Rocznik Historii Sztuki (18.1990)

POMNIKI NA CMENTARZU ŁYCZAKOWSKIM

353

47. Warsztat Perierów, nagrobek Omeliana Ohonowskiego
48. Warsztat Perierów, popielnica na grobie rodziny Spalków

Na Cmentarzu Łyczakowskim jest też wiele standardowych grobowców rodzinnych pozbawionych
elementów rzeźbiarskich wzniesionych przez firmę Perierów, m.in. Małachowskich, Czartoryskich,
Dzieduszyckich, Skarbków, Abrahamów, Kadyjów, Rewakowiczów.

Po śmierci Henryka jego syn Kazimierz Perier wykonał m.in. pomniki Antoniego Stefanowicza
(1858-1929), ks. Antoniego Cieślika (1878-1937), inż. Stanisława Aleksandrowicza (1870-1934) -
dyrektora lwowskich wodociągów, który - jak czytamy na płycie nagrobnej - „śpiesząc z ratunkiem
tonącej zginął śmiercią ofiarną w falach Bałtyku w dniu 22 VII 1934 r. „Ową nie uratowaną ofiarą
była Ewa Hupertówna, spoczywająca również na Cmentarzu Łyczakowskim pod marmurowym
pomnikiem.

Firma Perierów funkcjonowała we Lwowie do połowy września 1939 г., a następnie, wspólnie z
graniczącym zakładem T. Tyrowicza, została przekształcona w kooperatywę im. Armii Czerwonej.
Pod zarządem władz radzieckich wyrabiano tam galanterię marmurową, wazony i temu podobną
produkcję masową. Po wkroczeniu w lipcu 1941 r. do Lwowa wojsk niemieckich zakład został
przejęty przez niemieckie przedsiębiorstwo budowlane pracujące dla potrzeb Wehrmachtu. W 1945 r.
Kazimierz Perier wspólnie z rodziną opuścił Lwów i przez wiele lat pełnił kierownicze funkcje w
dolnośląskich kamieniołomach, m.in. w Strzegomiu. Po osiedleniu się w Krakowie w 1959 r. jego syn
Henryk uruchomił zakład obróbki kamienia, nawiązując do dawnych lwowskich tradycji rodzin-
nych60.

Medyński, op. cit., s. 103, 106, 107; List Henryka Periera z Krakowa do autora artykułu z 6 III 1986.

45 - Rocznik Historii Sztuki, t. XVIII