DOI Artikel:
Grygiel, Tomasz: Florenckie Cinquecento w historyzmie: z problematyki recepcji
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.14246#0190
FLORENCKIE CINQUECENTO W HISTORYZMIE. Z PROBLEMATYKI RECEPCJI
185
12. Montepulciano, Palazzo del Pecora, około 1520, Antonio da Sangallo st.
Wg G. Loukomski, Les Sangallo
ulicy Piotrkowskiej dwa jednopiętrowe, zbliżone w formach i proporcjach pałace: bankiera Maksymiliana
Goldfedera pod nr 77/ hip. 771 (1891-1892) projektu architekta miejskiego Hilarego Majewskiego oraz -
przemysłowca tekstylnego Karola Steinerta pod nr 272/ hip. 620 ( 1896) projektu Franciszka Chełmińskiego,
absolwenta Instytutu Inżynierów Cywilnych w Petersburgu41. Szczególnie drugi obiekt uderzał perfekcją
w opracowaniu włoskich wzorów, budząc skojarzenia z większością wymienionych budowli omówionego krę-
gu, jak i z samym pałacem Oppenheimów w Dreźnie, wzniesionym o bez mała pięćdziesiąt lat wcześniej. Jak
się wydaje, mnożenie przykładów podobnych w charakterze, ilościowo rokujące efekty na gruncie europej-
skim, byłoby niewątpliwie istotne, lecz bardziej dla naświetlenia problemu roli recepcji wpływów rzymskich
Cinquecenta, czy też architektury przez ten ośrodek dominowanej, niż samej już Florencji.
Pałac Pandolfmi pojawiać się jeszcze będzie w opracowaniach sztuki włoskiej, zwłaszcza niemieckich,
gdzie nierzadko wyeksponuje się go jako pałac florencki XVI w. zasługujący na bliższą uwagę, jak np. w
41 Datowanie i autorstwo obiektów stwierdza A. Rynkowska, Ulica Piotrkowska, Łódź 1970, s. 198, 211, wymieniając
jako twórcę pałacu Goldfedera architekta Bronisława Żochowskiego, którego plan zatwierdził i był „prawdopodobnie współpra-
cownikiem Hilary Majewski". O niezrealizowaniu projektu Żochowskiego, lecz Majewskiego, wspomina zaś E. A. Jarzyn ski.
Łódzki bankier i jego piękny paląc, [w:] tenże, Tajemnice starych kamienic. Łódź 1972, s. 84. Zachowany projekt odpowiadający
istniejącej wersji budowli nosi jedynie podpis H. Majewskiego, por.: APŁ, RGP, Wydz. Budowlany, sygn. 1980. Podobny typ
fasady, jakkolwiek bardziej już klasycyzujący w detalu, przejawiał pałacyk Ewalda Kerna, także przy ul. Piotrkowskiej (179/hip.
720; 1898 г.), do którego zachował się bardziej italianizujący od realizacji projekt, ibid., sygn. 5840.
185
12. Montepulciano, Palazzo del Pecora, około 1520, Antonio da Sangallo st.
Wg G. Loukomski, Les Sangallo
ulicy Piotrkowskiej dwa jednopiętrowe, zbliżone w formach i proporcjach pałace: bankiera Maksymiliana
Goldfedera pod nr 77/ hip. 771 (1891-1892) projektu architekta miejskiego Hilarego Majewskiego oraz -
przemysłowca tekstylnego Karola Steinerta pod nr 272/ hip. 620 ( 1896) projektu Franciszka Chełmińskiego,
absolwenta Instytutu Inżynierów Cywilnych w Petersburgu41. Szczególnie drugi obiekt uderzał perfekcją
w opracowaniu włoskich wzorów, budząc skojarzenia z większością wymienionych budowli omówionego krę-
gu, jak i z samym pałacem Oppenheimów w Dreźnie, wzniesionym o bez mała pięćdziesiąt lat wcześniej. Jak
się wydaje, mnożenie przykładów podobnych w charakterze, ilościowo rokujące efekty na gruncie europej-
skim, byłoby niewątpliwie istotne, lecz bardziej dla naświetlenia problemu roli recepcji wpływów rzymskich
Cinquecenta, czy też architektury przez ten ośrodek dominowanej, niż samej już Florencji.
Pałac Pandolfmi pojawiać się jeszcze będzie w opracowaniach sztuki włoskiej, zwłaszcza niemieckich,
gdzie nierzadko wyeksponuje się go jako pałac florencki XVI w. zasługujący na bliższą uwagę, jak np. w
41 Datowanie i autorstwo obiektów stwierdza A. Rynkowska, Ulica Piotrkowska, Łódź 1970, s. 198, 211, wymieniając
jako twórcę pałacu Goldfedera architekta Bronisława Żochowskiego, którego plan zatwierdził i był „prawdopodobnie współpra-
cownikiem Hilary Majewski". O niezrealizowaniu projektu Żochowskiego, lecz Majewskiego, wspomina zaś E. A. Jarzyn ski.
Łódzki bankier i jego piękny paląc, [w:] tenże, Tajemnice starych kamienic. Łódź 1972, s. 84. Zachowany projekt odpowiadający
istniejącej wersji budowli nosi jedynie podpis H. Majewskiego, por.: APŁ, RGP, Wydz. Budowlany, sygn. 1980. Podobny typ
fasady, jakkolwiek bardziej już klasycyzujący w detalu, przejawiał pałacyk Ewalda Kerna, także przy ul. Piotrkowskiej (179/hip.
720; 1898 г.), do którego zachował się bardziej italianizujący od realizacji projekt, ibid., sygn. 5840.