek rzeźbiarski, obok którego leży nie dokończone popiersie młodej kobiety:
Takimi elementami, symbolizującymi pracę artysty kamieniarza, zdobiono niejednokrotnie pomniki
nagrobne rzeźbiarzy. Warto tu dla przykładu przywołać podobne w symbolice, znajdujące się dziś w
Leningradzie, nagrobki wybitnego rosyjskiego rzeźbiarza klasycysty Michaiła Kozłowskiego (1753
-1802), które wyszły spod dłuta Stiepana Pimenowa (1784-1833) (niezrealizowany projekt) i
Wasilija Demuta-Malinowskiego (1779-1846) (projekt zrealizowany na cmentarzu Ławry Aleksandra
Newskiego20). W 1826 roku osiada we Lwowie brat Antona Schimsera Johann (1793- 1856),
20 Ibid., s. 73, 92, il. 119, 120, 126, 127.