DOI Artikel:
Mac̨zyński, Ryszard: Warszawskie biblioteki księży pijarów
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.14246#0118
WARSZAWSKIE BIBLIOTEKI KSIĘŻY PIJARÓW
113
14. Widok gmachu dawnego młyna z salą biblioteki. Fragment planu
Konwiktu Żoliborskiego pijarów (1822). Muzeum Historyczne m.st. Warszawy
wiające w ruch żarna umieszczone na wyższych kondygnacjach132. W bocznych zaś skrzydłach znajdowały
się: „spichrz na skład zboża i stajnia na czternaście koni" - w południowym, a w północnym - „izby dla
młynarza i pisarza" oraz kilka pokoików dla pijarskich profesorów-emerytów133.
W roku 1813 rozwiązano umowę dzierżawną z młynarzem chcąc dokonać generalnego remontu młyna
i przekształcić jego wnętrza, przystosowując je do nowych potrzeb134. Wszakże zawierucha wojenna i brak
wystarczających funduszy ze względu na czasowe zawieszenie wypłat należności za sprzedany pałac Colle-
gium Nobilium sprawiły, że początkowo prace postępowały powoli. Zasadnicze roboty - jak pisano: „nowe
podawać podłogi, sufity, piece, okna, drzwi", ponadto wszystkie ściany „tak wewnątrz, jak zewnątrz wybie-
lić" - przeprowadzono dopiero w latach 1815-1816135. Następnie rozpoczęto wyposażanie dawnego „domu
młyńskiego" zamienionego teraz na „skład rzeczy naukowych i gospodarskich szkole potrzebnych"136. Na salę
1 ~ Historię i konstrukcję tego typu młynów omawia: B. Baranowski, Polskie młynarstwo, Wrocław 1977, s. 31 п., 45 п.
133 Kamieński, op.cit., s. 96. Właśnie w tej części czasowo umieszczono przeniesione z dawnej siedziby konwiktu zbiory
biblioteczne zanim nie udało się przygotować dla nich stałej sali: „w lewym skrzydle domu domu młyńskiego dwa magazyny
zbożowe na piętrze wyprzątnięto, wyczyszczono, wybielono, prostymi na prędce półkami opatrzono i na nich książki biblioteczne
[...] tymczasowo poukładano" (ibid., s. 51).
134 Na popis publiczny uczniów Konwiktu Warszawskiego księży pijarów Warszawa 1814, s. nlb.; Kamieński, op.cit,
s. 51.
135 Kamieński, op.cit., s. 102. Por. też: Na popis publiczny uczniów Konwiktu Warszawskiego księży pijarów Warszawa
1817, s. 16.
136 Kamieński, op.cit., s. 52.
113
14. Widok gmachu dawnego młyna z salą biblioteki. Fragment planu
Konwiktu Żoliborskiego pijarów (1822). Muzeum Historyczne m.st. Warszawy
wiające w ruch żarna umieszczone na wyższych kondygnacjach132. W bocznych zaś skrzydłach znajdowały
się: „spichrz na skład zboża i stajnia na czternaście koni" - w południowym, a w północnym - „izby dla
młynarza i pisarza" oraz kilka pokoików dla pijarskich profesorów-emerytów133.
W roku 1813 rozwiązano umowę dzierżawną z młynarzem chcąc dokonać generalnego remontu młyna
i przekształcić jego wnętrza, przystosowując je do nowych potrzeb134. Wszakże zawierucha wojenna i brak
wystarczających funduszy ze względu na czasowe zawieszenie wypłat należności za sprzedany pałac Colle-
gium Nobilium sprawiły, że początkowo prace postępowały powoli. Zasadnicze roboty - jak pisano: „nowe
podawać podłogi, sufity, piece, okna, drzwi", ponadto wszystkie ściany „tak wewnątrz, jak zewnątrz wybie-
lić" - przeprowadzono dopiero w latach 1815-1816135. Następnie rozpoczęto wyposażanie dawnego „domu
młyńskiego" zamienionego teraz na „skład rzeczy naukowych i gospodarskich szkole potrzebnych"136. Na salę
1 ~ Historię i konstrukcję tego typu młynów omawia: B. Baranowski, Polskie młynarstwo, Wrocław 1977, s. 31 п., 45 п.
133 Kamieński, op.cit., s. 96. Właśnie w tej części czasowo umieszczono przeniesione z dawnej siedziby konwiktu zbiory
biblioteczne zanim nie udało się przygotować dla nich stałej sali: „w lewym skrzydle domu domu młyńskiego dwa magazyny
zbożowe na piętrze wyprzątnięto, wyczyszczono, wybielono, prostymi na prędce półkami opatrzono i na nich książki biblioteczne
[...] tymczasowo poukładano" (ibid., s. 51).
134 Na popis publiczny uczniów Konwiktu Warszawskiego księży pijarów Warszawa 1814, s. nlb.; Kamieński, op.cit,
s. 51.
135 Kamieński, op.cit., s. 102. Por. też: Na popis publiczny uczniów Konwiktu Warszawskiego księży pijarów Warszawa
1817, s. 16.
136 Kamieński, op.cit., s. 52.