DOI Artikel:
Kowalski, Jacek: Architektoniczne fantazje Krystiana z Troyes: trzy zamki "Powieści o Graalu"
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14246#0045
40
JACEK KOWALSKI
22. Pałac biskupi w Paryżu, XII/XIII w., rekonstrukcja Viollet-le-Duca.
Wg Viollet-le-Dunc, Dictionnaire...
LITERATURA
Zamek z zaświatów. Daleki jestem od sugerowania, że Krystian z Troyes stworzył opis Zamku Cudów
zainspirowany przede wszystkim architekturą nowych pałaców i katedr. Ta architektura nie była mu zapewne
obca, ale opis nie powstałby nigdy bez tradycji literackiej. Wszystkie nawiązania do rzeczywistych budowli
zaistniały tylko jako rozwinięcie tradycyjnych motywów. Motywy te były potrzebne do wyrażenia określonej
senefiance; poeta użyłby ich pewnie nawet wówczas, gdyby o gotyckich katedrach i nowomodnych donżo-
nach nie miał pojęcia.
Michèle Vauthier próbowała udowodnić, że Krystian inspirował się przede wszystkim literaturą teolo-
giczną, że wykorzystywał głównie pisma Hildegardy z Bingen i że opisywane przezeń obrazy są - tak jak
w przypadku pism Hildegardy - niezwykle szczegółową, alegoryczną wizją, w tym wypadku odnoszącą się
do duszy Gowena. Ta interpretacja nie wydaje się słuszna (a przynajmniej nie w pełni), jeśli zaś chodzi
o pokrewieństwa z tekstami z Pisma Świętego i współczesnych teologów, to poświadczone zostały przez
Vauthier za pomocą oderwanych cytatów, jakich sporo można by znaleźć w wielu źródłach. Nie będę pole-
JACEK KOWALSKI
22. Pałac biskupi w Paryżu, XII/XIII w., rekonstrukcja Viollet-le-Duca.
Wg Viollet-le-Dunc, Dictionnaire...
LITERATURA
Zamek z zaświatów. Daleki jestem od sugerowania, że Krystian z Troyes stworzył opis Zamku Cudów
zainspirowany przede wszystkim architekturą nowych pałaców i katedr. Ta architektura nie była mu zapewne
obca, ale opis nie powstałby nigdy bez tradycji literackiej. Wszystkie nawiązania do rzeczywistych budowli
zaistniały tylko jako rozwinięcie tradycyjnych motywów. Motywy te były potrzebne do wyrażenia określonej
senefiance; poeta użyłby ich pewnie nawet wówczas, gdyby o gotyckich katedrach i nowomodnych donżo-
nach nie miał pojęcia.
Michèle Vauthier próbowała udowodnić, że Krystian inspirował się przede wszystkim literaturą teolo-
giczną, że wykorzystywał głównie pisma Hildegardy z Bingen i że opisywane przezeń obrazy są - tak jak
w przypadku pism Hildegardy - niezwykle szczegółową, alegoryczną wizją, w tym wypadku odnoszącą się
do duszy Gowena. Ta interpretacja nie wydaje się słuszna (a przynajmniej nie w pełni), jeśli zaś chodzi
o pokrewieństwa z tekstami z Pisma Świętego i współczesnych teologów, to poświadczone zostały przez
Vauthier za pomocą oderwanych cytatów, jakich sporo można by znaleźć w wielu źródłach. Nie będę pole-