Rocznik Historii Sztuki (18.1990)

368

STANISŁAW S. NICIEJA

59. Julian Markowski, pomnik Seweryna Goszczyńskiego (zm. 1876)

Tak zaczęła się niezwykła kariera rzeźbiarska Juliana Markowskiego. W krajobrazie artystycznym
Lwowa stał się on w latach 1876—1903 postacią powszechnie znaną i szanowaną. Na zamówienie
władz miejskich wykonał m. in. pomniki Teofila Wiśniowskiego i Józefa Kapuścińskiego — na
Wzgórzu Straceń (Kleparów), Jana Kilińskiego w Parku Stryjskim, Bartosza Głowackiego (wspólnie z
Grzegorzem Kuźniewiczem) na rogatce łyczakowskiej; posąg „Fortuna wieńcząca pracę" w hallu
Galicyjskiej Kasy Oszczędności, statuę Polihymnii, której dał twarz swej córki Zofii, będącej wówczas
żoną oficera Honvedôw, Węgra, Arpada Rimanocy, dla Teatru Miejskiego. Markowski wykonywał też
rzeźby na zamówienie władz miejskich Sanoka (pomnik Kościuszki), Czerniowiec, Hołoskowa (popier-
sie Franciszka Karpińskiego). Pozostawił też wiele prac na cmentarzach od Zakopanego (grobowiec
Teofila Sokałskiego) do Kołomyi (pomnik na mogile Stefana Koczali ze wsi Szelpaki, przedstawiający