DOI Artikel:
Kowalski, Jacek: Architektoniczne fantazje Krystiana z Troyes: trzy zamki "Powieści o Graalu"
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14246#0015
10
JACEK KOWALSKI
się nad wyraz pojętnym i zdolnym uczniem. Po skończonej gonitwie wrócili na noc do siedziby Gornemanta
(ostel, w. 1493). W obrębie zamku znajdowały się „bogate domy i zacni mieszkańcy" (riches maisons et
bones genz, w. 1515). Nazajutrz szlachcic przyodział gościa w nowe, stosowniejsze ubranie i pasował go na
rycerza, udzielając kolejnych nauk. Wśród nich znalazła się i taka, ażeby nie był nadmiernie gadatliwy. Owa
rada miała zabezpieczyć młodzieńca przed ośmieszeniem, dotąd bowiem każdą swą wypowiedź i czyn zwykł
komentować wyznaniem, iż „tak kazała mi robić moja mama". Niestety, również rada Gornemanta stała się
później powodem kolejnego nieporozumienia.
Tymczasem Persewal ruszył na poszukiwanie dworu swojej matki, o której los zaczął się wreszcie nie-
pokoić. Ledwie przebył kawałek drogi, ujrzał zamek zwany Beaurepaire. Mieszkała w nim piękna panna
Blancheflor, siostrzenica Gornemanta, która pilnie potrzebowała pomocy przeciwko armii niejakiego Angu-
inguerona, okrutnego rycerza, seneszala pana Clamadieu z Wysp. Obu ich Persewal zaraz pobił i wziął do
niewoli, zdobywając jednocześnie miłość Blancheflor. Jeńców zamierzał odesłać do Gornemanta, ale stary
rycerz budził w łotrach taki strach, że wybłagali zmianę decyzji i odprawieni zostali na dwór króla Artura.
INSPIRACJE I KONTEKSTY
LITERATURA I SZTUKI PRZEDSTAWIAJĄCE
Krystian kilka razy powraca do siedziby Gornemanta. Szczegóły są wystarczająco liczne, aby można
pokusić się o rekonstrukcję całego założenia. Podczas gdy w innych opisach mowa jest raczej o pewnych
godnych uwagi fragmentach, najbardziej charakterystycznych dla danego zamku, tutaj na pierwszy plan
wydobyty został regularny plan. Na początku (ww. 1271-1301) Krystian daje opis najdłuższy i najbardziej
3. Niebieska Jerozolima. Malowidło ścienne z kościoła opackiego Św. Teudera w Saint-Chef, koniec XI w. Wg A. Reinle,
Zeichensprache der Architektur. Symbol, Darstellung und Brauch in der Baukunst des Mittelałters und der Neuzeit, Zirrich-
-Miinchen 1976
JACEK KOWALSKI
się nad wyraz pojętnym i zdolnym uczniem. Po skończonej gonitwie wrócili na noc do siedziby Gornemanta
(ostel, w. 1493). W obrębie zamku znajdowały się „bogate domy i zacni mieszkańcy" (riches maisons et
bones genz, w. 1515). Nazajutrz szlachcic przyodział gościa w nowe, stosowniejsze ubranie i pasował go na
rycerza, udzielając kolejnych nauk. Wśród nich znalazła się i taka, ażeby nie był nadmiernie gadatliwy. Owa
rada miała zabezpieczyć młodzieńca przed ośmieszeniem, dotąd bowiem każdą swą wypowiedź i czyn zwykł
komentować wyznaniem, iż „tak kazała mi robić moja mama". Niestety, również rada Gornemanta stała się
później powodem kolejnego nieporozumienia.
Tymczasem Persewal ruszył na poszukiwanie dworu swojej matki, o której los zaczął się wreszcie nie-
pokoić. Ledwie przebył kawałek drogi, ujrzał zamek zwany Beaurepaire. Mieszkała w nim piękna panna
Blancheflor, siostrzenica Gornemanta, która pilnie potrzebowała pomocy przeciwko armii niejakiego Angu-
inguerona, okrutnego rycerza, seneszala pana Clamadieu z Wysp. Obu ich Persewal zaraz pobił i wziął do
niewoli, zdobywając jednocześnie miłość Blancheflor. Jeńców zamierzał odesłać do Gornemanta, ale stary
rycerz budził w łotrach taki strach, że wybłagali zmianę decyzji i odprawieni zostali na dwór króla Artura.
INSPIRACJE I KONTEKSTY
LITERATURA I SZTUKI PRZEDSTAWIAJĄCE
Krystian kilka razy powraca do siedziby Gornemanta. Szczegóły są wystarczająco liczne, aby można
pokusić się o rekonstrukcję całego założenia. Podczas gdy w innych opisach mowa jest raczej o pewnych
godnych uwagi fragmentach, najbardziej charakterystycznych dla danego zamku, tutaj na pierwszy plan
wydobyty został regularny plan. Na początku (ww. 1271-1301) Krystian daje opis najdłuższy i najbardziej
3. Niebieska Jerozolima. Malowidło ścienne z kościoła opackiego Św. Teudera w Saint-Chef, koniec XI w. Wg A. Reinle,
Zeichensprache der Architektur. Symbol, Darstellung und Brauch in der Baukunst des Mittelałters und der Neuzeit, Zirrich-
-Miinchen 1976